vraagje over in de trailer blijven staan

[Pocalover]

Hoi,

Zowel Twister als Amira lopen op fase 1 de trailer in. Heel erg fijn. Ze voelen zich beiden, alleen, opgesloten, onzeker, whatever, maar in ieder geval niet confident of relaxed in de trailer. Vandaag heeft Amira brokjes en hooi gekregen van Linda die voor in de trailer stond. Dat ging best. Ze kwam de trailer uit maar ik kon haar ook weer terug vragen naar voren. Das een mooi begin. Twister wil er graag nog helemaal uit. Mag hoor.

Mijn vraag aan jullie. Wat kan ik allemaal doen om de dames langer in de trailer te laten staan? Een savvy ding dus. Heeft iemand mooie suggesties? Ik heb alle tijd van de wereld. Een emmer biks voorin hangen, help ik daar het paard mee?

Alvast bedankt!

Groetjes
Roos

[Linda]

Hmm, emmer biks...tja, zal vast helpen maar wat gebeurt er dan als de emmer weer weg of op is?
Waar ik zo aan denk: lekker veel yoyo game spelen en niet de rust buiten de trailer geven maar erin (lekker bij jou dus als je voorin de trailer gaat staan voor de yoyo en in de trailer als je buiten staat). De rust op zich is natuurlijk ook een friendly game dus misschien ook proberen gewoon friendly game in de trailer te doen? (als daar ruimte voor is en als zij ook weet dat friendly 'rust' betekent). Ik zou de binnenkant van de trailer interessanter voor haar proberen te maken (nee, hoeft geen nieuw behangetje op ), dat kan natuurlijk dmv eten maar misschien ook door een game te spelen (en eventueel een combi hiervan). Bijvoorbeeld als ze 'place the foot on something' geweldig vindt, een savvyspot (of iets wat daarop lijkt ) in de trailer leggen en deze game spelen/verder uitbouwen tot ze niet meer aan het binnenstaan denkt maar echt aan de game...hoop dat ik het zo duidelijk verwoord heb

[lila]

Ja!
Ik denk dat alles wat ze leuk en lekker vinden voorin de trailer te vinden mag zijn. Including you. Appeltje, wortelstukjes, friendly, misschien een hooinet zodat ze even lekker kunnen peuzelen. Trailer in de schaduw zetten op een zonnige dag. Deurtje voorin sowieso nog openlaten. Denk dat het "vanzelf" komt als je bezig blijft zoals je nu aan het doen bent geweest. Nog geen touwtjes of stangen erachter. Eerst idd comfort vinden in de trailer. Denk ik.

[Marianne]

Ik denk dat een 'beloonsysteem' helemaal niet werkt - in dit geval. Snoepjes, brokjes.. het zal een paard wellicht even afleiden van het feit dat hij zich op een plek niet op z'n gemak voelt, meer dan dat is het niet. Ik denk namelijk datt een paard geen relatie legt tussen "als ik hier nu maar braaf blijf staan, dan krijg ik wel een beloning en het is hier niet eng".

Mijn idee zou zijn rust en gewenning. En de tijd nemen. Waarom verwacht je dat als je een paard net geleerd hebt de trailer op te gaan dat hij/zij daar dan ook maar meteen rust vindt en kalm blijf staan todat-ie er weer uit mag. Een paard heeft in zo'n smal wiebelding heel wat te overwinnen, al was het maar de befaamde claustrofobie waar Parelli het altijd over heeft.

Mijn savvy invalshoek zou zijn: zoek het bij jezelf, stel je verwachtingen bij, geef het paard de tijd. Vandaag één minuut staan, prima. Morgen misschien anderhalve minuut, en zo vervolgens. Totdat het paard gewoon niet beter weet en er opeens heel kalmpjes wel 10 minuten of langer in staat. Hang een hooinetje op en probeer zo weinig mogelijk te praten en zelf rust uit te stralen.

[trea]

Troy had exact hetzelfde Roos. Na een jaar trailerladen, gingen we maar moeizaam vooruit op dat puntje. Wat ik deed voor de langere ritten weet je , en voor de rest denk ik dat je er alleen maar mee komt door het gewoon veel en vaak te doen. Hoe vaker hoe beter en steeds ietsje langer, desnoods door de stang erachter te doen en ze even te laten staan, tot zot het moment van release.. poef stang erachteruit... gewenning is volgens mij het enige dat werkt.

[lila]

Ik denk dat een 'beloonsysteem' helemaal niet werkt - in dit geval. Snoepjes, brokjes.. het zal een paard wellicht even afleiden van het feit dat hij zich op een plek niet op z'n gemak voelt, meer dan dat is het niet. Ik denk namelijk datt een paard geen relatie legt tussen "als ik hier nu maar braaf blijf staan, dan krijg ik wel een beloning en het is hier niet eng".

Het is niet dat hij een beloning krijgt als hij erin staat, maar een "prijs" vindt als hij eenmaal voorin staat. Het ís er al. Het ligt er aan het einde van die "enge" reis, zomaar. Zonder relatie met de mens. Zelf gevonden nadat het even moeilijk was. En dat motiveert om de volgende keer er wéér voor te gaan, en dan opeens is het helemaal niet meer eng, het is gewoon een stukje van de weg.

