staken, staken, staken. Wie helpt mij?

[Maaike]

Wat ik bij Amon heb gedaan toen hij niet meer vooruit wilde en ook keihard in de achteruit ging was gewoon meezitten voor achteruit en blokeren dat hij kan draaien. Als hij stopte moest hij nog ene paar passen achteruit. Dan vroeg ik om halt en weer om voorwaarts. Ging hij weer achteruit dan herhalde ik bovenstaand idee. Uiteindelijk ging hij weer naar voren en toen heb ik hem uitgebreid beloond (had ook nog wortels in mijn zakken toevallig). In mijn situatie waren er in de wijde omgeving gene sloten of prikkeldraad te bekennen dus ik kan me voorstellen dat je dit niet overal kan toepassen .

Als je paard echt bangig is zou je nadat hij één of meerdere pasjes naar voren heeft gezet zou je ook kunnen afstappen en verder lopen en er als hij wat meer ontspannen is er weer opstappen.

[hauk]

Ik kom hier net om de hoek kijken, maar dit heb ik dus ook met hauk. En het aparte is, dat ie dit eigenlijk alleen in de wintermaanden doet van november t/m april ongeveer. In die maanden staat ie hier achter huis in de paddock en dat vindt ie waarschijnlijk zo leuk dat ie geen zin heeft om op sjouw te gaan. Wat mijn meneer dus doet is op een hele snelle manier een soort pull actie doen met zijn hoofd en dan meteen swiept ie links om. En dus aaaaalltijd links om, nooit rechts. Afgelopen jaar [2007] begon ie er ook weer in november mee. Heb hem toen nog wel flink aan het werk gezet, maar dacht van mmmm misschien heeft ie een kleine vakantie nodig. Heb dus vanaf die tijd geen buitenritjes meer gemaakt en ben vorige week weer begonnen. Maar meteen dus weer dat staak gedrag en om willen draaien, dus vakantie geven heeft geen nut. In 2006 had ik geen vakantie voor hem in gelast en heb ik het opgelost door zoveel mogelijk te vermijden dat ie links om zou gaan. Dus op punten dat ik dacht dat ie wel weer iets zou willen proberen hem dus met stelling naar rechts gereden. Elke keer dat het hem wel lukte om links af uit te breken ben ik gewoon minstens 2 minuten op een kleine volte linksom gebleven tot ie het zat was en dan wel weer door wilde lopen. Of echt een paar meters achterwaarts laten gaan. En wil op een hele rustige manier, zo van ik heb de hele dag wel tijd. Kwaad worden heeft absoluut geen nut, dan gaat ie er van door. En nee, hij heeft echt geen angst maar wil gewoon zij zin. Doorzetten is dus volgens mij gewoon de enigste remedie. Wel fijn trouwens om te lezen dat meer mensen er last van hebben.

[BBreedveld]

@Hauk: Herkenbaar. Mijn paard wild ehelemaal in het begin soms ook niet verder en wist een techniek te ontwikkelen waarbij hij vliegenvlug op 1 been omkeerde en de benen probeerde te nemen.

Ik was er zeker van dat dit een gebrek aan vertrouwen was, dus ik ben hier heel mededogend mee om gegaan. Geruststellen, maar wel tegelijkertijd het omdraaien voor zijn. Dat niet-omdraaien belonen en pas een stapje vooruit doen als hij weer enigszins tot rust was.

Het lijkt me heel moeilijk om om te gaan met een paard dat heel vaardig is in het achteruitlopen. Kern van dit verhaal is denk ik dat er duidelijk moet worden wat de motivatie van het paard is. Is het bang? Mist het vertrouwen? Heeft het pijn? Heeft het lak aan zijn berijder en doet hij daarom alleen wat hij leuk vindt als dat gevraagd wordt? Hij heeft hoe dan ook een sterke motivatie, want achteruitlopen is best inspannend.

Hoe is dit paard in de 'normale' omgang? Is een stug paard, of juist een erg sensibel?

[ta-ha-ro]

Misschien helpt bachresque spray om hem eerst rustig in zijn hoofd te krijgen
of : vicks in zijn neus zodat hij de merries niet ruiken kan

[Lies]

hey,

ik heb dit probleem ook gehad, alleen liep ze bij mij niet achteruit maar bleef ze stokstijf staan.
Ik heb het idd opgelost met wachten en met wandelen in zone 3.

