Geri en Sirarvi

[hetjoetje]

Onze dochter van (bijna) 7 is in eerste instantie vol vertrouwen gaan paardrijden. Ze pakte het meteen goed op en had alle vertrouwen. Pas toen een meisje in haar les was gevallen nadat een pony in galop ging en in een latere les het paard waarop ze reed hetzelfde deed kreeg ze angst.

Ze is naar een andere manege gegaan waar ze alleen maar staplessen krijgt waarbij er iemand naast haar loopt die de pony vast houdt. Daar heeft ze 3 lessen op dezelfde pony gehad, toen ze een 4e les op een ander pony moest wijgerde ze dat. De les erna mocht ze weer op de 1e pony en toen heeft ze wel weer maar met een wit gezichtje gereden.

Nou is het een heel gevoelig meisje dat ook nog eens zeer hoogbegaafd is. Ze wil heel graag paardrijden en "is" ook de hele dag paard (ik hoor regelmatig gehinnik in huis). Ik denk eigenlijk dat ze bij de pony waarbij ze niet opstapte voelde dat er iets was. Het blijkt ook niet zo'n prettig karakter te tonen in de les. Ze is faalangstig en wil graag alles overzien. Vragen tijdens de les die ze heeft worden niet behandeld, want weten wat je moet doen als een paard in galop gaat is niet belangrijk want daar is ze nog niet. Hoogbegaafden leren andersom, die willen weten wat het einddoel is en leren dan "terug" in plaast van vooruit in kleine stapjes.
Mijn nicht raadde me aan om eens te kijken naar mogelijkheden voor NH, om haar de rust en het vertrouwen in paarden terug te geven. Om eens écht tijd te maken met een paard in plaats van alleen maar opstappen in de manege.

Mijn vraag (na dit hele verhaal is dan ook: kennen jullie iemand in de omgeving van Zuidland (Rotterdam) die haar zou kunnen helpen?

[amethist]

Ik spreek uit ervaring wat betreft angst. Je kan dat maar op 1 manier oplossen (in mijn optiek) en dat is van de pony af en gaan grondwerken. Ze moet het vertrouwen op de grond krijgen en als dat goed is gaat het vanzelf weer kriebelen om erop te klimmen. Daarbij geeft grondwerk zo ontzettend veel inzicht in paarden maar zeker ook jezelf en het is zoooo ontzettend gaaf en leuk om te doen.

Zeker een hoogbegaafd kind (ja ook daar ook ervaring mee) die denk zo ontzettend na over wat er allemaal zou kunnen gebeuren.

[sandra]

Er is hier een forunlid die een "verzorgster" heeft met dezelfde angst, ook een jaar of 7. In haar dagboek vind je wel wat leuke verhalen
http://www.nhforum.nl/forum_smf/inde...pic=23147.1580
Niet dat zij je kan helpen, want ze woont bij Arnhem, maar ik denk wel dat dit het soort oplossing is waar je naar zoekt.
Ik zou je graag willen helpen, maar ook ik woon nogal ver weg. In elke geval ga ik met Margriet mee, dat grondwerk een heel goed uitgangspunt kan zijn voor je dochter en voor iedereen die angst heeft met rijden. Je kunt zoveel meer met paarden dan erop zitten. op het moment dat je beseft dat erop zitten helemaal niet MOET, worden paarden een stuk leuker. Ik ben zelf ook zo'n angsthaas (geweest) helaas.

[Plurkje]

ik heb ook een hinnikende dochter, een jaar jonger, 6, ook hoogbegaafd, gaat sowieso al heel veel in het koppie om en dan is ze ook nog eens deze zomer lelijk ten val gekomen (compleet tussen allerhande stabilisatoren ingesnoerd afgevoerd met een ambulance, maar door een klein wondertje/legertje engelen op de smalle schoudertjes praktisch ongedeerd gebleven). Was al geen held met paarden (sowieso geen held, beredeneert alles veel te veel), maar durfde nu helemaal niet meer. De val kwam ook eigenlijk uit angst voort, de pony kon er niet echt iets aan doen. En dit terwijl ze paarden wel helemaal geweldig vindt. Ze grondwerkte al met de pony, maar sinds het ongeluk zijn we helemaal terug gegaan naar de basis. In eerste instantie wilde ze niets meer met echte paarden te maken hebben. Maar na een paar maanden kwam het toch weer. Eerst poetste ze de pony alleen maar, lekker tutten. Daarna ging ze wandelen. Nu zijn ze inmiddels weer bij de spelletjes aanbeland. En haar vertrouwen groeit langzaam weer. Soms heeft ze nog een terugval. Dan heeft ze iets even niet aan zien komen en dan is er een beetje paniek. Maar dan gaan we gewoon we een stapje terug en komt het weer goed. En elke keer leg ik haar uit waarom de opeenvolging van gebeurtenissen plaats vond, zodat ze inzicht krijgt in de situaties en er een volgende keer beter mee om kan gaan.

