buitenrit: gang en tempo?

[Gilraen]

Ik ben vandaag een buitenrit met Wico gaan maken en toen kwam een vraag in mijn hoofd. Die is er al paar keer geweest, maar deze keer was ze thuis ook nog bij me.

Even een kopie uit mijn dagboek.
Een vraagje daarover trouwens: ik heb voor mezelf (al van in mijn normaltijd) de afspraak gemaakt dat ik de gang kies en Wico het tempo. Want ik vond het niet fair om hem aan te manen sneller te gaan terwijl hij van nature langzaam en wat onzeker is buiten. En ik vond het ook vervelend om hem de hele tijd in te houden (zeker vroeger) en dus wou ik ook een afspraak naar boven toe.
1x is Wico er gigantisch vandoor gegaan vroeger toen we richting huis gingen. Yoen ik hem uiteindelijk stilkreeg (heel krappe bocht ingestuurd en net niet onderuit gegaan) heb ik hem terug vanwaar we kwamen laten gaan en heel snel ook! En dan met lange teugel naar huis gestapt.

Maar nu vroeg ik me vandaag af of mijn afspraak wel een goed idee is. Misschien moet ik toch het tempo ook bepalen maar dan in het gaan bv een 4 vragen en in het terugkomen een 7. En niet dan de 9,5 wat nog net een stap is toelaten. Hebben jullie afspraken met jullie paard hieromtrent? En dan bedoel ik specifiek voor een ontspannen buitenrit. Als we in de bak vanalles oefenen, ben ik ook specifieker dan stap-draf-galop.

[caroline-max]

Olivia heb ik kunnen kopen o.a omdat ze bij de vorige eigenaar naar huis rende als het haar uitkwam/als ze geen 'zin' meer had en het tempo voor de hele groep bepaalde. Hierdoor was ik al extra alert op dit soort acties en ook het tempo.

Nu met rijden merk ik dat ze naast erg slim ook erg fanatiek kan zijn. Olivia is een echte doorzetter als het gaat om haar eigen zin krijgen. Net als jij wilde ik haar ook niet steeds inhouden, en ik wilde het rijden leuk houden. Omdat ze bij de vorige eigenaar dus (met flinke vaart) naar huis ging als ze geen zin meer had, ben ik hier wel extra opgaan letten (dat het leuk is bedoel ik dan).

Bij het buitenrijden wil Olivia graag draven, en soms ook galloperen. Ze kan hierbij flink vaart maken, en heeft er echt lol in. Leuk dus, behalve dat ik in gallop nog niet lang goed kan blijven zitten (motorische/balans storing). Daarom bepaal ik ook het tempo, en wissel ik veel af (langzaam stappen, goed doorstappen/ langzaam draven-snel draven/galop op rechte stukken). Ik merk dat Olivia hier a) erg alert van wordt, b) zich steeds meer op mijn focust en c) daardoor ook rustiger in haar hoofd is.

Daarnaast is ze nu erg goed te controleren, en kan ze op mijn stem een versnelling lager/hoger. Olivia weet nu precies waar ze aan toe is, en ik zit rustiger op haar rug. Nu weet ik dat ze niet naar huis rent (want ze vermaakt zich uitstekend), ik hoef haar niet steeds in te houden, en ik hoef (als we galloperen) niet bang te zijn dat ik haar 'kwijt' ben.

[Gilraen]

Ja ze kunnen heel fanatiek zijn en als zoiets 1-2x lukt, is het meteen een bevestigd patroon

Wico is er nooit meer met me vandoor gegaan na die ene keer. Ik denk dat hij wel doorheeft dat het niks oplevert. Dat was meer de reden tot onze afspraak vandaar dat ik het vernoemde.
Ik zit me gewoon af te vragen hoe ik voor hem de rit zo gezellig mogelijk maak. En ik denk dat traag wegstappen en vlot naar huis toch ook iets over zijn gevoel zegt. Al is het al 20x beter van vroeger, dus hij vertrouwt me meer en hij geniet er wel van. Maar nog niet helemaal ontspannen.

Met veel snel gaan enzo doe ik Wico geen plezier, zeker niet als we alleen op pad gaan. Dan wil hij rustig rond kunnen kijken en soms achterom of alles nog ok is. In groep is zijn tempo wel constant. En dan wil hij af en toe ook best snel gaan, maar dan is hij nog steeds makkelijk terug te nemen.

Maar het is wel goed om alle mogelijkheden te horen en dan te kijken wat voor ons het beste werkt. Voor Takoda en Astrid zou dat wel super werken denk ik!

[sandra]

Volgens mij moet je buitenrijden niet echt anders zien dan rijden in de wei of bak, alleen dan meer rechtuit.

Al eens bedacht om point to point te doen onderweg? Of slalommen, of andere dingen?
Als je paard buitenrijden onprettig vind, zul je moeten kijken wat je daaraan kunt doen. Dan volgt een constant tempo vanzelf denk ik.