In de beginfase was vooral het wandelen in zone 3 belangrijk, ze werd beloond als ze een heel stuk zelf voorop had gelopen, initiatief had genomen. De tochten ook fijn maken door dit dus te belonen met grazen op lekkere stukjes. Of wat clickeren (heel eenvoudige oef gevraagd die ze zonder problemen kan). Je moet er eigenlijk echt voor zorgen dat ie het fijn gaat vinden om samen wat te gaan wandelen. Op het begin enkel de kleine tochtjes die we kenden, daarna af en toe een nieuwe weg totdat ze daar ook niet meer zo moeilijk over deed.En dan af en toe erop en belonen bij het voortgaan. De langste keer dat ik heb moeten wachten bij een splitsing was denk ik een half uur. Vanaf toen was het steeds korter.
Ik heb het ook niet altijd op dezelfde manier opgelost: soms wachten, soms toch afstappen en zone 3...

nu hebben we af en toe nog wel eens een discussie, maar nu weet ik dat die niet meer zo lang duren en dat ze gewoon even moet weten dat ik nog altijd niet opgeef

je zegt dat zone 3 geen probleem is, heb je dan dit al eens geprobeerd?:
Je kan bv beginnen met een toer die je kent: het eerste stuk zone 3 en het stuk naar huis erop. En dan zo steeds het stuk erop verlengen... echt telkens dezelfde toer doen zodat hij goed weet wanneer hij terug thuis is. En als hij braaf is het nog fijner maken door hem af en toe te laten grazen ofzo.
Als dat goed gaat die toer uitbreiden met een klein stukje. De eerste keer dat je die uitbreiding doet, doe je dit aan de hand en beloon je hem ergens op dat stuk als hij goed meegaat...
Het zal waarschijnlijk lang duren vooraleer je eender welke toer zonder problemen kan gaan rijden, want het zit er zo te horen diep in. Maar idd, zeker niet opgeven! Veel succes !

[Diesel_]

ja ik wandel erg veel met diesel en dan wissel ik zone 3,4 en 5 af.

Van de week is het goed gelukt! Als diesel achteruit ging heb ik hem nog harder achteruit gestuurd, dat vond hij echt irritant en ging dus naar voren. Dan heb ik hem uitgebreid beloont! Als hij weer stil ging staan rustig gevraagd of hij naar voren wilde, als hij dat deed flink beloont.

Eerst een stuk wandelen en dan erop lijkt me ook wel een goed idee, aangezien de terugweg (in het zadel) altijd prima gaat, maar ja dat is natuurlijk naar huis he!

Misschien een stomme vraag, maar zou het echt helpen om eerst alleen de terugweg erop te gaan? Gaat hij dan niet juist minder vertrouwen in mij krijgen, omdat ik er op de heenweg niet op ga?

[shetfan]

Dat heb ik bij Jeppe ook gedaan, eerst op de terugweg erop. Gewoon een stuk wandelen, op het eindpunt lekker grazen en erop stappen en dan terugrijden. En Jeppe mag niet versnellen van mij.
Ook liep mijn vader vaak mee, waardoor ik rustiger was, en dus Jeppe ook. Door steeds op de terugweg erop te gaan, het eindpunt leuk te maken en te zorgen dat ik zelf rustig bleef, konden we op ene geven moment rijdend van huis weg. (hij wilde zelfs een keer perse verder lopen i.p.v. terug naar huis, terwijl ik terug naar huis wilde )

Nu rijden we niet meer zo vaak buiten (om de een of andere reden geen zin in), maar bij ons heeft het dus wel geholpen er op de terugweg op te gaan. Ik denk niet dat je paard dan minder vertrouwen krijgt. 'T lijkt me eerder dat het vertrouwen groeit, omdat hij doorkrijgt dat het best oké is om met jou erop buiten te rijden.

[Diesel_]

hoe dan ook vind ik het wel het proberen waard!!

Ik ga het zeker doen, vind het namelijk ook voor mezelf wel fijn, dan hoef ik de confrontatie niet aan te gaan. Gewoon lekker wandelen, dan erop en relaxed terug naar huis. Dat geeft mij ook een veel beter gevoel en dat zal zeker weer een positieve uitwerking hebben op diesel!

