Puntjes waar ik steeds maar weer tegen aan loop.

[Martiine]

Het gaat de laatste tijd steeds beter, maar er zijn een paar puntjes waar ik steeds maar weer tegen aanloop. Dus ik heb ze even verzameld:

1. Ik leg het even uit aan de hand van een voorbeeldje: Vandaag; ik zet Grace buiten, het is nog droog. Na haar gebruikelijke rondjes door de wei gaat ze rustig grazen. Kom ik even later weer terug en zodra ze me ziet volgt er een hinnik en gallopeerd ze naar de uitgang van de wei. Het miezerd een ieniepietsie beetje. Ze wilt graag al weer uit de wei. Grace is niet een erg subtiel paard en gaat als ik haar niet snel uit de wei haal voor de draad heen en weer rennen, schrapen, (hoóg) steigeren. Hoe langer ik bij blijf staan hoe meer ze flipt. Ik ben bang dat ze een keertje over de draad naar de andere wei, (richting weg) heen springt. Als ze steigert kan ze er als het ware zo overheen stappen. Met mooi weer heeft ze dit niet zo snel, ze komt dan nog wel aanrennen maar haalt geen rare acties uit. Ik ben altijd degene die haar uit de wei haalt, maar ik breng ook heel veel undemanding time door, zodat ze me niet alleen als degene ziet die haar uit de wei haalt.

2.Het leiden. Grace moet van mij met het wandelen met haar hoofd langs mij of achter mij lopen. Dit lukt alleen niet altijd. Als ze eenmaal verder is kan ik zoveel (ritmische) druk geven als ik wil, mevrouw loopt gewoon door. Nu weet ik dat zodra ze me voorbij is ik meteen 180 graden moet draaien, dat oefenen we nu ook al een poos, maar of ik doe iets fout of het kwartje is nog niet gevallen. Zwaaien met mijn arm heeft ook geen zin, daar loopt ze regelrecht doorheen.

3.Wijken voor druk. Erg frusterend want ze weet het zo goed, maar vertikt het gewoon. Heb ik bijvoorbeeld een snoepje (voor het aanleren van de spaanse pas niet het wijken) dan gaat ze op fase 1,2 al achteruit, met druk op het hoofd. Zonder eten kan ik wachten tot een fase 4 en dan gaat ze langzaam eens een stapje terug. Wil ik haar dan wat verder achteruit zetten, dan heeft ze zo iets van bekijk het maar en blijft stilstaan.
De achterhand laten wijken daar in tegen gaat al op fase 1-2, maar dit omdat ze druk daar heel vervelend vind. Tijdens het wijken van de achterhand trapt ze dan ook wel eens richting de stick. Bij het wijken van de voorhand, loopt ze alleen maar naar voren ipv opzij. Ik sta dan iets voor de schouder.

4.We rijden wel eens door het bos of door het dorp. En soms, heel plotseling, valt zomaar de motor uit. Dan staakt ze gewoon. Tot hier en niet verder is het dan voor haar. Zo'n periode had ze een lange tijd terug ook al, dit dacht ik toen opgelost te hebben door zodra ze ging staken te klapperen met mijn benen. En dan ophouden zodra ze weer loopt. Een hele lange tijd heeft ze toen niet meer gestaakt. Nu dus weer wel, welliswaar wat minder maar toch. Het klapperen heeft totaal geen zin meer, het boeit er gewoon niks. Ik kan doen wat ik wil maar ze loopt pas als ze weer zin heeft, en dat kan laaaang duren. Ik heb wel eens 3 kwartier stilgestaan! Ze heeft nog nét geen ezelsoren.

5. De achterhoeven. De afgelopen 9 jaar van haar leven heeft ze haar achterhoeven niet hoeven optillen. Ze gaat ontzettend lopen trappen. De hoefsmid is dan ook een regelrechte ramp. Ze is niet bang. Ik kan met de stick overal komen, haar achterbenen poetsen, hoeven invetten, alles. Ze tilt haar voorhoeven op zodra ik buk en een tikje op haar been geef. Dat is zeg maar het signaal van, til je hoef op. Dat weet ze ook voor de achterhoef, zodra ik een tikje geef tilt ze haar been op. Maar begint dan ook gelijk te trappen en probeert weg te lopen. Het been blijven vasthouden lukt echt niet.

Al het advies is welkom!

[sandra]

Hoi Martine.

vraag 1:
staat je paard in zijn eentje? Dan kan het zeker helpen een vriendje te zoeken voor erbij. Paarden houden niet van alleen staan, en kunnen zich dan erg kwetsbaar voelen.

2. als je paard je voorbij loopt is 180graden omdraaien inderdaad een goeie. Helpt dat niet, gebruik dan eens de carrotstick (een lange stijve aanwijsstok) met eventueel een touwtje eraan om de grens duidelijk te maken. Zwaai de stick steeds naar opzij, de meeste paarden zullen hier wel op reageren. Wees wel zeer consequent hierbij. Niet alleen op wandeling, maar ook bij het uit de wei halen, het uit stal halen, het naar de poetsplaats brengen, etc etc. overal en altijd.

