@Marja: Is overigens ook precies wat ik iemand vandaag probeerde uit te leggen toen we het hadden over het hadden van respect van mijn ruimte. Kwam bij mij niet helemaal uit de verf. Volgende keer verwijs ik ze naar jou post
Dank je Heidi.
Verwijs ze dan ook maar meteen naar de post van xyzutu2, want dat is ook een goeie uitleg over ´grijze´ communicatie!
Xyzutu, mooi uitgelegd!
www.blijpaard.com - want een blij paard is goud waard
www.innerfeeling.nl - healing voor mens & paard, telepathie en coaching
Ik ben zo blij dat er mensen op dit forum zitten die kunnen uitleggen wat ik bedoel.
Zelf kan ik dat beslist niet zo helder: Marja, Xuyutuzdinges (jouw naam is gewoon te moeilijk ): DANK!
En ergens klink je, scoxxx, voor mij beslist als een prima paardenmens, dat lees ik vooral tussen de regels door. Ik zou je wel eens aan het werk willen zien, om te zien of wat ik denk te lezen tussen de regels door, klopt.
Maar je tiept wellicht korter door de bocht dan je in real life bent?
May the horse be with you!
Karianne, nou verwoordt jij dan weer precies wat ik ook al dacht.Oorspronkelijk Geplaatst door Mafhaf
.Moet idd bekennen dat ik met een dubbele agenda schrijfOorspronkelijk Geplaatst door Mafhaf
De essentie van Parelli is het spiegelen in vergrotende trap.
Geeft het paard fase 0,001 reageert een Parellier met 0,002
Geeft het paard fase 1, reactie = fase 2
Geeft het paard fase 2, reactie = fase 3.
De Valkuil in Parelli-land is dat wanneer een paard je fase 4 geeft, men te huiverig is om in vergrotende trap hierop te reageren.
Men is bang het paard mentaal te kwetsen en wurmt zich in allerlei bochten om deze angst voor zichzelf te rechtvaardigen om zo de gro(o)t(st)e spiegelende fase te ontwijken.
De vele (vaak ietwat emotionele) reacties in dit topic wijst idd op de angst het paard mentaal te kwetsen.
Dat mag. Een ieder is vrij in zijn eigen keuze's. Er zijn meerdere wegen naar Rome. Maar voorkom tunnelvisie!!!
We kennen allemaal het (m.n. marketing-technische) debacle van Pat en Linda Parelli and Catwalk.
Catwalk gaf de Parelli's een fase 4. De Parelli's reageerden hierop door het paard een fase 4+++ te geven.
Uiteindelijk werd het een debalce omdat de Parelli's te weinig tijd hadden, waarschijnlijk nerveus? werd door het toekijkende publiek en calmness wellicht wat zoek raakte.
Dit debalce opende mijn ogen en deed me pas echt goed realiseren wat de essentie van Parelli is: calm and assertive. En assertive is spiegelen in vergrotende trap.
Ook realiseerde ik me vanaf dat moment De Valkuil in Parelli-land.
Wat wil je hier nu mee zeggen?Oorspronkelijk Geplaatst door scoxxx
Verder vind ik de rest van je post niets toevoegen aan de discussie; je herhaalt alleen in iets andere bewoordingen wat je eerder ook al schreef. Jammer dat je niet ingaat op de inhoudelijke posts van o.a. mij en xyzutu.
Dat vind ik ook erg jammer. Je geeft constant je mening over wat jouw waarheid is maar je reageerd bijna op geen enkele post.Oorspronkelijk Geplaatst door Marja
Het leven van de man-van-een-paardenmeisje: https://www.facebook.com/jurgen.keejos
En dus?
Weet je scoxxx, nu kom je weer met een voorbeeld om je gelijk te bewijzen, zonder inhoudelijk in te gaan op reacties op jouw bijdragen in deze discussie. Erg jammer dat je ons meldt "voorkom tunnelvisie" en er zelf continue hét voorbeeld van te geven door jezelf te blijven herhalen.
Ik steek dan ook geen energie meer in discussie met je, blijkbaar ben ik teveel behept met "tunnelvisie".
