Hebben jullie tips voor mij om om te gaan met een paard wat zich geestelijk wat terugtrekt? Daarmee bedoel ik dan dat hij soms geestelijk ontzettend sloom kan zijn. Da's wat negatief gesteld misschien, maar zo komt het wel over.
Hij is dan niet helemaal erbij met zijn gedachten en dat met een houding van: bwah, ik heb gewoon niet zo'n zin om helemaal 'hier' te zijn. Het is zoals ik het zie duidelijk geen paniek, ook geen verveling, maar meer een 'state of mind' die hij zo af en toe heeft, een soort algemene desinteresse. Ik heb het zelf ook weleens, geestelijk uitbuiken noem ik dat.
Wie weet komt het doordat hij dan gewoon veel te verwerken heeft en moet ik er verder niet zoveel achter zoeken, maar ik vind het erg frustrerend omdat ik duidelijk merk dat ik geen pijl in mijn koker heb om hiermee om te gaan, om in parelli-termen te blijven
Moet ik hem gewoon maar lekker 'geestelijk laten uitbuiken' of kan ik proberen hem weer 'hier' te krijgen? Ik wissel al regelmatig qua arbeid, dus als het goed is, zou het geen verveling moeten zijn...
Bladwijzers