balans

[sincerita florien]

Hoi allemaal,

Nu dan, na mijn voorstel rondje, iets wat ik graag met jullie wil delen.
Gisteren was Eefje Veenstra bij mij voor les, ik heb nu 3 of 4 lessen gehad, en ik mag dan altijd graag nog een poosje nasudderen over wat het mij heeft gebracht.
Ik kwam ook nu tot de volgende conclusie: het draait allemaal om BALANS!! En dan wel balans in alles. Je kunt het zo gek niet bedenken of het hoort er bij. Zelfs het weer!
Wat ik bedoel is dat goed samen zijn met je paard zoooooo breed is: het gaat om balans in je zelf, je lichaam, dus oefeningen voor je rompbalans (bijvoorbeeld: ik zit op een zitbal met mijn voeten van de grond en het toetsenbord op mijn bovenbenen terwijl ik dit typ ), isometrie (het trainen van de kleine spiergroepen), krachttraining, maar ook mijn emotionele en mentale welzijn. Dit zelfde geldt voor mijn paard.
Dan speelt de optoming een belangrijke rol, hoe je je paard huisvest, wat je hem voert. Alles, werkelijk alles wat je kunt bedenken heeft invloed op dat wat er mogelijk is.

Voor mijzelf kan ik de keuze maken om er de hele dag mee bezig te zijn en ik vind dat heel leuk om te doen :lol:, want ik wil mijzelf zo goed mogelijk kennen: wat zijn mijn voorkeuren van bewegen, kan ik mijzelf zo gelijkzijdig mogelijk maken (recht richten dus), maar ook: hoe reageer ik op verschillende situaties en waar komt dat vandaan. Ik doe dat de hele dag door, het is een tweede natuur geworden.
Mijn paarden staan dag en nacht buiten in een kudde en leven hun paardenleven voor zo ver mogelijk en ongeveer 4 keer per week, 20 tot 30 minuten bemoei ik mij met hoe zij zich bewegen. Volgens mij is het een utopie om te denken dat je een paard recht kunt richten...
Zeker merk ik dat het makkelijker wordt tijdens het trainen om ze in balans te brengen fysiek emiotioneel en mentaal, maar of ze ooit recht worden?? Neemt niet weg dat ze duidelijk leren van wat we trainen. Ze krijgen mooie bespiering en Palmer gebruikt zelfs de levade om zijn voer te verdedigen
Het mooiste van al dit samenzijn met de paarden (wat toch heel onnatuurlijk is voor een paard: Ik beperk hen in zijn vrijheid bepaal wat hij wel en niet mag eten, verhuis hem naar een andere stal en vraag van alles van hem) vind ik dat als ik met een halster tussen de paarden loop er ongemerkt nogal eens een hoofd in dat halster wordt gestoken. Als je de intentie hebt om alles met elkaar in balans te laten zijn gebeurt er iets magisch! Werken met paarden: It makes me humble!!

[Katla]

Wauw, heel mooi geschreven!!!

[anroomy]

Jahoor, dit soort posts mag je elke dag schrijven van mij.

Ik kan me er helemaal in vinden al heb ik vaak nog niet genoeg mentale kracht om het altijd leuk te vinden. Als ik lekker op de bank zit na te denken dan vind ik het prachtig, in het dagelijkse doen ontgaat het plezier me weleens...niet zozeer in het werken met paarden maar vooral in de dagelijkse dingen.

Dus bedankt, ik ga er weer fijn op letten vandaag

[Anouk]

Thanks, this makes my day!

[titi]

[Pocalover]

Ik kan me er helemaal in vinden al heb ik vaak nog niet genoeg mentale kracht om het altijd leuk te vinden. Als ik lekker op de bank zit na te denken dan vind ik het prachtig, in het dagelijkse doen ontgaat het plezier me weleens...niet zozeer in het werken met paarden maar vooral in de dagelijkse dingen.

Precies dat.

Er zijn dagen dat ik het zowel op de bank als in de wei voor elkaar heb. Er zijn dagen dat ik het alleen op de bank voor elkaar heb. Er zijn dagen dat ik mijn paarden ga verkopen. Gelukkig overheerst optie 1.

[saar]

Wat een hele fijne post

[nienke07]

Fijn om te lezen! Dank!
Balance is everything!
Grappig is de herkenning van de verwevenheid met het 'dagelijks' leven, ook zonder paard erbij...
Ik vertelde toevallig laatst aan Karianne, dat ik mezelf erop betrapte, dat ik bij het aankleden van onze Dop (3jr oud) de ene keer zijn linkerbeen eerst, de andere keer zijn rechterbeen eerst vroeg.. in het kader van het rechtrichten 'sammasegguh' (bb)

[Dunya]

Dank voor het delen. Geeft even stof tot nadenken, want gelijk heb je absoluut, ik ben alleen niet iemand die daar uit zichzelf zo diep over nadenkt, dus fijn dat het zo hier even staat!

[sincerita florien]

Ik kan me er helemaal in vinden al heb ik vaak nog niet genoeg mentale kracht om het altijd leuk te vinden. Als ik lekker op de bank zit na te denken dan vind ik het prachtig, in het dagelijkse doen ontgaat het plezier me weleens...niet zozeer in het werken met paarden maar vooral in de dagelijkse dingen.

Precies dat.

Er zijn dagen dat ik het zowel op de bank als in de wei voor elkaar heb. Er zijn dagen dat ik het alleen op de bank voor elkaar heb. Er zijn dagen dat ik mijn paarden ga verkopen. Gelukkig overheerst optie 1.

En toch leer ik het meeste van die dagen dat ik denk: "ik leer het nooit!" Het is nu eenmaal zo dat de mooie dagen zo mooi zijn, omdat die "slechte" dagen er zijn. Anders was al dat mooie heel gewoontjes en dat zou toch ook jammer zijn...

[inger]

ga met iedereen mee, heel mooi geschreven dank daarvoor

[Priscilllla]

Mooi verwoord, en ooh zo moeilijk om in al die dingen je balans te vinden. De ultieme zoektocht, elke dag weer. Humble is het goede woord

[wendytje]

Inderdaad, iedere dag een zoektocht naar balans. Op alle vlakken, niet alleen met de paarden. Voor mij dan.

[Margot van lare]

Dit is zo ontzettend waar. Dank voor het delen.

[Antheman]

Inderdaad, iedere dag een zoektocht naar balans. Op alle vlakken, niet alleen met de paarden. Voor mij dan.

Ja, dát

Gaat steeds makkelijker