Bedankt voor de tip, waarom kom ik daar zelf nooit op

[Lies]

Ik denk niet dat je paard minder vertrouwen krijgt door er alleen de terugweg op te gaan... Op de terugweg worden ze vaak een stuk zelfzekerder en misschien dat je paard dan een link gaat leggen tussen enerzijds een zelfzekerder gevoel en anderzijds het feit dat je nu niet meer naast hem loopt.
Ik zou juist denken: meer vertrouwen omdat je hem op de heenweg iets meer begeleidt, toch het belangrijkste stuk van de wandeling...
En uiteindelijk wordt die terugweg steeds langer

En ik zou ook niet altijd dezelfde plaats kiezen om op te stappen.

En zelfs nog beter: eerst wandelen, vanaf een moment dat het zeker gaat lukken (set it up for succes): opstappen en wat rijden. dan nog eens afstappen en wandelen (kan je ook wat spelletjes doen die hij graag doet), dan weer opstappen... er moet niet steeds een vast patroon inzitten. Zo gaat het afstappen ook niet associëren met 'ik ga niet verder dus ze stapt af'. Je kan ook eens op een fijn moment afstappen, belonen en wat verder wandelen en iets anders gaan doen => variatie is altijd leuker. Ook bv als hij eens duidelijk aangeeft dat hij liever niet wil gereden worden dat eens appreciëren en nog een stukje verder wandelen... mogelijkheden zat

En idd: nog meer en heftiger achteruit vragen als hij achteruit gaat zal hij snel associëren met 'niet leuk dus niet meer doen'.

[Anke]

Hoi Diesel,

Is het misschien mogelijk dat je ipv terug te gaan, niet terug gaat maar een rondje maakt?
Dat is volgens mij de grootste beloning voor je paard. Hij is vooruit gegaan en toch kwam hij weer thuis terecht. Dan maakt het ook niet uit of je dat lopende, voor de wagen of op zijn rug doet. Het gaat om de positieve ervaring. Verder kan ik me voorstellen dat je, of je paard nou dominant is of angstig, je je paard meer tijd moet geven. Als hij achter uit loopt, laten lopen. Omdraaien is m.i. uit den boze. Hij mag niet degene zijn die bepaald dat er terug gegaan wordt. Want dat is altijd de beloning waar hij op uit is. Achteruit mag en stiltstaan mag, omdraaien niet. Als hij stil staat doe je NIKS, dat is namelijk al heel positief. Niet aansporen om vooruit te gaan. Laat hem zelf eens bepalen wanneer hij naar voren mag. Het maakt niet uit hoelang het duurt. Wacht op een reactie van je paard. Op een gegeven moment snapt hij dat hij geen keus heeft. Als je merkt dat hij gaat twijfelen kan je hem lichtjes vragen vooruit te gaan. Belonen met je stem zodra hij een positieve reactie geeft. Hij heeft intussen wel alle tijd gekregen een eventuele angst te overwinnen. Je moet hier m.i. gewoon alle de tijd voor nemen. Hij mag alles, alleen niet omdraaien of terug naar huis. Ik denk dat het goed is om, af te stappen en nog een stukje verder te lopen aan de hand als jij dit spelletje zat bent. Dan wordt hij in elk geval niet beloont met de weg naar huis.
Als je heen gaat lopen en terug op zijn rug stapt wordt hij weer beloont. Jij moet ten alle tijden bepalen wanneer de weg naar huis genomen wordt. Hij is je de baas. Op deze manier vertel je hem vriendelijk doch dwingend dat jij de regels bepaald.

Kijk maar of je het wat lijkt op deze manier.
Zo doe ik het. De regels zijn duidelijk en de strijd ga je niet aan.

Succes.

[Diesel_]

Dat stilstaan en wachten heeft geen enkele zin bij Diesel, ik heb het al zovaak geprobeerd en het hielp niets! Het werd haast alleen maar erger. Ik liet hem niet omdraaien, hij mocht stilstaan, hij mocht achteruit. het enige wat ik ermee ben opgeschoten is dat hij met de minuut liever naar huis wilde en bloednerveus werd van dat stilstaan.

Ik zie ergens ook wel iets in jouw punt dat je hem beloont om er juist al1 de terugweg op te gaan.

Aan de andere kant vond ik het ook weer een hele goeie tip.. Een rondje doen dat kan ook, maar ik vraag me af: als diesel neit weet dat het de weg terug is gaat hij ook niet.. Moet ik dan enkel t laatste stukje erop gaan? Als hij echt weet OH KIJK daar is thuis? en dan steeds een stuk eerder erop gaan?