Omgekeerd leren in de vorm van beginnen bij galop is in deze niet aan te raden. Mijns inziens is galopperen ook geen einddoel. Einddoel is op een verantwoorde en aangename manier met paarden om kunnen gaan. Op de grond met ze omgaan is hierbij de basis en kennis krijgen van paarden en de manier waarop ze denken en functioneren zal je dochter vertrouwen geven in haar eigen capaciteiten als het de omgang met paarden betreft. Als je omgekeerd leren wilt toepassen zou ik eerder eerst het resultaat van een handeling laten zien (hier werken we naar toe) en dan vervolgens uit leggen hoe je hier komt. Als dit vertrouwen er is, heb je een geweldige start met het rijden van een paard. Ik heb tegen mijn dochter gezegd dat het mij echt niets uit maakt als ze nooit meer op haar pony stapt. Maar dat er ook nog heel veel andere manieren zijn om plezier te hebben met een pony, die echt niet minder leuk zijn... En ondertussen heeft ze er toch, uit zichzelf al weer een paar keer opgezeten, glunderend

[NickySophie]

Je kunt je ook eerst voorstellen voor je een topic plaatst

[caroline-max]

Zelf ben ik iets ouder dan 7 jaar, maar ik heb wel (bijna) hetzelfde probleem 9hoogbegaafd en angst op een paard dan). Daarnaast heb ik door een hersenbeschadiging heel lang problemen gehad met mijn evenwicht/coordinatie, wat de angst heeft versterkt (kon pas op mijn 13e zelf fietsen bijv.)

Inmiddels heb ik een jaar intensief grondwerkles achter de rug (3x per week, verschillende paardjes), en sinds vorige week ben ik begonnen met rijden. Voor je dochter kan ik je absoluut eerst grondwerk aanraden, en volgens mij minstens zo leuk als rijden. (ik ben een echte grondwerk fan trouwens )

daabij denk ik dat privé-les misschien betr past in dit geval. Dan kan ze al haar vragen rustig stellen, krijgt ze alle aandacht en voelt het misschien ook veiliger voor haar. Zelf heb ik grondwerkles prívé en in een duo, rijles in een groep van 3.

Succes in ieder geval, en een voorstel-topic zou wel leuk zijn

[hetjoetje]

Ja! jullie hebben helemaal gelijk ... zal vanavond me even netjes voorstellen, maar dat was tussendoor op het werk ff niet te doen

[Evenaar]

Hoi hoi,

Ik herken het verhaal van je dochter voor een heel groot deel van mezelf vroeger. Paarden waren mijn hele leven, maar ik was tijdens het rijden vaak bang en heel voorzichtig. Ging naar de les met buikpijn, puur zenuwen voor welke pony ik toegewezen zou krijgen en of de les wel goed zou gaan. Maar eenmaal bij de paarden voelde ik me heerlijk, vooral ernaast bij het verzorgen en wandelen vond ik geweldig. Gelukkig ben ik over de grootste angst heen gegroeid en heb ik nu mijn eigen paardje. Zelfde type ook, ook zij is snel onzeker en wil heel graag goed doen.
Helaas is er op een manege weinig ruimte voor verzorgen, tutten, wandelen, ik vind het al bijzonder dat jij een manege hebt gevonden waar ze beginnen met staplessen, dat was er vroeger bij ons niet bij.

