Optoming rijden, touwhalster of toch iets anders?

[MissMaris]

Even bij de sub Tuig gezocht, maar kon hier niet direct iets over vinden. Een onderwerp voor misschien een leuke discussie/ervaringen uitwisselen?

Nu ik wat meer wil gaan rijden dit voorjaar/zomer wil ik Shier waar ik kan ook dressuurmatig ondersteunen en werken aan onze freestyle etc. Ik dub dan ook zo nu en dan met de gedachte van de optoming. Nu zitten we nog vrijwel in de relaxte ritjes fase maar met toch iets om over na te denken.

Ik lees vaak de zin 'het touwhalster snijdt' bij rijden op een touwhalster. En dan niet bij enkel freestyle maar freestyle binnen de finesse of gewoon uberhaupt met wat contact. Nu geloof ik dit graag gezien het materiaal bij een touwhalster. Nu rees bij mij de vraag, is het niet zo dat ongeacht het materiaal, het zo hard/zacht is als de ruiterhand? Op kaptoom rijden kunnen we ook, alleen daarbij bekruipt mij het gevoel en twee keer eerder hiermee rijden (dus niet echt uit ervaring), dat een paard hier veel meer op kan leunen. En gevoelsmatig kan dit twee kanten op, je kunt je paard de hand reiken door hem daarmee wellicht te ondersteuning, al is dit in eerste oogpunt met een beetje leunen. Maar anderszijds, bij bv. touwhalster vs. stalhalster heb je natuurlijk de drukverdeling dat je paard echt 'iets' heeft om tegendruk te geven, in negatieve zin zeg maar.

Wat ik over grondwerk (afgezien van rechtrichten) bijv. vaak lees zijn de opmerkingen over subtiele signalen doorgeven met touwhalster en dat dit niet bij stalhalster/kaptoom zo makkelijk gaat ivm materiaal. Dus waarom dan wel op de grond, en niet rijdend? En je probeert (aanname) over het algemeen te rijden met je lijf, niet met je halster (aka teugels) behalve fase 4 (voor de parelliers onder ons?), maar is die dan harder dan een fases vier van de yoyo game bijv.? Qua gevoel voor het paard?

Ik ben benieuwd of mensen ervaringen hebben dat een touwhalster werkelijk snijdt? Of juist vice versa, dat het touwhalster juist wel fijn is? Is het altijd paard afhankelijk wat werkt of is het een gegeven ivm de zenuwbanen dat een touwhalster bij voorbaat niet geschikt hiervoor is? Of toch weer afhankelijk van de ruiterhand?

Nou diverse gedachten dus , beetje warrig maar wat vinden jullie van de kwestie op touwhalster rijden?

[Antheman]

Als je je touwhalster vindt snijden, kun je er natuurlijk een neusbontje omgooien

[liesbetm]

Ik heb niet zozeer de ervaring dat het touwhalster snijdt. Ik zit er (hopelijk) niet aan te trekken en Pias leunt er ook niet heel zwaar op. Het nadeel van het touwhalster bij meer finesse-achtig rijden is dat je er niet zulke precieze hulpen mee kunt geven. Het scheelt al wel wat als ik de teugels meer aan de zijkant van het halster vastmaak. Met clipjes dus, meer als een soort sidepull. Ik denk dat zowel de ruiterhand als de africhting en houding van het paard er veel mee te maken hebben hoe scherp het touwhalster inwerkt.

[lila]

Ik ben begonnen met rijden met een touwhalster, later overgestapt op een crossrope bridle. Omdat ik het idee had dat de hulpen met het touwhalster niet duidelijk genoeg waren. Ik wilde graag wat meer dressuurmatig rijden en fijnere (lees kleinere) hulpen kunnen geven. Moest bij het crossrope bridle (wat al een stuk beter ging) toch ook regelmatig mijn hand erg ver van de hals halen en 'wijzen' in de richting waar ik naar toe wilde. Maar dan ben ik het contact weer helemaal kwijt. Gingen we wel mooi de bocht om, maar had geen fijn contact en aanleuning meer. De overstap naar de Rambo Micklem heeft voor ons wonderen gedaan. Ik rijd daarmee bitloos met de sidepull. Mijn hulpen zijn nu veel rustiger en stabieler. De aanleuning is nu veel constanter. Nu komen we meer toe aan wat ik 'rijden' noem. Vind het een fantastisch hoofdstel. Vriendelijk, duidelijk. En nee, ik heb geen aandelen .