[Gilraen]

Point to point doen we wel eens, maar zonder grazen. We hebben een 0 tolerantie op grazen tijdens rijden omdat hij anders heel vaak zijn hoofd omlaag sleurt. Mag gewoon nooit is voor ons beide fijner. Andere dingen ook als de situatie zich voordoet. Niet enkel maar rijden rijden rijden.

In groep is ook ok.

Alleen is het nog moeilijk. Ale moeilijk is relatief, ik heb een paar filmpjes in mijn dagboek geplaatst.Ik voel me 90% van de tijd heel veilig alleen met hem buiten. Het is meer denken van doe ik er goed aan of net niet met die afspraak en om het nog beter te maken.
Ernaast is hij helemaal ok, ik probeer ook vaak in zone 3 te gaan ernaast zodat hij toch 'voorop' moet want daar zit het volgens mij. Dat gaat nu ook goed, ik moet hem wel regelmatig eraan herinneren dat hij voorop mag (vroeger in mijn normal tijd mocht dat immers niet ). Maar tegenwoordig gaat hij dan ook vlot naar voren toe waar hij voorheen echt liever niet voor me uit ging. Het is ook een kwestie van genoeg oefenen denk ik. We doen nu af en toe een buitenritje en dat is niet genoeg om echt 100% ok ermee te zijn.

[Evenaar]

Fenna heeft datzelfde (behalve het naar huis rennen, dat is nog nooit gebeurd gelukkig), maar het traag en onzeker lopen buiten wel en dan vooral op de heenweg. Vroeger deed ik er weinig aan, later ging ik haar wel meer voorwaarts laten lopen maar zonder verder doel. Nu doen we vanalles, veel overgangen en tempowisselingen, wat zijgangen en inbuigen. Vooral die laatste 2 helpen met haar zekerheid. Oh en behalve al die overgangen vraag ik haar veel nageeflijk, dan is het nog goed voor haar lijf ook en ze ontspant er mentaal en fysiek van.
Fen is iig blijer nu ik haar meer begeleid en laat doen onderweg, enkel op haar tempo sjokken word het iig niet beter van. Een RBi zelf richting en tempo laten bepalen gaat naar mijn ervaring minder dan contact houden en sturing geven.

Oh en natuurlijk mag Fenna wel stilstaan als ze iets eng vind en krijgt ze de tijd enge dingen te onderzoeken, ik stap ook af bij groot verkeer want dat blijft ze spannend vinden. Wat ik hierboven beschreven heb is bij lichte twijfel van Fenna's kant of als ze gewoon minder zin heeft.

Ik merk dat ze door al die oefeningen die we altijd alleen buiten deden, ze nu ook veel meer op mij gericht is als we met iemand samen buiten rijden, voorheen kon ze dan niet zo goed nageeflijk zijn op de hulpen, nu gaat dat wel en dat vind ik superfijn! Ook is ze het laatste jaar veel zekerder geworden buiten, terwijl we al 9 jaar buiten rijden....

[Gilraen]

Ik rij ook al langer buiten, maar ja hele winters niet en dan soms vaker en soms minder vaak. Dat speelt zeker mee!

Omdat Wico een LBI was, wou ik niet nog heel veel extra oefeningen met hem doen, want dan zou hij het gevoel hebben dat hij echt moest werken en zou buiten nog stommer zijn dacht ik. Omdat het toch vaak terugkomt, ga ik het gewoon eens proberen en zien wat hij ervan vindt.
In elk geval is veel laten weten dat ik er ben een goed idee. Dat was ik al een tijdje begonnen en had wel het idee dat het hielp. Anders was het net of hij gevoel had dat hij het helemaal alleen moest doen. En nu geef ik aan dat ik er nog ben, hierboven op je rug en samen gaat het ons lukken!

In groep is hij nog steeds fel op me gericht, maar dan voelt hij zich lekkerder en dan kan ik eigenlijk rijden zoals in onze eigen weide. Soms is hij zelfs echt vooruit als de andere paarden dat ook zijn. Maar altijd wel op minimale hulp terug te nemen, dus het voelt heel vertrouwd en veilig.

Bij groot verkeer stap ik inderdaad ook af, dat blijft hij eng vinden en als hij dan mij kan zien, kan hij het wel aan.

[whoopie]

Heel herkenbaar, ik denk dat je de oefeningen niet moet zien als oefeningen om de oefeningen, maar als een manier om connectie te houden en focus op jou, merk je dat hij meer ontspant dan kun je hem een tijdje de lange teugel geven en meer freestyle gaan rijden, merk je dat er meer spanning komt dan kun je hem weer meer oppakken en wat van hem vragen, ik doe dat ook met mijn lb-i. Je kunt ook wat uitdagingen zoeken bv als het heeft geregend dat hij echt door de plassen moet lopen, van achteruit ineens in draf aanspringen en weer stilstaan en weer opnieuw flitsend vertrekken dat soort dingen, of touch it buiten doen met een boom een bankje, of bij een bankje zijn voorbeen erop laten zetten voor een beloning, zelf ben je dan ook met andere dingen bezig merk ik.
slalom werkt ook goed vindt ik als je brede paden hebt en schouderbinnen.