3. Is je fase 1 wel fase 1? Fase 1 is het aanraken van het haar. Niets meer, niets minder. Fase 4 is blijkbaar bij jou in elk geval geen fase 4. Een goede fase 4 geeft altijd direct een reactie. Het verschilt per paard wat je hiervoor moet doen. Ik denk dat het bij jouw paard handig is om de porcupinegame te combineren met de drivinggame. Fase 1,2 en 3 doe je zoals normaal, haar/huid/spier, als je paard dan geen enkele reactie vertoont pak je je stick erbij, en tik je ritmisch op de plek waar je vingers lagen (bij het achterwaartsgaan tik je niet op de neus, maar op de borst!) , tot je een reactie krijgt. Wees hierbij effectief. Als je heel zachtjes tikt, en je paard blijft nog half slapen, tik dan gewoon wat duidelijker. Je paard moet leren dat hij dient te reageren. Later kun je natuurlijk steeds zachter en subtieler worden. Bij de kleinste reactie beloon je natuurlijk uitgebreid met de friendlygame. OOK met de stick, want je paard moet nu niet ineens bang worden voor de stick natuurlijk.
Wees wel duidelijk, en onthou dat een fase 4 iets moet zijn wat je paard liever niet nog eens afwacht. Bij het wijken voor druk op de voorhand, helpt het vaak als je je hand iets meer richting borst legt, ipv aan de zijkant van de schouder. Je kunt ook je handen in een L-vorm leggen. je duim op de schouder, je vingers op de borst.

4. Ik zou maar eens beginnen met het oplossen van je problemen in het grondwerk. Voor zover ik hier lees is het rijprobleem niet zozeer iets lichamelijks (al kan dat natuurlijk wel) maar meer een respectprobleem. Doorgaan met grondwerk (eventueel met hulp) tot je paard licht reageert, zal waarschijnlijk al heel veel schelen. daarna zul je je ervan bewust moeten zijn dat jouw paard een left brained introvert is (zie liberty en horsebehaviourpakket, als je die hebt) een paard dat zich gauw verveeld, en dan in slaap valt. Jouw taak gaat dus worden om je paard constant nieuwe dingen aan te bieden, uitdagingen aan te gaan, en steeds ervoor te zorgen dat je paard geen tijd heeft zich te vervelen. Nu is het daarvoor nog wat te vroeg, aangezien jijzelf nog alle basistechnieken onder de knie moet krijgen. Maar straks gaat je paard dat wel van je verlangen.

5. ik zou hierbij 2 strategien gebruiken denk ik. De eerste is, vragen het been op te tillen, en nog voor het been van de grond is, zeggen dat ze een geweldige meid is en beginnen te aaien (op een veilige plek dan he) maak de vraag dus eerst kleiner, voor je hem weer groter maakt. Ga het been niet proberen vast te houden, dan breng je jezelf in gevaar, en maak je je paard claustrofobisch. Zij denkt dat als jij vraagt het been op te tillen, dat ze het been een hele tijd omhoog moet houden, haar verbazing zal dus groot zijn als jij bij de 1e centimeter van de grond als GOOOOEEED roept, en haar eventueel daarvoor beloont met een brokje, als haar dat extra motivatie geeft. Doe dit maar eens een tijdje, en bouw dan heel voorzichtig, cm voor cm, seconde voor seconde op. Trek daar gerust een tijdje voor uit, ze heeft het 9 jaar niet gekund, dus ga dit niet in een weekje willen fixen.
Een andere strategie is om een lang touw om zijn achterbeen te doen. Laat je paard eerst even wennen aan het gevoel. Als zij wil lopen, laat haar maar lopen in kleine rondjes om je heen. Staat ze stil, haal dan het touw wat heen en weer, alsof je haar ermee aait, tot ze rustig stil kan staan. Laat het touw dan in etappes zakken, telkens weer even laten wennen op bovenstaande manier, tot het touw in de kootholte ligt. Jij staat zelf naast het hoofd. Je kunt nu voorzichtig druk op het touw zetten, en hiermee de hoef optillen. kijk of dit lukt, en hoe je paard reageert. Als je paard bang wordt, besteed dan wat meer tijd aan het wennen. reageert je paard niet, bouw dan de druk iets op. Je trekt de hoef als het ware naar je toe.
Hier kun je een heel tijdje aan werken, totdat het optillen met het touw licht gaat, en je het weer eens op de oude manier kunt proberen.

succes

[Martiine]

Sandra, heel erg bedankt! Ik heb er echt wat aan.

Wat betreft punt 1: ja ze staat alleen, dat vind ik echt verschrikkelijk, maar ze is niet van mij maar van een boer en die wilt er geen ander paard,pony,geit bij hebben
2. Dat heb ik al eens geprobeerd, maar ze loopt er dwars doorheen, het maakt gewoon geen indruk. En ik vind het ook zo wat om met de carrotstick op het hoofd te slaan als ze er doorheen loopt.
3. Goed idee, maar ze reargeert heel erg goed op achterwaarts gaan door middel van druk op de borst. Ik weet niet of het kwartje dan valt dat ze met druk op het hoofd naar achter moet.
Ik heb het wijken voor de voorhand eens geoefen met mijn handen in een L-vorm en dat is inderdaad een stuk effectiever!
4. Respect issue is het denk ik ook. Ze is gewoon zo slim, vaak net een tikkeltje slimmer dan ik. Het is nu zomer dus dan rijden we sowieso niet vanwege alle beesten dus dat is de kans om eens flink aan het grondwerken te gaan.
5.Werkelijk geniaal, ik ga er mee aan de slag.

Nogmaals heel erg bedankt