Wat zoek je in een paardenboek?

[xyzutu2]

[Ik plaats dit even hier, omdat het geen boekrecensie is en dus niet onder de Bibliotheek valt?]

Na mijn laatste paardenboek Mandala Paarden begint het langzaam maar zeker weer te kriebelen om verder te gaan met het boek over natural dressage, het in vrijheid trainen van klassieke dressuur zoals ook op het Art of Natural Dressage Forum wordt beschreven. Nu vraag ik me af: wat zoeken paardenmensen eigenlijk in een paardenboek?

Hoeveel achtergrondinformatie bij een oefening en hoe gedetailleerd moet de beschrijving van de methodes zijn? Uiteindelijk is er altijd meer informatie over alles dan je in dat ene hoofdstuk over die oefening kwijt kunt - wat kies je dan?
Maar ook in illustraties en vormgeving van paardenboek zelf zijn er duizend keuzemogelijkheden: Het valt me op dat klassieke dressuurboeken in de vormgeving vaak weinig kleur hebben en heel traditioneel zijn ingedeeld, terwijl clickertraining, vrijheidsdressuur of NH als onderwerp meer kleur toelaat. Wat voor effect heeft dat op de lezer?
Als je Die Reine Lehre der klassischen Reitkunst van Egon von Neindorff of Das Gymnasium des Pferdes van Steinbrecht zou vormgeven als de Allerhande, :lol: wat voor effect zou dat dan hebben, en zou je het boek dan nog steeds net zo serieus nemen?

Ik ben er zelf nog niet helemaal uit, en ben ook benieuwd naar wat er gebeurt als je verschillende genres mixt. Hoe dan ook: ik ben heel benieuwd hoe anderen naar paardenboeken kijken - wat vind je fijn, wat juist niet, of heb je een voorbeeld van een boek dat goed in elkaar zit qua tekst en ook qua beeld?

[Gilraen]

De oefeningen moeten zeker gedetailleerd zijn voor mij. Ik vind het vaak jammer als je van heel veel dingen een beetje kan lezen en dat je er niet echt mee aan de slag kan. Het zou zo moeten zijn dat ik iets echt begrijp en sta te springen om het met mijn paard uit te proberen.
Vaak helpen tekeningen en/of foto's wel om iets echt te verduidelijken.

Kleur of niet maakt me niet uit. Als het maar duidelijk en toepasbaar is, dan kost het helemaal geen moeite om serieuze stof te lezen.

[xyzutu2]

Ik kwam hierop doordat ik gisteren met Frederieke sprak (eigenaresse Speedy) en zij vertelde enthousiast over True Horsemanship Through Feel van Bill Dorrance (ik denk tenminste dat het dat boek was) en hoe extreem gedetailleerd dat was. Dus niet 'Ga naast je paard staan en oefen lichte druk uit op het halstertouw', maar ga ter hoogte van het oog van je paard staan, pak het halstertouw op tien centimeter onder de clip beet en verschuif je hand dan vijf centimeter richting zijn borst terwijl je zelf naar zijn staart kijkt en je schouders parallel houdt aan zijn lichaam (dit verzin ik even, maar zoiets).

Ik ben ook voor duidelijke en praktisch toepasbare beschrijvingen, maar zoiets is voor mij teveel details. Dan krijg ik de neiging om het boek mee de bak in te nemen om te kijken of elke teen (tien van mij en vier van Speedy ) nog wel goed staat.
Terwijl ik wel weer heel goed tegen lange en gedetailleerde achtergrondverhalen kan (bijvoorbeeld in een hoofdstuk over piaffe hoe die zich over de eeuwen heen heeft veranderd, water er precies in het lichaam gebeurt bij die oefening enz.). Terwijl anderen dat juist weer een overkill aan info vinden.

[mies]

Gaaf, ik las al over je plannen in AND :lol:
Details zijn fijn, met name praktische aanwijzingen missen vaak in boeken.
Ook vind ik het erg fijn om visualisaties te gebruiken.

Geweldig dat je dit plan hebt, als ik meer ideeën heb laat ik t horen

[xyzutu2]

Graag! Ideeen zijn altijd welkom.