En ik weet niet of je dat ook doet hoor maar ik merk een groot verschil tussen of ik eerst grondwerk doe en dan heel precies en duidelijk zijn of dat ik direct opzadel en naar buiten ga.

[Gilraen]

Ik doe altijd eerst even grondwerk. Soms wat langer, soms wat korter. Vanaf dat we connectie hebben denk ik pas aan buitenrijden.

[Evenaar]

Ja wat Janneke zegt ja, niet om de oefeningen maar voor de connectie en de motivatie. Een eind gaan lopen voor een LBi is niet genoeg, als je doelen voor hem zoekt zal hij vast enthousiaster worden. Ik heb mijn stukje geschreven vanuit mijn ervaring met Fen die innate RBi is maar doorgaans in milde LBi staat is. Zomaar wat gaan rennen buiten ziet ze vaak geen lol in, tot ze eenmaal op stoom is en dat komt juist ook door oefeningen.

Maar Fen is wel het type paardje dat regelmatig herhaling nodig heeft, dus minstens 1x/week buiten rijden zodat de omgeving bekend blijft. Hoe meer we buiten rijden hoe zekerder ze er is...

[NickySophie]

Wat een boeiend topic..

Ik grondwerk nooit voor het rijden, stap altijd direct op, en stap 9,9 nooit af. die ene 0,1 moet het dan wel ernstig zijn.(of moet een poort opendoen)
Enige eeuwige discussie die ik heb is, het tempo
Nicky wil vooral altijd hard, vooral door de blubber

Heb wel wat Evenaar zegt, hoe vaker buiten hoe makkelijker het is. (voor de pony's dan)

[Gilraen]

Als ik vaker ga, wordt het inderdaad ook makkelijker.
Al ga ik al jaren niet vaak en is het toch over algemeen ook makkelijker geworden. Onze relatie is (nog) verbeterd en dat uit zich hierin ook.

[niek]

Ik ben van mening dat veel van dit soort problemen te maken hebben met waar het paard zijn focus heeft gang en tempo zijn "slechts" symptomen. Als een paard traag en plakkerig is op de heenweg is dat meestal omdat hun focus nog steeds op "thuis" gericht is, inplaats van dat ze met hun focus bij jou en het punt waar jij naar toe wil zijn. Bij dit soort paarden kies ik duidelijke punten (boom, hekje, huis etc) om steeds naar toe te rijden, zodat ze vooruit gaan denken. Vaak is het zo als ze eenmaal echt mee zijn dat de terug weg een minder groot probleem is.

Met paarden die terug juist haasten gebruik ik veel disengage ene keer links andere keer rechts, net zolang tot ze met hun focus weer bij mij zijn, en dan weer recht uit. Met paarden die wat milder zijn werken serpentines bijvoorbeeld ook.

Tempo is voor mij belangrijker dan gang. Een paard wat 10% harder terug stapt is er in mijn ogen minder "bij" dan een paard dat terug 5% harder galoppeert, stap is natuurlijk een stuk minder gevaarlijk maar dat doet niet af aan het mentale stukje.

[Bo]

Ik rij niet buiten, dus mss is mijn input niet zo handig maar goed.
Als ik Bo meeneem buiten is het altijd alleen. En ik heb slechts één regel, ik loop voorop en ze steekt mij niet voorbij onder geen enkel geding en loopt niet in mijn ruimte, en we kunnen ons daar allebij erg in vinden. Als ze dan wat trager wil stappen omdat ze iets nieuw ziet geen probleem, verschiet ze van iets kan ze vaak nog gemakkelijk een sprongetje naar voor doen.
Zij heeft veel aan deze redelijk simpele regel. Vroeger was ze nerveus en kon ik bij wijze van spreken der naast skien en als ze verschoot ging ze er gewoon vandoor tot ze weer een paard tegen kwam.
Nu heeft ze duidelijk mee vertrouwen en is een pak minder nerveus omdat ze die 'vastheid' heeft

[Gilraen]

Ik ben ook ooit voorop begonnen zodat hij mij kon volgen. Toen dat goed ging, ging het onder het zadel niet beter. Maar als ik op hem zit, dan moet hij eigenlijk ook 'voorop' daarom dat ik bewust hem nu wel voor me uitstuur en ik loop vaak ter hoogte van zijn schouder of rug waar ik zou zitten. Zo heb ik nog genoeg via driving over zijn voorhand te zegen, maar kan hij oefenen met voorop gaan. In het begin vond hij dat heel moeilijk, dus het is deel van de puzzel. Dat is dus een bewuste keuze van me die ik niet wil veranderen.

@Niek: dat idee heb ik dus ook. Alleen buiten is hij wat onzeker en naar huis is terug naar meer veiligheid. Hij is niet echt extreem RB, maar wel licht onzeker en dat uit zich zo. Meestal kan ik hem gewoon op de zit trager vragen, laatste keer had ik idd ook zijgangen nodig. Ik ga de volgende keren ook op het tempo letten en meer bewust naar dingen toerijden en af en toe een andere oefening ertussendoor gooien en eens zien hoe hij daarop reageert. Hopen dat we nog een aantal weken mooi weer hebben om er al mee aan de slag te gaan