Ok, ik ga mijn best doen het gedrag zo duidelijk mogelijk te omschrijven. (Als wenselijk, dan is een filmpje tzt ook mogelijk).
Loulou. Op het eerste gezicht een rustige LB pony. Met een boel dominante trekken (zonder pardon je ruimte innemen, tot bijten toe je proberen weg te drijven, voorbij lopen, nauwelijks twee ogen geven, het gevecht opzoeken en aangaan, keihard tegen druk in gaan, etc). Op het tweede gezicht een pony die veel, heel veel OPRECHT eng vind. Een stick. Allerlij voorwerpen (maar alleen zodra ze in beweging komen). Een zadeldekje. Ik die op een verhoging ga staan (het verschil is bizar). Zijn reactie is dan plotseling heel heel heftig. Ik heb nog nooit een paard zo hard opzij zien lopen.
Die heftigheid is al lastig om mee om te gaan. Wat ik vaak doe is hem dan bv op de cirkel zetten, tot er weer connectie is. Of rustig A&R tot het ok is, vaak heel erg snel (hanglip, knipperen, kauwen). Maar de heftige reacties lijken niet minder te worden. En vooral komen ze uit het niets (ogen knipperend/halfdicht (echt suffend, niet introvert als je het mij vraagt), ontspannen, alert, meedenkend en dan opeens.... BAM! En dan is het ook zo weer goed. Door A&R of door de grens van het touw aan te geven (NIET trekken, ahw je als een paal gedragen)
Vandaag wilde ik hem mijn schaap op doen. Leuk voornemen. Ik zet hem vast aan het hek, en zodra ik met het dekje aan kom wandelen zie ik spanning (maar hij blijft keurig staan). Ik besluit hem los te maken en het zo te proberen (kan ik hem een klein stukje laten lopen, kijken of hij daar wat in kan ontspannen)......BAM!! Loulou stond 10 meter verder op. Ok, en als ik nu het touw los over het hek gooi en het dan nog eens probeer? Juist ja, behalve de spanning in zijn lijf, blijft hij keurig staan. Al knipperend en met een hanglip. Kauwen niet, maar dat snap ik, als je je lijf zo aanspant.
Laat ik het zo zeggen, dat LB en RB zich af kunnen wisselen wist ik. Dat dat razendsnel kon, weet ik ook. Maar dit is bijna tegelijkertijd. In dit specifieke geval was hij verder niet dominant, maar dat zou ook zomaar wel zo kunnen zijn. En LB én RB gedrag tegelijkertijd, hoe ga je daar in vredesnaam mee om???
Zijn grootste problemen zitten in zone 3,4 en 5. Op de grond gaat dat nu redelijk, en met veel geduld kan er veel. Zodra je hoger komt, wordt het lastig. En als je hem uit de wei haalt, dan lijk je in eerste instantie weer 8 passen terug (stick is weer eng, etc).
Verschillende dingen die ik bedacht van waaruit het gedrag zou kunnen ontstaan:
- Hoe LB is hij eigenlijk? Is het geen RBi waarbij hij ondertussen veel stil heeft leren staan? Aan de andere kan, je kunt werkelijk alles met hem, enorm ontploffen doet hij niet (zonder aanleiding, of een hele kleine aanleiding... Er is altijd wel een reden) en catatonisch heb ik hem ook nooit gezien
- Aangeleerd? En dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk, maar in hoeverre zou dit juist dominant gedrag kunnen zijn? Hij houd iedereen er in ieder geval goed mee onder de duim. (Nogmaals, eerlijk gezegd lijkt het me ver gezocht, omdat zijn angst behoorlijk oprecht lijkt).
Strategiën die ik met wisselend succes toegepast heb:
- A&R. Dat werkt vrij goed. Heeeeeeeel veeeeeeeeeeel friendly. Vanuit zone 1 (meest safe, hij probeert het liefst recht voor je te staan) gaat alles eigenlijk prima, extreme friendly met behoorlijk op de grond slaan is nu het randje.
- Als ik het randje van dat moment gevonden heb, en ik kom niet echt verder (hij gaat er tegen vechten/heftig weglopen) dan ga ik er nét over heen met iets anders. Als dat dan acceptabel gaat, dan blijkt het voorgaande veel makkelijker. Met deze strategie ben ik gekomen waar we nu zitten. Met puur A&R binnen zijn comfortzone eindigen we in een gevecht. En dan heb ik het vermoeden dat hij vooral geirriteerd raakt. En niet gauw daarna ik ook. Een voorbeeld: De stoel op zich was eng als ik er mee ging slepen. Na een hoop rondjes waarmee hij achter mij en de stoel aan wandelde en steeds dichterbij durfde, was de rek er een beetje uit. Toen heb ik een jerrycan gepakt, hij schrok zich een hoedje van dat geluid op het zand. En dus daar mee verder gegaan. Op geklommen (jerrycan), over hem heen gaan hangen, mee gaan voetballen (dat vind hij dan weer leuk, gaat ie meedoen) en dan terug naar de stoel. Dat was opeens nauwelijks een probleem meer.
- van ver af naar dichtbij. Driving game voor porcupine (porcupine kwam té dichtbij). Cirkcling voor yoyo. Yoyo voor friendly (zone 3-5, zone 1,2 was geen probleem). Op die manier de heftigheid een beetje omzeilen, en het gevecht uit de weg gaan en al veel voor elkaar krijgen. Het voornaamste waar ik controle over wilde krijgen waren zijn schouders. Daarmee hou hij me uit zone 3-5. En bij driving/porcupine FQ is zijn eerste reactie tegendruk (al dan niet met een knauw) en zijn tweede reactie enorm heftig onder de druk uit rennen. Iets daar tussenin heb ik uiteindelijk wel kunnen vinden (en dan reageert hij heel netjes en heel licht en een pasje) maar vanuit de heftigheid.
- waar ik denk ik meer aan moet gaan werken is regelmaat en herhaling. Als iets goed gaat, dat een aantal keren herhalen. Ik denk dat dat iets is wat nu best nog wel mist, en wat misschien voor meer rust kan zorgen.
- Waar ik ook enig succes boek is subtiliteit. Fase 1 nog lichter. Als er connectie is, dan heeft hij erg weinig nodig.
Nu ik dit zo opschrijf kun je het als volgt samenvatten. Loulou vertoont twee soorten reacties: Uitermate lompe en dominante acties inclusief bijten om me uit zijn ruimte te houden en aan de andere kant enorm RBex reacties, die binnen een minuut weer gesust kunnen zijn (dat zijn reacties puur op mijn hulpen). Daarnaast vind hij van alles eng en reageert hij daar op diezelfde heftige manier op. Deze reacties kunnen zich binnen een minuut beiden afspelen.
Ik heb zelfs een paar keer gedacht, goh, dit lijkt wel een beetje op Shanna zoals ik haar van een paar jaar terug kende.... Behalve dat Loulou iets minder voorwaards is.
Iemand ideeën, vragen, mogelijkheden, strategiën of andere toevoegingen?
Bladwijzers