Het lastige is dat je nooit alles kunt doen: en heel gedetailleerd de praktijk beschrijven en heel veel filosofie/geschiedenis/biomechanica over een oefening (dus veel tekst), en veel foto's die de verschillende leerfases laten zien, plus illustraties om te zien hoe de hulpen inwerken... Kan wel, maar dan heb je alleen al voor het halthouden een heel boek nodig.

Nu ik wat beter hier door de boekenkast ben gegaan valt het me ook op dat paardenboeken vaak redelijk gedempte kleuren hebben, weinig echt geel, groen en oranje bijvoorbeeld. Dan vraag ik me af of daar dan echt een reden voor is, of dat het meer traditie is?

[Gilraen]

Ik denk dat je bij zo extreem gedetailleerd moet denken: snap ik de bedoeling? ja? Mooi dan komt het niet op de cm. Maar voor mensen die nog niks in die zin gedaan hebben, kan zo gedetailleerd net lekker zijn. En die merken vanzelf dan wel of het bij hun om 9, 10 of 11 cm beste aanvoelt.

[whoopie]

Qua vormgeving, ik vindt foto,s altijd wel prettig, dat geeft wel een bepaald beeld, maar ook tekeningen kunnen iets toevoegen, een duidelijke uitleg is wel belangrijk maar je moet het niet moelijker maken dan het is.
Ik denk dat een goede opbouw in een boek belangrijk is, dus de basis goed uitleggen, het hoe en waarom , waarom kies je voor deze methode welke voordelen heeft het etc etc. En van daaruit dan verder opbouwen/uitbouwen met oefeningen, ik kan mij voorstellen dat een aansluitende dvd met beeldmateriaal dan ook erg prettig kan werken.
Hoever je wilt gaan met uitleg van de werking van het paardenlijf en spieren etc is iets wat je voor jezelf zult moeten afvragen, op welke doelgroep richt je je, wil je een makkelijk lezend boek wat inspireert en mensen aan het werk zet of een boek wat veel info geeft en details maar dan wel taaier mischien wordt om te lezen en ook duurder, ik noem maar wat dingen.

qua kleurgebruik (oranje, lichtgroen etc), met van die sprekende kleuren spreek je mischien ook weer een bepaalde groep aan???, mij spreken dat soort kleuren bv niet zo aan.

Wel leuk dat je dit wilt gaan doen trouwens, heel veel succes!!

[Wendela]

Wat leuk (en knap!) dat je dit gaat doen!

Ik heb het boek Vrijheidsdressuur en ik vind vooral juist de vele foto's erg leuk in dat boek. Het zorgt er voor dat je meteen aan de slag kan, want je ziet hoe je het moet doen en het maakt het minder 'taai' dan als het alleen tekst zou zijn. Ik heb het al een aantal keer uitgeleend en iedereen is altijd enthousiast over de foto's.

Zelf houd ik meer van paardenboeken met veel foto's en kleuren en een mooie opmaak (de Allerhande ) dan die klassieke boeken met veel tekst en zwart wit tekeningen... Zal wel heel persoonlijk zijn denk ik. Ik vind tekstboeken prima, maar dan moet het gewoon een roman zijn en geen studieboek :P In een paardenboek zoek ik altijd iets praktisch, dat ik zelf kan toepassen. En daarbij hoort voor mij een gebruiksvriendelijke lay-out en geen grote lappen tekst.

Maar ongetwijfeld heeft het ook met je doel te maken (ga je een boek maken met achtergrond info of een zo-doe-je-het boek?) en je doelgroep (jong, oud, breed publiek of experts?).

[xyzutu2]

Ik denk dat je bij zo extreem gedetailleerd moet denken: snap ik de bedoeling? ja? Mooi dan komt het niet op de cm. Maar voor mensen die nog niks in die zin gedaan hebben, kan zo gedetailleerd net lekker zijn. En die merken vanzelf dan wel of het bij hun om 9, 10 of 11 cm beste aanvoelt.

Ik denk dat ik daarvoor dan net iets teveel een sucker voor regeltjes ben..
Loslaten dus.

Parelli heeft trouwens wel een mooie mix gevonden van beeld en praktische beschrijvingen vind ik, ook in de pattern pakketten - alleen zijn de dvd soms wel teveel gesproken boek voor mijn smaak. O, en wat ik zelf ook altijd erg prettig vind is als ze niet alleen het eindresultaat laten zien maar ook een paar paarden/trainers die halverwege zijn. Anders is het wel heeel ontmoedigend als het niet in een keer werkt.

