Graag even een mening betreft lengtebuiging...
Misschien handig even in mijn andere topic te spieken (stel je voor) betreft onze persoonlijke situatie?.....
Zoals je daar kunt lezen heb ik besloten een overstap te maken van het (moderne) duitse rijden naar klassiek (NH). Mijn paard heeft nu even een beetje vakantie op de wei (en licht longe werk) om haar hoofdje even leeg te maken. Ze moet zowel geestelijk en lichamelijk eerst weer fit zijn om opnieuw te kunnen beginnen vind ik.
Ik wil graag weer een goed begin maken...haar dus even niet storen aan de voorkant omdat de aanleuning verre van correct is geweest de laatste tijd. Ik moest haar in de training behoorlijk oprichten (juist omdat ze te diep ging en daar ook ging leunen) het resultaat van deze training is dat zij nu geen rustige aanleuning meer zoekt (we zijn naar mijn mening te snel gegaan). Ik besef dat het ook angst is voor het moeten!! ik moet dat vertrouwen en de rust nu weer gaan opbouwen.
Ook heeft zij een balansprobleem. Ze zoekt te veel steun rechts en wil links niet aannemen. Mijn paard wil van natuure graag te diep gaan en heeft moeite als ik haar iets wil oprichten.
Ik wil haar eerst wat lang en laag gaan rijden en zo langzaam naar een normale loodlijn voorbereiden. Als ik met lange teugel rijdt (lichte aanleuning) kan ze heel goed ontspannen en krijgt dan veel ruimte in haar bewegen.
Nu de vraag... zouden jullie ook op deze wijze opnieuw beginnen of toch proberen de hals iets omhoog te brengen ivm het balansprobleem/leunen?. Dan bedoel ik het gedeelte onder het zadel... daarnaast ga ik een begin maken met het grondwerk. Lengtebuiging is volgens mij wel de eerste stap in het scala...
Bladwijzers