Op ontdekking met Twarres

Een bijzonder moment voor mij en Twarres gisteren. De laatste keer dat ik op Twarres zat en hij niet meer wilde stoppen met rennen stapte ik af en gingen we door op de grond. Maar gister was het anders! Ik voelde wel zijn spanning voor de verstopte beren... maar ik was niet gespannen. En na een rondje een beetje zenuwachtig en kijkerig zijn had ik weer een rustige Twarres.
Ik heb nog een paar rondjes ontspannen gestapt en hem daarna weer met rust gelaten. Wat niet ging zonder eerst lekker gekroeld te hebben.
Ook kleine Noah maakt zich geen zorgen meer als ik Twarres mee neem. Ik breng hem ten slotte altijd weer terug.
De rest van de avond was ik happy. Trots op mijn friese reus en mijn knappe merrie