[Gilraen]

Ja dat vind ik nuttig aan de boekjes ook: wat als je paard X doet in plaats van Y? Want enkel het perfecte plaatje en zo doe je het. Wel dan zouden we heel andere dressuurproeven zien toch? Want iedereen weet wel licht en zelf gedragenheid en bladiebla... Maar in de praktijk is het vaak toch net iets moeilijker

[MaaikeV]

Als je gebruik gaat maken van kleur, is het wel handig als er ook een bedoeling voor is. Als het alleen in om de boel op te fleuren, dan is dat misschien juist weer afleidend. Dat je bijvoorbeeld verschillende kleuren gebruikt voor de theoretische achtergrond en de praktische uitvoering.

Wat ik zelf altijd wel prettig vind als het gedetailleerd uitgelegd wordt en daarbij ook de valkuilen worden aangegeven. Paard doet X ipv Y, dit komt door...., en .... zijn hier de mogelijke oplossingen voor. Een boek waar je lekker zelf mee aan de slag kan.
Iets waar een duidelijke opbouw inzit, waardoor je geen losse oefeningen leert, maar waarbij je leert dat alle oefeningen onderdeel zijn van het geheel.

Ik ben erg benieuwd overigens!

[Monties baasje]

Is een boek nog wel actueel genoeg in zijn vorm?
Is het niet handiger om bijv. een dvd of podcast te maken?

Ik heb ooit gehoord van Parelli dat zij overgestapt zijn naar filmpjes omdat de jongere generatie dat meer aanspreekt. Als je bijv. een trailerlaad probleem hebt, download je de podcast en kijk je en doe je het daarna na. ( En als het goed is staat je paard dan zo op de trailer )

Ik merk dat ik ook graag naar Dvd's kijk en het dan na doe. Van de gesproken tekst maak ik vaak korte aantekeningen die ik meeneem naar mijn paard zodat ik enigzins weet waar ik op moet letten. Een boek zou ik niet zo snel meenemen. ( zonde en niet handig).

Ik kijk voor dressuur bijv. regelmatig de dvd's van Walter Zettel ipv een dressuurboek wat ik in de kast heb staan

Misschien kun je iets doen á la Karen Rolph, een boek dvd ( en een echte) met dvd's??

[E.Zanden]

Na mijn laatste paardenboek Mandala Paarden begint het langzaam maar zeker weer te kriebelen om verder te gaan met het boek over natural dressage, het in vrijheid trainen van klassieke dressuur zoals ook op het Art of Natural Dressage Forum wordt beschreven.
Nu vraag ik me af: wat zoeken paardenmensen eigenlijk in een paardenboek?

Hoeveel achtergrondinformatie bij een oefening en hoe gedetailleerd moet de beschrijving van de methodes zijn?

Wat ikzelf vooral zoek in een paardenboek, is 'zogenaamd' les van iemand.
Ik zal niet gauw life (kunnen) lessen bij bijvoorbeeld Kyra Kyrklund, Alois Podhajsky of Stefan M Radtke.
Toch heb ik "les" van ze gehad; in die zin dat ze in mijn boekenkast staan .
Ik kan hun ideeën lezen, hun meningen en hun tips voor oefeningen.
Ik weet wat ze daarmee "bereikt" hebben, dus waar dat alles toe leidt...
Hun paarden zijn het visitekaartje voor hun denkbeelden

Ik heb een interview op band van Fredy Knie, de beroemde circusdirecteur.
Hij geldt als de onbetwiste meester in de vrijheidsdressuur.
In dat interview doet hij een interessante uitspraak:

"Horses are NOT that difficult to train, but they are difficult to train WELL".

Oftewel, wat hij beweert is: 'Het is niet zo moeilijk om paarden te trainen, maar het is moeilijk om ze GOED te trainen!".

Iederéén kan -met een paar snoepje- iets uit een paard frummelen, wat soort van lijkt op een levade of capriole
Maar een klassiek *correct* uitgevoerde levade, capriole etc etc: dát is heel andere koek!


