Ik ervaar dag vijf als progress . Het laatste stuk is ze ok, eigenlijk vanaf het moment dat ik met m'n hand haar ok ga aaien. Dat vond ik een fijne wetenschap, dat mijn hand een extra steuntje kan zijn voor Wick, waardoor ze kan ontspannen.
Het "probleem" is eigenlijk dat de eerste aanraking van de zak op haar lijf nog altijd haar doet bibberen. Net zo lang aaien tot dat goed is, ritme erin tot het goed is, dat werkt allemaal op dat moment. Maar nieuw moment, weer die bibber. Ook op dag zes.
Bladwijzers