Hoofdstel 'probleem', hulp zeer welkom!

[manonfranse]

Hallo allemaal,

Ik lees hier al een lange tijd stilletjes mee maar loop nu al een tijdje met een ‘probleem' waar ik graag meer meningen/adviezen over zou horen, vandaar dit bericht.

Zo’n twee jaar geleden heb ik (via dit forum) mijn paardje gevonden, een nu net 9jarige, super lieve maar ook zeer gevoelige quarter merrie. Ze is echt geweldig, we leren samen super veel en ze heeft een ongelofelijke werkwilligheid. Ze doet alles graag en we kunnen samen ook erg veel, lessen (centred riding bij de Gelreruiters en prive les van Petra Rosler), trektocht, veel buitenrijden (alleen en met anderen, net zo makkelijk), wandelen, spelen en heel veel knuffelen natuurlijk.

Ze is geboren in de tuin van de vorige eigenaresse en heeft daar tot haar 7e altijd gestaan tot ze bij mij kwam. (Ze staat nu op de natural meadows in Wageningen)
Ze is (daardoor??) wel erg eenkennig want zo makkelijk als ze voor mij wil lopen, gaat er iemand anders op zitten moet ze echt overtuigd worden dat het ok is.. Zo ook met benaderen in de wei. Als ik de wei op kom lopen heeft ze dat direct door en onder luid gehinnik en ‘gebubbel’ komt ze me tegemoet, kan haar overal aanraken en ze blijft bij me. Maar denk maar niet dat een weidegenootje haar zomaar kan benaderen om een loshangende dekensingel vast te maken.

Toen ze net bij mij kwam was halsteren een uitdaging, alles gaat makkelijk tot het moment dat ik het halster over haar oren wilde halen, op dat moment lijkt het alsof ze echt in de paniek schiet, omhoog, schudden en achteruit. Maar ze rende niet weg, ze bleef wel bij me in de buurt. Sindsdien doe ik het halster nooit meer over haar oren maar altijd zoals een touwhalster. Ik kan haar op deze manier zonder problemen halsteren (niemand anders.)

Het hoofdstel moet uiteraard wel over haar oren en dit blijft lastig… nu doe ik het hoofdstel om, leg het kopstuk VOOR haar oren, dan eerst de manenpluk, dan 1 oor en dan het andere oor.. een heel ritueel dus.
Nu was ik haar van de week aan het poetsen en toen ging ze op haar touw staan (ze kan niet vast staan), paniek, touw kapot, en direct daarna was het hoofdstel omdoen weer paniek reactie.
Nu denk ik dat ze zich vroeger misschien een keer heeft opgehangen aan haar (touw?) halster en dat ze hieraan een trauma heeft overgehouden, klinkt logisch? Ik kan haar trouwens wel gewoon over, tussen en achter haar oren aaien zonder dat ze hier ook maar iets van in paniek raakt.

Ik hoor graag van mensen met soortgelijke ervaringen, of als iemand andere ideeen heeft over dit gedrag? En wellicht weten jullie iemand die mij en mijn paardje hiermee kunnen helpen? Ik weet zelf niet zo goed hoe ik dit kan ‘oplossen’, waar ik moet beginnen en ik merk dat ik door haar paniek zelf ook een beetje gespannen raak, wat haar natuurlijk ook niet geruster maakt. Vandaar dat ik nu dit hoofdstel en halster ritueel heb wat wel goed gaat maar waarmee ik het ‘probleem’ eigenlijk uit de weg ga...

Zo lang verhaal, hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen overbrengen!

Alvast bedankt!
Groetjes Manon

[Vie]

Hoi manon
Klinkt als angst voor het NIET kunnen vluchten

Ben je bekend met parelli?
Wellicht is de friendly game + porcupine game een goeie?