Waar ik benieuwd naar ben Miriam (xyzutu2), is of je zélf ook aan paardrijden doet?
Ik "ken" je van je shetten, maar ik begin nu wel benieuwd te worden naar je rijkunstige achtergrond.
Ríjd je zélf ook? En wat rijd je dan; welke stijl en welk niveau etc. etc.?
Hoeveel uur per week breng je door in het zadel en wat is het door jou bereikte africhingsniveau
Zomaar wat vragen waar ik geïnteresseerd in ben

Net als velen heb ook ik meer "interesses" dan tijd .
Dus wanneer ik me verdiep in de ideeën van "een instructeur" (=boek), probeer ik op voorhand te achterhalen, welk "visitekaartje" zijn of haar paard afgeeft.
Ik zoek dus (als antwoord op je vraag) niet zozeer alleen iets IN een boek, maar ook zeer zeker: het beeld (eindresultaat) daarBUITEN

Grz! Els

[skabelpunk]

Ik vind kleur, plaatjes en foto's ook fijn.
En vooral een niet te technische schrijfstijl. Ik lees graag iets wat speels maar wel gedetailleerd is.
Maar misschien leent dit onderwerp zich daar niet voor.
Ik denk wel dat hoe zakelijker de tekst is hoe serieuzer de oefening ook wordt. Dressuur zou je ook juist speels moeten kunnen aanleren vind ik(zelf heb ik er weinig ervaring mee hoor dus dit is gewoon wat nu in me opkomt) en misschien kan je dat wel stimuleren door een wat speelser taalgebruik en wat meer kleur. Zonder weer te kinderachtig te worden natuurlijk. Maar dat voorkom je door juiste termen te gebruiken(en die misschien nog wel ergens in een woordenlijstje uit te leggen)

Ook lijkt het mij duidelijk om in het begin van het boek duidelijk een richting aan te geven. Dit boek is bestemd voor mensen die dit dit en dit kunnen of mensen die op zoek zijn naar dat en dat.
Eigenlijk dus gewoon je doelgroepbepaling. Voor wie schrijf je je boek. Vaak heb je meer kans op succes wanneer je een kleinere groep mensen probeert aan te spreken op een duidelijke manier en ook promoot naar die mensen toe dan dat je een boek voor iedereen probeert te schrijven. Wat je doelgroep wordt ligt dan ook aan jouw gedachte achter het boek. Wil je deze vorm van dressuur toegankelijk maken voor iedereen? Of wil je mensen die al geïnteresseerd zijn verder helpen? Of wil je mensen die al bezig zijn met deze dressuur een duidelijker handboek bieden zodat ze sneller verder kunnen komen?
Ik zou zelf denken dat iemand die al helemaal 'in' de dressuur zit meer geld zal neerleggen voor een gedetailleerd boek in zijn of haar richting dan iemand die 2 jaar paardrijd en zich eens wil verdiepen in dressuur.

Ter illustratie; Zo hoorde ik bijvoorbeeld laatst een verhaal van iemand die graag vakanties wilde organiseren en speciale vogelkijk vakanties begon te organiseren in Duitsland o.i.d. Door een kleinere groep aan te spreken kon hij een heel specifiek pakket bieden aan een groep mensen die geld hebben voor dit soort vakanties. Hij heeft nu na 3 jaar zijn vakantiebedrijf verkocht voor een flinke som geld omdat het zo'n succes was.

Wat mij ook interessant zou lijken is een 'wat als' na een hoofdstuk of oefening.
bijvoorbeeld schouderbinnenwaarts en dat er aan het eind van het hoofdstuk een lijstje staat met;

Wat als
- zijn kont naar buiten gooit
Probeer je buitenbeen iets naar achteren te leggen of zie blz 123, 160 en 188
- je paard de teugels uit je handen trekt
probeer ... of zie blz ..
- knarsetand zie
Waarschijnlijk bouw je teveel druk op zie blz 123 over ontspanning van de dinges of kijk nog eens naar blz 333
- bokt zie
Bokken is vaak een teken van dat en dat probeer eerst dat en dat op te lossen voordat je oefeningen met veel verzameling gaat vragen blz..
- zich opkropt zie blz..


Wat hierboven staat klopt waarschijnlijk van geen kant maar hopelijk snap je het idee

Succes met schrijven!