[nienke07]

Ik wel ... en ik hoor overal dezelfde ervaringen als Lila.. maar... er staat me iets bij, dat de Micklem bij Shier niet zo lekker zat? Of lag dat toendertijd aan de maat?

[MissMaris]

Was de maat inderdaad
Mooi om te lezen lila, dat zijn interessante ervaringen waar ik iets mee kan, dank.

[NickySophie]

ik rijd afwisseld met touwhalster, en de micklem nicky loopt daar zo heerlijk op.
en tegenwoordig zelfs regelmatig met bit om eraan te wennen.

[Rianne]

Ik vind met touwhalster dressuurmatig rijden niet fijn. Het schuift snel (waardoor ruis in de hulpen) en als je contact maakt komt de lus (en dus de teugels) al bijna tegen de hals. Ik gebruikte eerst een sidepull en nu een bitje. Op het bitje reageert Casindy eigenlijk nog het beste, simpelweg omdat we daarmee de fijnste communicatie hebben.

[Callippo]

Een touwhalster is met rijden eerder bedoeld als bosal/hackamore: vooral geschikt voor signaalcontact en niet voor continue contact. Dus net zoals je met grondwerk het touw de meeste tijd door laat hangen, wil je dat met rijden ook. Op die manier gaat het niet snijden, maar gebruik je het als signaaldoorgever. Bij Karen Rohlf zie je het ook: die rijdt op heel licht contact als ze met touwhalster rijdt. En ook Honza rijdt dressuurmatig op touwhalster, maar laat de teugels tussendoor steeds los. Zeker als je meer ala 'game of contact' wil rijden, is een touwhalster niet erg lekker.

Mijn ervaring is trouwens dat het dan niet zozeer 'snijdt' (en de huid kapot maakt) als wel dat je paard deukjes krijgt op het midden van de touwtjes, omdat touw nu eenmaal rond is en daardoor een dun oppervlak heeft waar het contact maakt. En deukjes in de huid = minder doorbloed = minder gevoel. Kortom, precies wat je niet wil met finesse.

[MissMaris]

Thanks Evi, klinkt superlogisch zo.

[Jossie]

Het hangt ook af van de voorkeur van je paard is mijn ervaring, plus natuurlijk wat je als ruiter prettig vind en wat je doel is. Son reed ik op stalhalster, maar feitelijk gebruikte ik teugels slechts als iets waar zij tegenaan liep als ze uit de houding kwam en sturen ging op zit of been. Kate heb ik ingereden op natural hackamore, maar al snel kwam de beperking van deze optoming aan het licht: ruis. Daarbij vond Kate het totaal niet prettig om aanleuning te nemen op de hack. Hierdoor ben ik overgestapt (na werkelijk alles uitgeprobeerd te hebben) op een kaptoom, wat voor haar ideaal bleek.
Annabel is gestart met touwhalster, maar ik vond dat niks in combinatie met haar. Juist omdat ik aanleuning wil vanaf dag 1 en geen op de voorhand rondkachelend (bb) paard, vond ik het teveel piekdruk op een klein oppervlak geven. Annabel werd er overigens ook dwars en gespannen van, dus overgestapt naar de kaptoom van Kate, wat al veel beter ging. Nu gebruik ik Saar's Micklem, die bevalt ons allebei echt uitstekend. Annabel zoekt de juiste mate van aanleuning en ik kan contact onderhouden.

Voor mij geeft het gebruik van een touwhalster simpelweg teveel ruis in de hulpen (links/rechts bijvoorbeeld), het schuift (wat mijn paarden niet prettig vinden), ik wil tijdens het rijden kunnen schakelen tussen finesse en freestyle (ofwel met contact en zonder contact) én is contact lastig omdat je teugels aan de lus zitten (wat dus maakt dat je de lus bij een paard met hoge zelfhouding of kort nekkie al snel tegen te hals aan hebt zitten). Het rijden zonder contact is iets wat ik wel graag wil zonder op de voorhand te gaan lopen, iets wat in mijn ogen onwenselijk is voor het fysiek van het paard op termijn. Dit is dus ook een reden waarom ik kies voor een optoming waarbij ik een invloed kan uitoefenen op dit gebied, zodat het paard kan leren door te ervaren wat de achterhand echt gebruiken is. Als dat eenmaal bevestigd is, lukt het met touwhalster ook. Moet ik er wel bij zeggen dat mijn kaptoom zonder ijzer is en de Micklem dat ook niet heeft, dat scheelt voor mijn gevoel wel met de mate van inwerken .