*Sometimes to keep it together, you've got to leave it alone*
Ik lees alleen maar heel veel aannames in je post scoxxx. Maar bovenstaande is toch wel één van de grootste die ik tot nu toe gelezen heb. Over tunnelvisie gesproken...en dáár reageer ik enigszins met emotie op. Ik lees gewoon teveel aannames bij jou. Een discussie aangaan heeft mijns inziens dan al niet echt veel zin meer, maar wil toch nog even wat kwijt. Vind sommige van je uitspraken wat vreemd overkomen (wellicht zou dat in real life beter te interpreteren zijn maar hier kan ik er soms geen kaas van maken hoor).Oorspronkelijk Geplaatst door scoxxx
Waarom ineens aankomen met 'angst om het paard mentaal te kwetsen'? Dat impliceert dus dát je soms de keuze maakt om dat wel te doen en waarom zou je dat in hemelsnaam (met voorbedachte rade) willen?! Zoals ik al eerder zei (en Marja geloof ik ook) heeft een goede fase 4 niets met emotie van doen. Wanneer je dan een fase 4 geeft, geloof ik niet dat je een paard mentaal kwetst. Dan is het gewoon 'business' (kuddegedrag, rangorde bepalen). In jouw post lees ik wel emotie, namelijk een 'venijnige' fase 4. En dán hangt er een energie aan die het paard wellicht oppakt en mogelijk wel kwetst. Want je straalt 'roofdier-gedrag' uit. Waar jij (en dat hoop ik echt) denk ik op doelt, is dat er mensen zijn die wellicht te lang in fase 3 blijven hangen (omdat ze idd geen fase 4 kunnen/willen/durven te geven) en dat ze daardoor niet effectief genoeg zijn en het paard hen als gevolg daarvan niet respecteert. Maar, zoals al zo vaak hier is gezegd, is elke situatie anders (dit hoort per paard en situatie bekeken te worden). Je kunt niet zomaar roepen 'fase 4 geven!'. Er zijn teveel factoren om rekening mee te houden. Als er een situatie is die idd vraagt om een fase 4 en iemand geeft deze niet (om wat voor reden dan ook, want er zijn meerdere redenen dan 'bang zijn om een fase 4 te geven'), dan is dat iets waar de betreffende persoon aan kan werken. Dat is idd hun keuze.
Ik ben niet bang om een fase 4 te geven, maar het moet wel rechtvaardig zijn. Maak ik fouten? Ja natuurlijk. Er zijn momenten waarop ik een fase 4 geef terwijl ik dat beter niet had kunnen doen en andersom. Daar leer je gaandeweg van. Als het niet rechtvaardig is geweest merk ik dat in het vertrouwen van mijn paard en weet ik dat ik daar de komende tijd de focus op moet leggen. Ik wil geen 'respect uit angst voor mij'. Nee, dan speel ik toch liever op safe. Liever een keer geen fase 4 geven en het vertrouwen behouden dan wel een fase 4 geven en weer aan de slag moeten om de breuk in het vertrouwen op te bouwen. Wat overigens dan langer kan gaan duren... In beginsel werk ik liever eerst aan het vertrouwen ipv het respect. Daarmee zorg ik namelijk dat het paard uberhaupt naar me toe durft/wil komen en/of bij me durft te zijn of wil zijn, alvorens ik respect kan gaan verdienen (ipv afdwingen). En ja, er zijn ook situaties waarbij je wellicht eerst aan het respect moet werken, alvorens je het vertrouwen op kunt bouwen. Er is een balans tussen deze twee. Ik vind het persoonlijk risicovoller om met het respect te spelen ipv met het vertrouwen. Daarmee bedoel ik dat ik, wanneer de situatie dit toelaat, liever meer focus op vertrouwen dan respect. Als je namelijk teveel focust op het respect krijgen, loop je de kans het vertrouwen te verliezen. En ja, hiermee ook het paard in zijn waardigheid aan te tasten. Kortom, teveel een 'stick person'.
Als je teveel focust op vertrouwen (als je te 'lief' bent, 'carrot person' dus), kun je idd ook respect verliezen. Maar...het vertrouwen behoud je nog altijd wel (vertrouwen van het paard in zichzelf en het vertrouwen van het paard in jou). Het is van hieruit makkelijker corrigeren dan andersom. De kans om fouten te maken die gevolgen hebben voor de relatie tussen jou en je paard zijn imo kleiner wanneer je het vertrouwen behoudt. Hooguit wordt je eigen waardigheid een stukje aangetast omdat je niet op het juiste moment hebt gecorrigeerd of hebt weten te corrigeren wanneer het nodig was. Daar leer je dan weer van (je leert assertiever te zijn op het moment dat de situatie hierom vraagt). Volgende keer beter en wijzer, maar in ieder geval geen paard die van me wegloopt of die de dingen uit angst voor mij doet omdat ik teveel respect wil. Dat is respect zonder vertrouwen en maakt de relatie onbetrouwbaar en niet eerlijk. Ik kies voor respect met vertrouwen. En dus kijk ik, in elke situatie, wat nodig is om het vertrouwen van mijn paard in ieder geval te behouden. En ja, daar kan best een fase 4 in voorkomen. Maar dan wel eentje waarbij het vertrouwen intact blijft, een eerlijke fase 4...waarmee ik dan uiteindelijk ook het respect van mijn paard verdien.
Het is niet voor niets 'carrotstick'. Hier lees je die balans ook weer. Als je teveel het één bent, is het niet goed. En het is ook niet goed, als je teveel het andere bent. Je past je aan, aan de desbetreffende situatie en tevens kijk je naar het grotere geheel. Naar de relatie tussen jou en je paard. Ik heb veel mensen gekend die teveel een stick persoon waren. En het paard toonde idd respect naar hen toe, maar was tegelijkertijd ook bang en dat zorgde van tijd tot tijd voor gevaarlijke situaties. Ik heb ook veel mensen gekend die teveel een carrot persoon waren. Waarbij hun paard altijd naar ze toekwam en ze enorm veel konden vragen, maar waarbij ze soms ook omver gelopen werden of getrapt werden door hun eigen paard.
