Allereerst: ik heb lang geaarzeld of ik me wel in de discussie zou mengen omdat ik natuurlijk niet onpartijdig ben. Als vader van Niek herken ik natuurlijk zijn stijl van reageren. Het is overigens boeiend om te zien dat hij hier op het forum één op één hetzelfde is als dat hij in huiselijke kring of op de boerderij reageert. Zijn stijl van reageren heeft dan gelukkig, stel ik mijzelf gerust, niets met ons als ouders te maken of zo.
Als ik deze topic ’s doorlees, en dan bekijk ik het puur vanuit de taalpsychologie en de taalanalyse, dan schrijven jij, Réban&Kabriche, en Niek en de anderen in de kern van de zaak niet heel afwijkend van elkaar. In de kern gaat het bij jullie om het belang en het welzijn van het paard. Dat staat bij iedereen voorop.
Het is vooral het begrip “normals” dat inmiddels een “negatieve” lading heeft gekregen en die de discussie enigszins is gaan “vertroebelen”. “Normals” heeft volgens mij binnen dit soort discussies het negatieve karakter gekregen van “discrimineren” terwijl in dit verband eigenlijk het “generaliserende (lees: het min of meer over één kam scheren) karakter werd of wordt bedoeld. Dat is jammer want, nogmaals, het vertroebeld wederzijdse goede bedoelingen om elkaar iets te leren en/of duidelijk te maken.
Réban&Kabriche, je schrijft: “Ik begrijp dat de meeste mensen op dit forum eerst dressuurruiters waren, maar ik kan me niet voorstellen dat al deze mensen nu ineens zo anders tegen hun paard zijn, ik bedoel zijn jullie dan ineens vriendelijk tegen je paard??? Iedereen wil toch het beste voor zijn paard!”
Om met het laatste te beginnen: was dat maar waar. Er zijn helaas maar al te veel paardensporters die als ruiter alleen het beste met zichzelf voor hebben en het paard ondergeschikt willen maken aan hun wensen of die de ruitersport gebruiken als een verlengstuk van hun ego. Daarnaast zijn er ook zeker ruiters die op zich het beste met hun paard voor hebben maar van de communicatie met hun paard niets begrepen hebben. En dat maakt het wel eens lastig om dan het juiste onderscheid te maken: is die ruiter gewoon onwetend of is hij/zij willens en wetens bezig het paard "kapot" te maken ?
Dan je opmerking: “ik kan me niet voorstellen dat al deze mensen nu ineens zo anders tegen hun paard zijn, ik bedoel zijn jullie dan ineens vriendelijk tegen je paard???” Uiteraard zal dat niet van het ene moment op het andere moment gaan, maar je ziet wel een veranderingsproces.
Mag ik je een anekdote vertellen ? Toen Niek toentertijd met “Bjorn” op de boerderij kwam te staan, stond Petra daar al enige tijd met “Mistery” haar paard van toen en het veulen “Dakota” . Toen “Bjorn” er eenmaal stond werden we in het mest- en voerrooster opgenomen, om zo ook onze bijdrage te leveren. Ik ging die eerste keer op mijn manier kennis maken met de paarden. En wat deed ik? Ik gaf, uiteraard met de beste bedoelingen, de paarden een paar stevige “schouderkloppen”. Petra hoorde en zag het en kwam naar mij toe. Ze vroeg me of ik mij realiseerde wat ik deed. Ik snapte het totaal niet, ik gaf toch “alleen maar” een “schouderklopje” ? Petra legde uit dat een paard zo gevoelig is dat het zelfs de landing van vlieg op z’n lijf voelt, dus laat staan een goedbedoelde mep van een onwetende buitenstaander. Ze demonstreerde ook nog even fysiek wat ze bedoelde, heel leerzaam, maar ook heeeel gevoelig.
Vanaf dat moment werd ik mij steeds bewuster van hoe gevoelig een aantal zaken bij paarden kunnen liggen, maar ook bij de meeste “nh” paardeneigenaren en ruiters.
Weet je, paardeneigenaren en/of ruiters zijn net mensen, ieder mens vergist zich wel eens of maakt fouten, en dat geldt dus ook voor ruiters: iedere ruiter begaat vroeg of laat een vergissing of maakt een (ernstige) fout jegens zijn paard.
En dan komt het er op aan of je in de spiegel durft te kijken en de fout jegens de ander, jegens je paard durft of zelfs wil erkennen.
Tot slot, en dat wil ik ook even kwijt: ik vind het sportief van je dat je Niek zijn excuses aanbiedt. Dat is in ieder geval een afspiegeling van respectvol met elkaar omgaan.
Gerard
Bladwijzers