Omgaan met 'normal' paarden

[Wilrieke]

Hé Marit, even een heel bootte vergelijking. Goed bedoeld hoor. Je hebt mensen die een geloof aanhangen en dat ook aan andere willen overbrengen (ik zal het woord opdringen niet gebruiken). Toch zullen niet alle mensen op de wereld ooit één enkel geloof aanhangen (hoewel dat wel een hoop rust zou brengen). Wees je er van bewust dat je niet iedereen tot NH-er kan maken. Ik geloof ook niet dat dit onze drive moet zijn. Weet wanneer het tijd is om los te laten.

Er zijn in dit topic al veel mooie tips gegeven, die zal ik niet herhalen. Slechts het mijne toevoegen. Laat niet je energie weglopen doordat dingen niet gaan zoals jij ze graag zou zien. Je kunt niet alles veranderen, en wellicht hoeft dit ook niet. Behandel de paarden op een manier waar jij je goed bij voelt. Geniet daarvan. En laat los wat je niet kunt veranderen.

Misschien betekent dat, dat je slechts omgaat met de paarden wanneer dat nodig is (buitenzetten), en dat je de andere dingen (het opvoeden bijvoorbeeld) loslaat. Die extra dingen lijken je nu alleen maar energie te kosten. Kies voor jezelf en focus op de dingen die fijn zijn.

Wees een voorbeeld, wees geen missionaris. Laat de mensen maar naar je toekomen, kies voor jezelf.

Wat voor mij werkt als ik me weer eens te druk maak om iets: bedenk wat het je brengt wanneer je je zo druk maakt. Of ergens in mengt, of ergens gevraagd danwel omgevraagd je mening of advies geeft. Kost het je energie en levert het weinig/niks op? Doe het niet. Kost het je wat maar brengt het je ook wat? Overweeg of het nu het goede moment is en het je brengt waar je mee verder kunt. Kost het weinig en brengt het veel? Doen! (Ik merk dat veel pieker/drukmaakdingen in de eerste categorie vallen. Dan probeer ik het los te laten en me er niet mee te bemoeien)

[promptertje]

Ik sta op een grote pensionstal, waar mensen verschillend met hun paarden omgaan (iedereen met de beste bedoelingen, daar twijfel ik niet aan). Heel soms help ik wel eens paarden binnen zetten. Dan is er maar 1 ding belangrijk: mijn eigen veiligheid. Als zo'n paard over me heen dreigt te lopen, dan doe ik daar wat aan. Verder bemoei ik me nergens mee. Ik geef geen lessen, ook al wordt dat wel eens gevraagd. Ik "help" niet. Verzoeken om een paard met een bezem de wasplaats in te duwen, weiger ik beleefd, uitleggend dat dat niet mijn manier is. Dat levert soms begrip op, soms ook niet . Ik blijf bij mijn eigen principes, en ga mijn principes niet uitleggen (tenzij daar om gevraagd wordt), en dring niets aan wie dan ook op. Op zo'n grote stal kun je daardoor lekker je eigen gang gaan, met iedereen vriendelijk om blijven gaan en andere mensen ook hun gang laten gaan, dat geeft voor iedereen rust. Ik ben ook niet alwetend, ook al zou ik sommige dingen anders doen. Ik heb ook fouten gemaakt vroeger, zal ze ongetwijfeld nog steeds maken, dus wie ben ik om andere mensen te vertellen hoe ze iets moeten doen? En op concrete vragen om andermans paard op te voeden antwoord ik vriendelijk maar consequent "nee"

[liesbetm]

Ik las net een blog van Linda Parelli en dat vond ik wel toepasselijk hier:

Sometimes it’s really hard. It’s hard to watch horses being smacked and jerked around, being pulled in the mouth. It’s hard to witness their emotional confusion, stress and pain. It’s hard not to blame the human, to refrain from saying “you’re doing it wrong!”

But sometimes I am there and I just have to know that somehow I am part of this. Part of the problem and yet part of the solution. That book Zero Limits by Joe Vitale really puts it into words.

These past few weeks, I’ve seen more than I care to, and having that exposure presents a choice – criticize and condemn, or understand and educate. I choose the latter.

Sure, it’s hard at times. I get sad and mad, but somehow I collect myself and stop the judgment. Somehow it is perfect. I am renewed with motivation and am more passionate about our cause than ever.

[Priscilllla]

Wilrieke, wat een mooi stukje!

En Marit, ik heb precies deze gevoelens gehad (en soms nog steeds). Ik kan moeilijk nee zeggen, en heb dus een paar keer geholpen met trailerladen waar ik niet achter stond, bij thuiskomst was ik dan erg down. Ik hoop dat je voor jezelf een goede middenweg zult vinden.
Het is natuurlijk wel super leuk dat ze zien hoe Wonder is opgeknapt

[HeidiRickDennis]

Ook ik zou ervoor waken om de paarden van een ander op te voeden verder dan het hoogst noodzakelijke om jouw veiligheid te garanderen bij het weiden.

Zelf sta ik (nog eventjes en dan gelukkig niet meer) op een stal waarvan de eigenaresse absoluut niet Natural of uberhaupt for the horse bezig is. Is zij in de bak dan ga ik er doorgaans uit en ga ervan weg. Heb eenmaal een poging gedaan om te laten zien dat je met een simpel stalhalster ook naar verzameling en dus ruggebruik kunt rijden zonder ook maar de teugels aan te raken zelfs. Enige commentaar: "goh hij lijkt maar weinig nodig te hebben he?" Mijn antwoord: hij snapt mij, ik leg mijn been aan en geef hem ruimte... En vervolgens ging zij weer verder met een soort rollkurr achtig iets met vooral heel veel extra lijntjes om paard maar zoveel mogelijk in een krul te trekken (liefst naar paard dr kont toe lijkt het haast) en dan vooral heel veel rammen met de zweep en porren met sporen. Waarom? Geen idee. Jeuken mijn handen? Meermaals. Doe ik er wat mee? Nee heb dat absoluut afgeleerd. Wie niet ziet dat hij een probleem heeft, al dan niet zelf gecreeerd, ziet ook de noodzaak van hulp niet in. Wie in denial is zal geen hulp aannemen. Ik hoop dat ze haar paard verkoopt heel eerlijk gezegd. Ga het niet meemaken want ik ga daar godzijdank weg naar een stal waar ze absoluut recreatief rijden. Kijk er al naar uit!