Ik heb 6 maanden geleden een ontzettend lieve en zachtaardige merrie (RBI) gekocht. Ze zal nooit bijten of trappen, is erg aanhankelijk, gaat graag met je aan het werk (grondwerk) en ik ben echt gek op haar. Alleen... ze is schikt snel... kan snel nerveus worden als ze iets vreemds ziet in haar ogen, sluit zich af en kan dan ineens in paniek raken. Ik kan haar dan moeilijk "handelen".
Een maand of 2 geleden is het flink mis gegaan toen we tijdens het wandelen skeelers tegen kwamen en ze me bijna over straat mee sleurde. Ze is toen los gebroken en naar huis gerend. Sindsdien durf ik het niet meer aan om alleen met haar te gaan wandelen. Ik doe nu alleen grondwerk in het paddock, een beetje parelli, veel clickertraining, wat schriktraining enz., om een nog betere band met haar te krijgen. Ik wandel nu nog wel met haar op het erf.
Gisteren wilde ik wat nieuws uit proberen: een autoband op het erf op de grond leggen en er langs lopen. Zodra de band op de grond lag zag je dat ze helemaal in paniek raakte, ook in combi met een zaagmachine aan de overkant (ca. 150 meter verderop). Grote neusgaten, hoofd in de lucht, achteruitlopen, dribbelen, vluchtgedrag. Ze wilde zich weer losrukken en als een gek wegrennen. Met veel bloed, zweet en tranen (en zo rustig mogelijk proberen te blijven), met wat clickertraining tussendoor (gek genoeg reageert ze in zo'n bui wel op simpele opdrachtjes) en diverse rondjes laten lopen heb ik haar met moeite weer naar de poestplaats gekregen. Ze had het bijna weer voor elkaar om mij mee te slepen en los te breken.
Een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen. Het was altijd de bedoeling om uiteindelijk met haar op de weg te rijden (waar ze staat is alleen een paddockje en weilanden), maar als ze tijdens het wandelen al te onbetrouwbaar is voor mij, dan durf ik er zeker niet op!
Ze is 13 jaar en is tot haar elfde ongeveer als fokmerrie gebruikt (heeft 4 veulens gehad). Er werd mij verteld dat ze bij de fokker ook regelmatig bereden werd, maar ik ben er pas geleden achter gekomen dat ze eigelijk alleen maar even goed doorgereden is vlak voor ze verkocht werd aan haar vorige eigenaar, daarvoor is ze maar weinig bereden. Die vorige eigenaar heeft er weinig op gereden omdat ze haar eigelijk vooral had voor grondwerk met haar te doen.
Ik ben gek op haar, maar soms zakt de moed me weer een beetje in de schoenen. Dat ze schrikt is tot daar aan toe, dat kan ik wel aan, maar dat wegvluchten is toch een teken dat ze mij niet voldoende vertrouwd.... Ik denk dan wel eens zal het niet beter zijn om haar te verkopen aan iemand die beter met haar momenten om kan gaan of misschien zelfs weer als fokmerrie (ze was een geweldige moeder en is gek op alle veulens) te verkopen en zelf een hele coole ijslander te kopen... Maar ik moet er eigelijk niet aan denken dat ik haar niet meer heb. Ik ben echt dol op haar, lekker knuffelen en tutten... Rijden moeten we nog oppakken, ze werd weer een beetje doorgereden vlak voor haar ongelukje en sindsdien heb ik haar op rust gezet. Ik had net les centered riding gehad en wil dit weer op gaan pakken. Ook heb ik parelli-les gehad, maar niet alles van parelli staat me aan.
Bladwijzers