Ik ben afgelopen zomer voorzichtig begonnen met lesgeven aan een 9-jarig meisje met mijn eigen paardje, dat was een groot succes. Mijn paardje is zelf heel gevoelig en blijkt heel geduldig met kinderen. Ze is wel heel eerlijk in die zijn dat als iets haar niet goed/duidelijk gevraagd word ze het niet doet of iets doet wat ze zelf leuk vind (bijvoorbeeld op pylonnen gaan staan), maar gevaarlijk heeft ze nooit gedaan.
We zijn begonnen met spelletjes op de grond en pas als dat lukt doen we die spelletjes ook op de rug van het paard, in stap en ik heb Fenna dan ook nog aan een touw vast. En, ook heel belangrijk, elke les begint met contact maken, halsteren en borstelen. Fenna is geen paard wat het op prijs stelt als je gelijk vanalles vraagt zonder eerst contact te maken.

De reden dat ik hiermee begonnen ben is dat ik de manier van veel maneges niet fijn vind, je kan geen eigen tempo aangeven en je leert er weinig over het paard zelf behalve hoe je erop moet zitten (of hoe je eraf moet vallen).
Momenteel sta ik op het punt te bevallen, maar als je het leuk vind kun je altijd eens langskomen om te zien hoe NH is en hoe leuk het voor kinderen kan zijn. Al is Vlaardingen niet direct naast Zuidland, maar goed, een keertje kijken is wel te doen als je dat wil.

[Yvonne P]

Hoi

Ik woon zelf in Zwartewaal en wellicht kan ik iets voor je betekenen.
Ik heb mijn paarden aan huis staan en de afstand Zwartewaal Zuidland is natuurlijk goed te doen. Zal ik even via pb contact met je opnemen?

Groetjes,
Yvonne

[Sita]

ik herken het wel van andere kinderen die ik les heb gegeven. Dol op paarden, maar zo bang bij alles wat het dier doet...grondwerk vind ik echt de beste tip omdat ze zo toch eerst eens kunnen zien hoe een paard zich gedraagt terwijl ze er naast staan. ook kunnen ze zo leren om dingen te vragen van het paard, zonder het risico te lopen dat het mis gaat met jouw er bovenop en dat je een angstaanjagende ervaring hebt. Persoonlijk merkte ik dat daar bij velen het probleem in schuilde: iets durven vragen van dat grote dier en ook voet bij stuk durven houden als dat levende wezen een keer 'neen' zegt of niet automatisch correct reageert.

[hetjoetje]

Wat een fijne reacties! Echt waar, ik was zo bang dat iedereen zou zeggen: wat moet dat kind met een paard als ze bang is ... Het is inderdaad belangrijker dat ze nu eerst met een paard om leert gaan en er daarna pas op stapt. Enne ... gelukkig zijn er meer hinnikende kinderen

[Ilian]

Ik geef (inderdaad, zoals Sandra aangaf) les aan een hoogbegaafd meisje (inmiddels 10jr oud), die ook op een traditionele manege reed en daar bang is geworden. Ook het 'onpersoonlijke' op zo'n manege vond ze niet leuk. Sinds 3/4 jaar komt ze een keer in de week bij mij, en mag ze met mijn pony spelen. En echt, grondwerk wérkt! En voor zo'n hoogbegaafd meisje is het ook erg interessant om te weten wat er nog meer in dat paard zit. Gevoelens, karakter, beetje psychologie. Het gaat echt goed, ze stráált als ze met hem bezig is. Inmiddels durft ze te rijden in stap zonder dat ik hem vast heb, en heeft ze al een paar pasjes gedraafd. Allemaal op háár tempo, met de informatie die zij graag wil leren, die veel verder gaat dan wat je op de manege leert. Ik hoop dat jouw dochter (en jijzelf?) ook iemand kan vinden waarbij ze op deze manier met het geweldige dier paard om mag gaan

[liesbetm]

Wat een fijne reacties! Echt waar, ik was zo bang dat iedereen zou zeggen: wat moet dat kind met een paard als ze bang is ... Het is inderdaad belangrijker dat ze nu eerst met een paard om leert gaan en er daarna pas op stapt. Enne ... gelukkig zijn er meer hinnikende kinderen

Nee joh, wij zijn meer van het meedenken! En mijn kind loopt de ene keer hinnekend en de andere keer blaffend door het huis. Kan niet kiezen of ze een hond of een paard is....

[caroline-max]

hier geen kinderen maar een echt paard dat hinnikt 9achter huis dan) en een echte hond die af en toe blaft...

[liesbetm]

Tja, bij gebrek aan een hond en een paard tien kilometer verderop, moet je toch wat...?