dan wordt hij heel erg happerig, eet bijna mijn vingers er bij op. Hoe kun je dat een beetje afremmen??
Dat is ook de reden dat ik Flame niet beloon met snoep e.d., daar wordt hij zo opdringerig van. Gelijk met open mond op zo'n appel af.
dan wordt hij heel erg happerig, eet bijna mijn vingers er bij op. Hoe kun je dat een beetje afremmen??
Dat is ook de reden dat ik Flame niet beloon met snoep e.d., daar wordt hij zo opdringerig van. Gelijk met open mond op zo'n appel af.
Flame en Ali's lessen
You're the only person who knows what's right for you,the only one.
And if you already know what this is, commit to it. If you don't, commit to nothing.
Hoi Ali,
Je kunt een paard makkelijk leren dat hij eerst een stapje terug moet doen voor hij de beloning krijgt. Gewoon je hand wat naar voren steken zodat hij een stapje terug moet doen. Als hij dat niet doet ( en dus geen respect heeft) kun je hem iets naar achteren duwen.
Zodra hij weet dat hij de beloning krijgt als hij een stapje terug doet, doet hij dat graag!
Bij Bowen werkt het om heel consequent te zijn, hapje alleen als beloning bij iets wat echt goed is(of we wat moeilijks proberen en hij zijn best doet) en dan als hij beleefd blijft, niet graaien en gelijk een stapje terug na het hapje. Alleen op uitnodiging pakken en dat bij voorkeur een beetje netjes en niet tot mijn elleboog in zijn mond
Nu is consequent zijn nog best een uitdaging voor me, dus soms ben ik wat te makkelijk, dat resulteerd altijd in hetzelfde, een paard die met zijn hoofd scheef staat te schooien, die druk is rondom me en graait. Dan word ik er weer even op gewezen dat ik me netjes aan de routine moet houden
Ik heb zonder lekkers geprobeerd, maar hij is er zo dol op en wordt er enorm door gemotiveerd, het is dus zonde om het helemaal niet te gebruiken. Maar ben ik niet netjes met de routine of geef ik teveel lekkere beloningen dan gaat het "mis".
"De roem ligt in het pogen zijn doel te bereiken, niet in het bereiken ervan."
Gandhi
Elsa moet van mij ook eerst een stapje terug voor ze wat lekkers krijgt. Inmiddels gaat dat prima, en sinds afgelopen week eet ze ook worteltjes.
Ik heb Romano ook geleerd dat hij pas zijn beloning krijgt als hij beleeft is. Hiermee bedoel ik: netjes buiten mijn ruimte staan en wachten totdat ik aangeef dat hij het mag hebben, dit doe ik steeds met hetzelfde woord. Heb er zelfs nu aan toegevoegd dat zijn oortjes naar voren moeten voordat hij iets krijgt . (hij kan soms zo boos kijken, terwijl hij wel netjes wacht) Heb eerst hem geleerd dat hij beleeft moet zijn en dat consequent geoefend, pas daarna heb ik het voedsel belonen toegepast tijdens het spelen.
Annabel is er ook zo eentje, ik gebruik dan ook zeer zelden voedsel als beloning. Als ik het al doe, koppel ik zeer letterlijk de beloning (voedsel) los van van mijn hand/zak omdat ze anders alleen nog maar oog heeft voor de betreffende hand/zak. Ik geef een beloning dus bij voorkeur vanaf de grond of een ander object.
*Sometimes to keep it together, you've got to leave it alone*
Oh ja, dat doet me eraan denken dat ik ook weleens gebruik maak van slim geplaatste beloningen.
Dus bv toen we net met point to point begonnen een voedseltje op de point waar ik hem naartoe stuurde. Dus gewoon een verrassing op een bepaalde plaats die dan ineens onder de neus ligt als er iets is gedaan wat goed was.
"De roem ligt in het pogen zijn doel te bereiken, niet in het bereiken ervan."
Gandhi
Wat ook helpt is de beloning pas geven waaraan vooraf een beloningswoord is gegeven indien je niet met een clicker (mechanisch) werkt.
Gebruik je een clicker dan leer je dat de klik uiteindelijk de beloning wordt. Je start dus met klik, koekje, klik koekje, klik koekje enz.