[trea]

Ik denk dat een 'beloonsysteem' helemaal niet werkt - in dit geval. Snoepjes, brokjes.. het zal een paard wellicht even afleiden van het feit dat hij zich op een plek niet op z'n gemak voelt, meer dan dat is het niet. Ik denk namelijk datt een paard geen relatie legt tussen "als ik hier nu maar braaf blijf staan, dan krijg ik wel een beloning en het is hier niet eng".

Het is niet dat hij een beloning krijgt als hij erin staat, maar een "prijs" vindt als hij eenmaal voorin staat. Het ís er al. Het ligt er aan het einde van die "enge" reis, zomaar. Zonder relatie met de mens. Zelf gevonden nadat het even moeilijk was. En dat motiveert om de volgende keer er wéér voor te gaan, en dan opeens is het helemaal niet meer eng, het is gewoon een stukje van de weg.

Volledig mee eens!

[anroomy]

En soms vergt het ook wat overredingskracht van de mens....

Paarden met serieuze trailer problemen zoeken ook steun bij iets wat het niet eng vind in dit geval de mens...
Dus als het allemaal goed en rustig gaat kan je ook de comfortzone van het paard een beetje uitrekken...
Door elke dag of elke keer als het een goede dag betreft iets meer te vragen dan het paard uit zichzelf aanbied...Dan een release en dan klaar. En dan mogen ze er ook uit lopen zo vaak ze willen natuurlijk...alleen de release voor die dag komt pas in de trailer nadat er iets van de comfort zone is opgerekt. Whatever that may be!

Alles met voer en leuke dingen helpen altijd in mijn ogen...hoe leuker hoe beter....als het paard het voer niet aanneemt betekend het vanzelf dat het niet meer gemotiveerd is door voer of iets anders en dat het puur angst gerelateerd is...

[Lon]

Ik zit precies met hetzelfde probleem. Ik hoef King tegenwoordig niet eens meer te vragen om de trailer in te gaan, als er ergens een trailer met de klep open staat wil hij zelf naar binnen in de hoop dat er iets te eten te halen valt. Ik heb hem namelijk constant beloond met voer in de trailer. Maar net zoals Twister en Amira wil hij wel om de haverklap weer naar buiten, soms helemaal, soms alleen een pasje om even te checken of hij niet opgesloten is. Tegendruk werkt bij hem absoluut averechts, dan vliegt hij gelijk achteruit. Door veel oefenen blijft hij wel steeds langer in de trailer, ook als er niks te eten meer is, maar echt op zijn gemak is hij nog steeds niet. Helaas heb ik nu al een tijd niet meer kunnen oefenen, want de stalgenoot wiens trailer ik mocht lenen is weg...
Ik vind de tip van Linda ook wel een goeie, hoewel ik niet zo goed weet hoe ik dat in de praktijk zou moeten aanpakken. Wat ik wel doe is soms niet wachten tot hij zelf vindt dat het tijd is om weer eens naar buiten te gaan, maar hem de trailer uit yoyo-en op het moment dat hij dat eigenlijk nog niet wil. Vaak baalt hij daar dan van en staat hij echt te popelen tot hij weer naar binnen mag, reversed psychology

[Marianne]

Ik denk dat een 'beloonsysteem' helemaal niet werkt - in dit geval. Snoepjes, brokjes.. het zal een paard wellicht even afleiden van het feit dat hij zich op een plek niet op z'n gemak voelt, meer dan dat is het niet. Ik denk namelijk datt een paard geen relatie legt tussen "als ik hier nu maar braaf blijf staan, dan krijg ik wel een beloning en het is hier niet eng".

Het is niet dat hij een beloning krijgt als hij erin staat, maar een "prijs" vindt als hij eenmaal voorin staat. Het ís er al. Het ligt er aan het einde van die "enge" reis, zomaar. Zonder relatie met de mens. Zelf gevonden nadat het even moeilijk was. En dat motiveert om de volgende keer er wéér voor te gaan, en dan opeens is het helemaal niet meer eng, het is gewoon een stukje van de weg.

Ja, duh.. lees mijn stukje dan nog eens.. rust, gewenning, hooinetje erin en je mond houden. Dat is dus precies wat jij nu zegt ( onderstreept in je tekst).Ik druk me alleen wat anders uit. Maar de kern van mijn verhaaltje vind ik nog belangrijker: waarom verwacht iemand dat als een paard nét iets geleerd heeft, dat dan ook meteen de rest goed moet zijn. Dat vind ik persoonlijk een echte no-no. Grenzen verleggen ( ofte
wel voor de Karen Rohlf gangers: de basis verbreden) da's akkoord maar niet nadat de 'sweet spot' van het paard gevonden is. En een paard dat nog overduidelijk angst ervaart ( of: niet gerust is) moet je nog niet verder pushen.

Ik blijf erbij dat je in eerste instantie vooral moet herhalen-herhalen-herhalen.. het paard komt er zelf wel uit dat het eigenlijk niet eng is. Belonen in de vorm van voedsel is vooral in mensenogen een 'incentive'..