Meerdere paarden

[Bowen]

Ik denk niet dat een paard het saai vindt om altijd met dezelfde in de wei te staan, wel denk ik dat het belangerijk is dat ze banden aan kunnen gaan met andere paarden, dat er dus kliks zitten in die kudde.

[aussie]

4 zou ik zelf net iets teveel van het goede vinden Ik heb 2 ponies verzorgd en daar ging al een heleboel aandacht en tijd in Ik hoop ooit zelf een paard te hebben en dan blijft het er voorlopig bij 1 Ik heb ook nog 2 honden en een vriend die aandacht nodig hebben, haha.

[caroline-max]

John heeft hier al wel eens voorgesteld ons buurmeisje te laten helpen met de paarden (is net 9 jaar), maar ik wil het echt persé niet. Vooral ook omdat Elsa en Beebs nog zo jong zijn wil ik wel dat er goed met ze omgegaan wordt. In mijn ogen zijn sommige paarden ook gewoon (nog) niet geschikt voor een (jonge) verzorger. Zo heeft Olivia lange tijd gebeten en geslagen, en Elsa heeft erg duidelijke leiding nodig (ze heeft onze hulp al eens het hele erf laten zien). Elsa en Beebs zijn momenteel nogal rennerig en springen regelmatig bokkend door de wei. ik moet er niet aan denken dat daar iemand tussen staat

Mijn vader 'helpt' wel af en toe (vooral waterbakken vullen en ze knuffelen), en ook John en zijn vader geven ze wel eens water en/of voer en knuffels. Er zijn ook wel eens vertegenwoordigers die bij de paarden langs komen, die ze wel wilen/proberen te aaien. Dat vindt ik (inmiddels ) goed, zolang ze achter het lint blijven. Als de paarden niet geaaid willen worden lopen ze wel weg, en ik vindt dat ze dat recht hebben.

[NickySophie]

Ik heb er 2 mag ik dat zo zeggen, of ik draag mijn zorg voor 2

Ik rijd nicky met grote regelmaat en pak sophie nu steeds weer meer op.
Ik vind heel moeilijk mijn pony's iut handen te geven. En ik zal iemand nooit zomaar alleen laten.
Ik heb sinds kort een lieve vriendin, michelle die NH ook helemaal geweldig vind en heeel graag wil leren.
zij rijd af en toe op sophie als ze tijd heeft. Rij technisch heb sophie er niet zoveel aan , maar michelle leert een hoop en dat is erg leuk.
Ze staat overal voor open en kan goed meegaan in mijn gedachten gang.

Ik heb met kleine pony's al gauw van die penny meisjes en dat is nu net waar ik echt brr een hekel aan heb.
En ik vind nicky en kleine kinderen nog altijd erg eng. Zo lief is ze dan ineens niet meer.
En sophie haar ding is vooral met fijn lieve mensen zijn en geen drukke springende kinderen.

Ik zou in de toekomst wel een 3e erbij willen. voor de sport.

[Marja]

Ik vind het niet lastig om mijn tijd te verdelen over 2 paarden. Ik doe ze in principe om de beurt, en momenteel alleen nog samen (eentje rijden en eentje als handpaard mee, of wandelen met 2 tegelijk). Dit is omdat ik er nog niet eentje alleen thuis durf te laten, nu alles nog relatief nieuw is en ze ook nog maar met zijn tweetjes staan (op hun oude adres stonden ze in een kudde van 5 en bleef er dus nooit eentje alleen achter).

Wat ik soms wél lastig vind, is dat ik voor beide paarden hele andere gevoelens heb. Voor Atli gaan die veel dieper; die is voor mij zó speciaal en onvervangbaar. Menglöd is ook een geweldig paard en een goede vriendin en het is super om met haar te werken, maar ze voelt niet als zo verschrikkelijk onvervangbaar als Atli... En terwijl ik dit schrijf, voel ik me al schuldig... Alsof ik Menglöd hiermee te kort doe, terwijl ik het wel écht een fantastisch paard vind en ik écht ook wle heel veel van haar hou, maar het voelt niet zo speciaal als met Atli, mijn grote liefde, mijn eerste eigen paard...

[NickySophie]

Ik heb hetzelfde marja, Sophie is voor ongelofelijk bijzonder ze heeft me door periodes geholpen in mijn leven die moeilijk waren.
ze kan bv in mijn ogen bij nooit iets verkeerds doen omdat ik haar zo al geweldig vind, hinnekt altijd naar me. Blij om bij me te zien liefst alleen.
En nicky ja nicky is nicky die is gewoon lekker zichzelf altijd gek, en ik hou van haar energieke energie.
Die is weer anders bijzonder.

