Even een stukje gekopieerd uit mijn dagboek, want mogelijk wel een aardig onderwerp voor discussie.
Omgaan met eigen initiatief blijft lastig. Twee situaties:
1 Laatst gaf ik een send, met het idee een rondje te proberen, loopt hij naar het blok een meter of 8 verderop, gaat er op staan en kijkt me met een trots hoofd aan! Ok, daar waren we net mee bezig geweest, en misschien was mijn send niet duidelijk, maar eigenlijk was dat niet mijn plan. Toch heb ik hem beloond, na een enthousiast JAAAA, kwam hij vrolijk terug.
Dat ie dat doet @lib vind ik namelijk wel erg knap, en misschien lag het aan mijn eigen onduidelijkheid.
2 Eergisteren bood hij spontaan Spaanse pas aan. Niet op in gegaan, maar wel gedacht, hé, hij heeft opwaartse energie, en toen een stijger gevraagd. Ik kreeg een prachtig, beheerst gehurkt paard op de achterbenen! Kijk, en dan denk ik, daar heb ik gebruik gemaakt van wat hij aanbood, en het omgezet in mijn plan.
Maar is 2 nou expliciet beter dan situatie 1? Voor de relatie, en voor de effectiviteit van je training?
Bij 1 heb ik aangenomen dat hij mijn send anders opvatte dan bedoeld en dan heb ik op z'n hoogst een duidelijke reactie op een onduidelijk signaal beloond, maar met Moon is het heel goed mogelijk dat ie geen zin had in een cirkel en daarom dit deed, wat ie veel leuker vindt. In dat geval ondermijn ik eigenlijk alleen maar mijn eigen leiderschap op zo'n moment, en zou het zelfs averechts kunnen werken.
Bij 2 is het veel meer gebruik maken van de mogelijkheden die je hebt op dat moment, met als doel de communicatie over stijgeren/springen te versterken (Elske kan daarover bv veel effectiever communiceren met hem dan ik).
Hmmm, erover schrijven is het antwoord geven geworden geloof ik, maar misschien wil er toch nog iemand er iets aan toevoegen?
Bladwijzers