De kunst is om er tussenin te zitten en niet teveel naar één zijde door te slaan. Make versus want. Relationship first. Wat mij betreft 49% respect en 51% vertrouwen. Dan kan ik toch meestal wat meer vragen van mijn paard en mijn paard wil het dan ook doen voor mij omdat het me vertrouwd. En vervolgens geeft het paard me zijn respect.
Good, better, best, never let it rest. Get your good better and your better best!
Oef ik zal proberen om overal een beetje fatsoenlijk op in te gaan hihi.
Iemand vroeg of ik miss het idee had dat Magda te veel ''paard'' is voor me.. Nope, dat idee heb ik niet. T is beslist een enorme uitdaging, dat wel. Heb gelukkig wel ruime ervaring met jonge paarden/Arabieren (ja, t zijn ook maar gewoon paarden.. Maar ergens moet je er toch net mee overweg kunnen)/groene paarden. Mn ervaring met paarden met een verleden is dan weer vrij minimaal, eerlijk is eerlijk. Hoe dan ook, ik ben er heilig van overtuigd dat we er gaan komen. Eigenaresse en ik zitten volledig op 1 lijn wbt aanpak (voorzichtig zijn, maar toch ook weer helemaal niet). Magda begint me duidelijk te vertrouwen en met dank aan alle inspanningen staat ze nu ook zonder halster buiten, het halsteren gaat dus nu goed genoeg om dat zo te kunnen doen. Das toch wel een duidelijke stap in de goede richting
Ik heb beslist niet het idee dat we haar met fluwelen handschoentjes aanpakken. Zou ze niks mee opschieten. Ja, als ze haar stal niet uitwil, dan neem ik daar rustig de tijd voor. Geef een aai, vraag haar weer mee. Ik ben het iig volledig eens met een flink aantal andere posters: ik wil respect niet afdwingen. Daarbij hecht ik idd op dit moment veel meer waarde aan vertrouwen. Zal een paard een lagere in rang ooit volgen langs iets engs? Lijkt mij niet, maar misschien sla ik de plank volledig mis. Als t paard mij vertrouwt, zich langs en door spannende dingen laat loodsen door me, dan is er toch ook een zekere mate van respect aanwezig. Als ik dat vertrouwen eenmaal heb, dán kan ik verder gaan werken. Zeker met een paard als dit heb ikn 100x liever dat ze me eerst vertrouwt. Dan gaan we wel werken aan he duidelijker maken van wwat wel en niet kan. Begrijp me niet verkeerd, betekent niet dat alles nu maar kan en mag! Betekent alleen dat ik prioriteiten stel. Ze is daarbij nog zo in de war dat er weinig is dat ze echt fout doet. Dat dreigende achterbeentje..Tsja, moet ik dat nou stevig gaan corrigeren? Terwijl ze beslist niet dominant of gemeen is?Bij dit paard twijfel ik er niet aan dat de oorzaak ergens anders ligt. Waarschijnlijk bij mij dus
Verder ben ik in het bezit van een zeeer wijze pony die een lik-op-stuk-beleid hanteert.. Las ergens t verhaal van Speedy (toch?) en deed me wel denken aan mn eigen poown.. Die draait niet met zn kont naar me toe hoor, maar kan me idd ook zo goed duidelijk maken dat ik ergens de mist in ben gegaan.. Alleen is dat gewoon een sort bulldozer (hoewel hij wel enorm sensitief is, maar dan meer voor stemmingen en emoties van mij) dterwijl ik Magda meer zie als een vlindertje zeg maar. Voor je eraan kunt komen fladdert ze alweer naar t olgende bloemetje.. Even klein karaktervergelijkje
Het verleden van Magda.. Tsja, moet eerlijk zeggen dat wij het ook niet precies weten. Ze is iig van hand tot hand gegaan, 3x bijna bij de slager beland (omdat ze dus voor de fok niet meer geschikt zou zijn door die gebroken kaak.. Hoe oppervlakkig kun je zijn als fokker denk ik dan) en uiteindelijk via via via bij iemand beland die 'paarden wel leuk vond'. Die heeft haar ergens gestald en er vervlogens nooit meer naar omgekeken.. Daarvandaan is ze dus bij haar huidige eigenaresse beland, die haar brood en broodmager en compleet geflipt van de trailer mocht zien te krijgen. Wat er precies gebeurd is bij dat laatste adres? Eigenaresse heeft flink rondgebeld en gevraagd, maar het is iig duidelijk dat t op dat laatste adres helemaal mis is gegaan. Daarvoor was ze wel al wat lastig met halster ed, maar verder gewoon een normaal jong paard. Tsja, het paard vertelt je het meeste... We zijn het er iig zonder twijfel over eens dat een paard niet zomaar zo wordt als Magda eraan toe was.
Thnx iig voor alle reacties! Moet wel enorm goed lezen (en vooral veel bijlezen leke keer hihi) maar er staan echt wel nuttige dingen in voor me!
Bladwijzers