[Antheman]

Wat ik soms wél lastig vind, is dat ik voor beide paarden hele andere gevoelens heb. Voor Atli gaan die veel dieper; die is voor mij zó speciaal en onvervangbaar. Menglöd is ook een geweldig paard en een goede vriendin en het is super om met haar te werken, maar ze voelt niet als zo verschrikkelijk onvervangbaar als Atli... En terwijl ik dit schrijf, voel ik me al schuldig... Alsof ik Menglöd hiermee te kort doe, terwijl ik het wel écht een fantastisch paard vind en ik écht ook wle heel veel van haar hou, maar het voelt niet zo speciaal als met Atli, mijn grote liefde, mijn eerste eigen paard...

Dit herken ik deels, maar ook niet.

Ik herken dat ik voor beiden andere gevoelens heb.
Maar omdat het verschillend voelt, voel ik me niet schuldig.
Voor ieder wat bij hen past. En bij mij.

[amethist]

Hier 5 paarden en 5 maal andere gevoelens.

Ik zeg er wel eerlijk bij dat odet mijn grote paardenliefde is. Terwijl ik toch veel meer doe met Maaike. Met Lady heb ik eigenlijk altijd heel weinig gehad maar toen ze afgelopen herfst voor "dood" in de wei lag besefte ik toch wel dat ik met haar ook heel erg gek ben. Whinney groeit en groeit met de dag en Sieb kan ik haten en zo ontzettend lief hebben te gelijk.

[Friese Tinkerfjord]

Snap dat veel te goed, mijn gevoel voor mijn beide paarden is ook erg verschillend.

Hannes is mijn grote liefde, vooral nu hij echt dingen begint te leren, en steeds meer mee gaat werken, en minder klierig wordt. Hij is mijn eerste paard, mijn droom die uitgekomen is. Hoewel ik met Pyco veel meer kan, heb ik meer ´klik´ met Hannes. Tenminste, dat denk ik soms. Hannes is een aandachttrekker, die van knuffelen houdt. En ja, ik hou wel van aandachttrekkende knuffelpaarden. Pyco is niet zo´n knuffel, dus die krijgt soms beduidend minder aandacht. Daar voel ik me dan weer schuldig over. Het komt een beetje doordat ik hem niet zo´n plezier doe met knuffels. Als ik iets met hem wil doen, dan moet ik hem mee nemen, ergens naar toe.

En als ik dat doe, dan is het heerlijk om met hem op stap te zijn. Met Pyco kan ik fietsen, en hard door het bos racen. Ik vertrouw Pyco, ik weet niet zo goed hoe ik dat uit moet leggen. Laatst heb ik een keer zonder zadel gereden in het bos. We hadden duidelijk een communicatieprobleem in draf, ik zit niet stil genoeg zonder zadel, dus Pyco dacht steeds dat ik in galop wilde. Ondanks dat we geen remmen hadden en ik in geen jaren zonder zadel heb gereden, had ik genoeg vertrouwen in hem om te weten dat er niets ´ergs´ zou gebeuren. Hij gooit me er niet af, hij weet hoe hij zijn voeten neer moet zetten, hij maakt geen gekke sprongen, hij stopt voor gevaarlijke kruisingen. Hij is echt een ´meedenk´paard.

Eigenlijk heb ik gewoon de liefste, mooiste en geweldigste paardjes ter wereld!

[Hästli]

Hier is de regel bij voorkeur allebei
En als niet allebei, dan redelijk om en om. Als wel allebei ook om en om wie er eerst mag trouwens.

Maar zo afgelopen winter met donker, drekweer en veel weg, dan ook regelmatig een hele week alleen even voeren en een knuffel.
In de winter kan ik er ook een stuk beter mee leven als ze niet zoveel doen. In de zomer wil ik meer, voor mezelf, maar ook voor de gezondheid, dat de verhouding eten en bewegen een beetje in balans blijft. Gelukkig is het in de zomer ook veel langer licht, dus veel meer tijd om uit te kiezen

Nu beginnen we weer een beetje met opbouwen, regelmatig wat gymmen, langer en verder wandelen, fiets er weer bij. En dan hopelijk binnenkort ook eens wat regelmatiger rijden.

[Hästli]

Wat ik soms wél lastig vind, is dat ik voor beide paarden hele andere gevoelens heb. Voor Atli gaan die veel dieper; die is voor mij zó speciaal en onvervangbaar. Menglöd is ook een geweldig paard en een goede vriendin en het is super om met haar te werken, maar ze voelt niet als zo verschrikkelijk onvervangbaar als Atli... En terwijl ik dit schrijf, voel ik me al schuldig... Alsof ik Menglöd hiermee te kort doe, terwijl ik het wel écht een fantastisch paard vind en ik écht ook wle heel veel van haar hou, maar het voelt niet zo speciaal als met Atli, mijn grote liefde, mijn eerste eigen paard...

Dit herken ik deels, maar ook niet.

Ik herken dat ik voor beiden andere gevoelens heb.
Maar omdat het verschillend voelt, voel ik me niet schuldig.
Voor ieder wat bij hen past. En bij mij.

Ja DAT, Hester! Vooral die laatste zin