Onlangs ben ik een leuk paard tegen gekomen. Na het verlies van Summer wist ik al wel dat ik weer een 2e paard zou willen, maar ik heb hier totaal geen haast mee. Ik wil dus ook eerst wat informatie inwinnen voordat ik eventueel tot een bod over ga. Bij dit paard gaat mij het vooral over wat wijsheid is qua aankoopkeuringen, maar als je andere dingen opmerkt laat het vooral weten.
Het gaat om een 3,5 jarige hengst. Vader is trakehner Kasparow en moeder engels volbloed. Hij heeft een vol trakehner papier omdat moeder goedgekeurd is door het stamboek. Hij is opgegroeid in een kudde en sociaal naar andere paarden. Verder schat ik hem in als een LB ex met wat rb trekken. Hij kent nog niets; mee lopen aan een halster en de trailer zijn bekend. De hoefsmid ook, maar dat vindt hij moeilijk. Qua mensen kent hij alleen zijn eigenaresse en haar hoefsmid.
Ruim een maand geleden heb ik hem al een keer gezien. Hij staat dicht bij mijn werk, dus dat was makkelijk even kijken. Het vroor dus ik kon hem verder niet zien bewegen. Vorige week ben ik terug gegaan met een kennis. Deze keer heb ik hem zien bewegen en zelf ook wat kunnen proberen met hem.
Hij heeft een goede stap en galop. Kennis die ik mee had is gewend om te kijken naar potentiële dressuurtoppers. Zij zou hem daar niet voor uitzoeken, want zijn gangen zijn te economisch. Dat klopt ook gewoon met waar hij voor gefokt is.
Waar we wat over in zitten is de draf. Uit zichzelf deed hij dit heel weinig toen ik er was. Toen zijn eigenaresse hem heel voorzichtig vroeg harder te gaan stappen liet hij de draf zien. Eerste paar passen waren niet helemaal zuiver, maar daarna was het wel goed. Er hoeft maar iets te gebeuren en hij springt weer aan in galop. Dit is te verklaren vanuit zijn volbloed roots en vanuit het feit dat dit nog nooit van hem is gevraagd. Toch maakt dit dat ik hem wil grondig laten keuren, want wie weet is het wel iets anders.
Hij zit in een prijsklasse waarbij de meeste mensen alleen klinisch zouden keuren, maar ik twijfel of ik daar röntgen aan toe wil voegen. Ik geef liever wat geld uit voor een keuring en daardoor meer zekerheid dat hij geschikt is voor wat ik er mee wil, dan dat ik er over 1 a 1,5 jaar achter kom dat hij het lichamelijk niet aan kan.
Daar komt het punt om de hoek dat een klinische keuring best een uitdaging wordt. Hij kent niets en hij vindt voeten geven heel erg moeilijk. De hoefsmid krijgt het met veel geduld voor elkaar, maar die kent hij ook al heel wat jaren.
Ik was de eerste persoon die kwam kijken en daarmee de eerste vreemde persoon die hem in handen had. Hij vond dit spannend. Hij gaat dan wat heen en weer wiebelen, blaast zichzelf wat op, gaat net zo staan dat je niet verder komt dan halverwege zijn nek. Als je dit rustig benadert zakt het ook zo weer af en gaat hij op onderzoek uit.
Eigenaresse heeft hem een stuk laten draven op het harde. Dit was ook voor het eerst dat hij dit deed. Het lukte nog behoorlijk goed, maar hij zwabbert alle kanten op Ik heb het voeten oppakken eens uitgeprobeerd. In eerste instantie kon ik zijn been niet aanraken, na een kwartier wel. Hij had alleen feilloos door wanneer ik alleen zijn been wilde aaien en wanneer ik de intentie had om ze op te pakken en dan laat hij zich niet aanraken. Op zich wil zijn eigenaresse nog wel wat dingen oefenen, maar de vraag is of hij dit dan ook doet bij een dierenarts.
Ik kan hem dus eerst mee nemen naar huis, trainen en dan later eens laten nakijken. Ik kan hem klinisch laten keuren tot zo ver dat mogelijk is en daar een keuze op maken of het nog aan laten vullen met röntgen.
Wat denken jullie?
Ik ga sowieso deze week nog advies inwinnen bij een DA en morgen krijg ik nog een filmpje van de eigenaresse.
Bladwijzers