[promptertje]

Ik heb meerdere bitloze optomingen uitgeprobeerd, maar kwam altijd weer terug bij het touwhalster, óók (of misschien wel júist) voor dressuurmatig rijden. De andere optomingen vond ik niet fijn, paard gaat er toch wat sneller in "hangen", en ik rij altijd met ultralicht contact, paard moet zichzelf dragen en niet in de optoming blijven hangen. Van snijden - deukjes - haartjes door de war heb ik nooit last gehad gelukkig, juist door dat lichte contact denk ik. Ook Beyond zal weer met een touwhalster gereden gaan worden, voor mij niets anders meer, maar ik besef dat het voor iedere persoon en elk paard anders kan zijn/voelen.

[Evenaar]

Interessant!

Ik heb heel lang met touwhalster gereden en op den duur voor het dressuurmatige ook met een zelfgemaakte Indian bosal, maar Fenna had zichzelf aangeleerd haar hoofd net verkeerd te kantelen en dat was met beiden niet op te lossen.
Kaptoom geprobeerd, met metaal vond ik te scherp, zonder metaal was te log (ik wilde dezelfde als Jossie, maar kwam op een lange wachtlijst)door onderlegd neusdeel.
Toen de Micklem, ik ben 1 van de weinige minder tevreden mensen denk ik, het werkte niet zo voor ons en ik kan er niet zo mijn vinger op leggen. Misschien wel dat de ringen te hoog zitten en Fenna dat na altijd te zijn bestuurd van onder haar kin niet zo goed snapte?
Daarna een sidepull van Barefoot, die was/is fijn!

Maar toch, het echt precieze dressuurmatig rijden en vooral corrigeren van Fenna's houding lukte niet optimaal dus nu rijden we met bit. Ik heb 2x een bit gehad wat te scherp voor haar was, ik denk dat dat vergelijkbaar is met iets scherps op de neus. Als je met doorhangende teugels rijd en af en toe een vraag stelt gaat dat prima, maar ik wilde contact via de teugel en het bit, communicatie. Niet dat ze vlucht voor een klein beetje druk erop. Dat heb ik wel altijd gedaan hoor zo, met heel licht contact en doorhangende teugels, daardoor is Fen nu nog erg licht, maar ik wil wel dat ze contact zoekt en neemt.

[Cora]

Nou, ik heb precies hetzelfde wat Evi omschrijft. Ik stel de laatste tijd vaak vast dat Floris deukjes in zijn neus heeft. Eerst dacht ik dat hij misschien nog wat vocht in zijn hoofd heeft ( Ja, gelukkig wel! Maar ik bedoel "extra", door opgezette speekselklieren)

Maar ik baal daarvan! Ik rijd vrijwel alleen met lange teugel, maar dan gebeurt dat dus nog steeds! Gewoon door de druk van de teugels, kennelijk. Ik wil daar ook wat anders op verzinnen, want ik vind dat niet goed!

Ik had ook bedacht om de volgende keer weer eens het bitloos hoofdstel te gaan proberen. We weten nu dat we het op deze manier kunnen, , dat was vnl een mentaal dingetje van mij, denk ik. Het hoofdstel is me ook altijd goed bevallen. ( De problemen die we hadden , lagen NIET daaraan!)

Ik overweeg ook wel eens een Micklem. Ziet er wel gaaf uit.

Met dressumatig rijden heb ik niet zoveel ervaring.

( Het "mooie" Parelli-halster wat ik in Liverpool gekocht hebt, valt me trouwens erg tegen! Het rekt om de neus heel erg uit en trekt scheef, terwijl de rest eerder te kort is. Heb het liefst die blauwe van Evi, maar die wil Janna ook altijd....)
ALWEER tijd voor iets nieuws dus.....( )

[Eline en Idaho]

Ik heb met Idaho ook het een en ander geprobeerd. Onderandere een keelgekruist hoofdstel. In draf liep hij daar fijn op maar in stap was het een drama en protesteerde hij enorm, dat hoofdstel heb ik dus maar verkocht. Inmiddels rij ik al ruim 1.5 jaar op een leren bitje, deze heeft een riempje onder de kin waardoor deze niet kan schuiven en stil in de mond licht, daarnaast vormt dit bit zich naar de mond van het paard. Hierop loopt Idaho erg fijn. Naast dit hoofdstel rij ik ook met neckrope om ervoor te zorgen dat Idaho goed op mijn zit reageert.