[Anke]

Als hij nerveus wordt, is dat wel wat lastiger, zeker omdat je te maken hebt met fietsers en ander verkeer. Als je een rondje maakt kan je hem ook de eerste keer aan de hand houden. Laat hem eerst maar ervaren dat thuis op vele manieren te bereiken is. Zo zou ik staps gewijs te werk gaan. Ja, en dan eerst het laatste stukje erop. Maar als je goed kijkt naar je paard voel je vaak wel wanneer hij er aan toe is. Als blijkt dat je er te vroeg opgestapt bent, doe je net zo makkelijk weer een stap terug. Eraf, maar wel jouw route volgen en dus vooruit. Als je echt dezelfde weg terug moet, let er bij mijn paard altijd op dat hij, in mijn tempo omdraait. Maar ik merk inderdaad dat veel paarden last hebben van dit kwaaltje als je altijd rechtstreeks omdraaien. Omdraaien is eigenlijk een vluchtreactie. Aan de ruiter/-leider de taak hem te vertellen dat vluchten nu niet hoeft.
Wat je misschien ook kunt doen in een later stadium, is je paard een doel geven om op af te gaan. Leg 300 meter verderop een appel neer. Rij ernaar toe, stap af, geef hem de appel en loop rustig terug naar huis (dan blijf je ook weer uit de strijd). Of je laat hem verderop ergens grazen als hij daar de rust voor kan vinden.
Ik verzin ook maar wat. Zolang hij op het eind van de rit maar wacht op jouw teken van terug gaan, en dat in rust doet.

[Diesel_]

ik ga dat rondjes idee eerst is uitproberen.

Bedenk me namelijk ook ineens dat deze problemen allemaal begonnen zijn toen ik veel naar de dijk ging rijden en op de dijk dus omdraaien en terug.. zelfde geld voor naar de ponyclub en terug. Als je diesel en mijn bv ook dropt met de trailer loopt hij prima, dan weet ie niet waar ie is, maar in ieder geval denk ie dat we weer naar huis lopen. Zo bereikt hij in het duin ook een punt dat hij weet dat we over de helft zijn (al is het een rondje) en dan wilt hij vaak wel voorop lopen

Het grazen heb ik al toegevoegd, nog niet speciaal op het eindpunt omdat k niet wil dat diesel bij grazen denk: oh en nu gaan we weer terug. Ik laat hem meer steeds grazen als beloning dat hij loopt..

[Lies]

Ja ik zou echt, zeker in de beginfase, pas op het moment dat hij zich zeker voelt (dus als je merkt dat hij weet van 'ah, dit stuk is fijn') erop gaan. Zodat het zeker en vast lukt. En dan dat stuk uitbreiden.

Daar ga je eerst aan moeten bouwen.

En later kan je dan gaan denken over andere wegen...en uiteindelijk een hele rit. Maar zeker en vast niet te snel willen gaan, geef hem de kans om leuke ervaringen op te bouwen en die nare weg te dringen..

[Diesel_]

We hebben wel een mooi rondje, eerst stuk afvalt, dan ga je rechts een zandpad over en dan kom je op een dijk. Op de dijk weet diesel meestal wel snel dat dat de weg naar huis is dus dat me lijkt een rondje om mee te beginnen. Tis wel een pittig rondje, 30minuten ongeveer denk ik. Maar dat maakt eigenlijk niet uit want wandelen vind diesel ook altijd leuk.

Bedankt voor de tip! Het zal wel even duren voordat ik het vele keren geoefend heb, aangezien ik het alleen doe als het een beetje mooie dag is. Met regen of wind begin ik er al niet aan, want het moet wel een succes worden en als je door de bagger moet of alles wapperd door de wind dan word het alleen maar spannender en ik wil er juist voor Diesel voor zorgen dat het goede ervaringen worden. Maar ik hou julie zeker op de hoogte!

Ik heb eindelijk weer de moed om hier serieus mee aan de slag te gaan Op andere forums kreeg ik reacties dat diesel me in de maling nam en hem moest slaan etc nou wist ik zelf wel dat dat de oplossing niet was, maar zelf vond ik er ook geen andere. Echt heel erg bedankt voor julie tips!