Zodat er een link gelegd wordt tussen de klik en het koekje.
Je kan ook een specifiek woord gebruiken bijv. een lang gerekt "goed" (op dezelfde tonage in eerste instantie)en daarna een koekje. Dit ook herhalen zoals je doet bij een clicker.
Heeft je paard de link gelegd tussen je cue en de beloning ga je een stapje verder namelijk beleefdheid.
Elke keer geef je of een click of je woordje doe je hand naar voren zodat je paard een stapje terug moet doen alvorens hij bij het koekje kan.
Na dit diverse malen herhaald te hebben snapt hij dat hij verder bij jouw vandaan moet staan om de beloning te ontvangen.
Neem hier wel even ruim de tijd voor. Sommige paarden leren snel en sommige doen er wat langer over.
Pas als het paard dit helemaal begrepen heeft kan je beloningen geven voor bepaalde oefeningen zonder dat je vingers daarbij worden vermalen of je broekzakken worden geplunderd. Anders wordt er nauwelijks verband gelegd tussen de oefening en beloning.
Dan kan het worden afgeraffeld of er is enkel aandacht voor de beloning en niet voor jouw aanwijzingen.
De basis van beloningen met voer kost even wat tijd. Als je die ruimschoots neemt levert je dat in de toekomst veel plezier op.
Volgens mij kan je op youtube wel een aantal voorbeelden vinden van hoe je kunt starten en beleefdheid, even zoeken op clickertraining.
Ook in het boek van inge teblick grondwerk met paarden staat het mooi en duidelijk beschreven.
Wat een handig topic, ik merk dat ik toch nauwelijks nadenk over dit soort dingen maar mijn paarden zijn denk ik van nature erg beleefd, want ondanks dat ik totaal niet met een plan lekkers geef, heb ik al mijn vingers nog. De zin "wil je een snoepje?" wordt feilloos begrepen, zo heb ik eens kunnen voorkomen dat Danny de poort uit en de weg op liep . Ze hoorde die zin en draaide gelijk om . Maar best handig om hier eens bewust mee om te gaan, voor het geval ik in de toekomst een wat minder beleefd exemplaar tref!
"Patria est ubicumque est bene." - Cicero
Ik sluit me aan bij de uitleg van Inger. Zo heb ik het met Lutin ook gedaan. Daarbij nam Lutin ook mijn hele hand mee als hij een snoepje kreeg. Ik heb toen het snoepje met mn duim vast gehouden zodat hij het niet kon pakken tot hij het heel voorzichtig deed (ondanks dat ik al met mijn tong geklakt had, het snoepjes-signaal). Lutin had dat snel door en pakt nu snoepjes netjes aan, zonder gevaar voor mijn vingers
Ik kwam met de clicker dat beginstuk niet door, het klik, koekje, klik, koekje stuk. Na 3 koekjes zo geven kreeg hij een koekjes gekte zeg maar
De dichte hand was dan in groot gevaar en hij stuiterde dan echt om je heen, eten, eten, eten! Hij denkt dan alleen nog maar aan koekjes en kan niet eens meer normaal luisteren.
Zal het vast fout hebben gedaan, maar ik ben er daarom mee opgehouden, zijn voedsel-orientatie werd een obsessie.
"De roem ligt in het pogen zijn doel te bereiken, niet in het bereiken ervan."
Gandhi
Dit probleem ken ik ook wel...
die zak waar koekjes uitkomen is véél interessanter dan wat jij daar staat te zeggen!
Maar dan moet je streng zijn he, en je eigen grenzen aangeven.
Je kan werken met clicker training (wat in veel gevallen wel heel goed werkt!) of een beloningswoord,
maar je kan hem ook gewoon heel streng uit jou persoonlijke zone sturen als hij te opdringerig is.
Daarna zal hij wel met meer respect om een koekje komen vragen.
Want eten is wel een andere situatie (waarin veel paarden plots heel dominant worden)
maar het is toch een respect-probleem als ze op zo'n moment jouw grenzen niet meer respecteren he.
Heel duidelijk zijn dus!
Take the time it takes, so it takes less time.
Bladwijzers