Ik had onderstaande stukje in mijn db gezet maar eigenlijk ben ik best benieuwd naar de ervaring en mening van andere forummers.
http://www.nhforum.nl/forums/showthr...-Wereld/page31


Weet je wat ik soms zo lastig vindt?

Keuzes maken.
Helemaal wanneer je twijfelt wat nou het beste is.

Naar wie luister je? Naar je eigen gevoel, plannen en agenda of naar je paard.

Luister je naar je paard, is dat dan toegeven aan een prooidier die liever in de veiligheid van zijn kudde blijft en waarmee je je- zogenaamde-als het goed is- leiderschap wegwuift of doe je het hiermee juist wel 4 the horse?

Soms is dit behalve lastig ook een beetje wazig vind ik van mezelf.

Een paar voorbeelden;
De ene keer kom ik de wei in en komt Wyz naar me toe of ze blijft met een open blik op me wachten. De volgende keer kom ik haar kant op en loopt ze direct heel demonstratief van me weg.
Voor mijn gevoel is dit een duidelijk verschil en heeft ze haar dag niet.
Staan ze net voor het eerst op een nieuwe, volle wei dan snap ik dit wel en dan vraag ik haar toch mee. Ze gaat na, whatever we gaan doen toch weer terug en kan vervolgens weet ik veel hoeveel uur grazen.
Als ik dan in de wei ga staan en haar negeer komt ze toch wel naar me toe om haar neus in het halster te doen.

Is er,zo op het eerste gezicht, geen reden dan vind ik het lastiger.
Een tijdje geleden bleef ze bij iedere stap die ik zette van me weglopen.
Uiteindelijk stonden we bij elkaar en besloot ik het bij een kriebelsessie te houden en verder niets te vragen.
Bij het weggaan voelde dit juist heel goed. Ik kon mijn plannen loslaten zonder gefrustreerd te raken en te balen.

De keer daarop loopt ze dan weer wakker, open en connected mee. Zo’n verschil kan dat zijn. Ik moet daar, ondanks dat we alweer 4 jaar samen zijn, aan wennen.
Het is nu natuurlijk ook allemaal zo anders. De afgelopen 3 jaar werd vaker aan het weibeheer en alles daaromheen besteed dan aan Wyzky zelf.
Ga ik nu naar Wyz, dan is het om wat te doen.

Ook bij ons in de wei speelt het kwijlende paarden verhaal.http://www.nhforum.nl/forums/entry.p...B3g-meer-kwijl

Wyzky deed hier, tot een aantal dagen geleden, niet aan mee.
Van de kudde van 9 is zij samen met 2 andere merries grasmaskerloos. Ik dacht dat dit misschien de oorzaak zou kunnen zijn van het kwijlen; paarden met greenguard grazen misschien toch wat lomper en minder kieskeurig dan zonder masker.
Misschien drukken ze wel de paddestoelen kapot die in de wei groeien, enz enz.
Helaas liepen mijn theorieën stuk op Wyz die stond te kwijlen. Niet zo extreem als sommige anderen, maar toch. Kwijlen is kwijlen.

Gisteren zouden WendyJJ en ik een bosrit gaan maken en liepen net met de paarden de wei uit toen Sterre toevallig langs kwam.
Al kletsend over schimmels die kwijl veroorzaken, haar paarden die er ook echt niet lekker van waren viel het al op dat Wyz er niet helemaal bij was.
Ze bleef behoorlijk ver weg, kwam af en toe terug en maakte dan contact maar het was niet helemaal oké.
Weggaan en de weg oversteken koste moeite want eigenlijk wilde ze niet bij het hek weg.
Ten minste zo leek het. Eenmaal overgestoken kwam ze nog steeds niet helemaal terug en uiteindelijk besloot ik niet door te vragen en haar terug te brengen naar de wei.
Het duurde best een tijdje voor ik de wel/niet/wel/niet in mijn hoofd op een niet had gezet en definitief besloot om terug te gaan.

Jammer want wat was het een mooie dag gisteren.

Wazig punt 2.

Vanwege het kwijlen, de grasmaskers die af en toe af mogen en angst voor obesitas paarden is onze wei in 2en gedeeld. De masker paarden staan overdag op het lange deel en gaan s’avonds maskerloos naar het korte deel.
Ik heb gezegd dat degene die de paarden terugzet maar moet kijken wat Wyzky wil. Blijft ze op het lange, geen probleem. Wil ze bij de kudde blijven aan hun kant van het draad en loopt ze mee naar het korte. Ook geen probleem.
Stiekem tot mijn verbazing krijg ik na 2 dagen en nachten op het lang te horen dat ze zelf mee is gelopen naar het korte.
Prima.
Geen idee wat voor haar de reden is om dit te doen maar ik vind het prima.
Zo gaat het dus al een tijdje. Wyz happy, ik happy.

Gisteren bracht ik haar dus terug naar de wei, deed het halster af en ze loopt naar het middendraad toe en zodra ik de poortgreep pak en de opening open loopt ze het korte gras op.
(De kudde staat dus nu op het lange gras aan de andere kant vh draad.)
Heel rustig loopt ze de heuvel op en gaat op rust staan met zicht op de kudde.
Nog een tijdje hebben we heerlijk staan pennyen en toen ben ik gegaan.

Lichtelijk nieuwsgierig of ze toch niet liever naar lang zou willen keek ik achterom maar nee, ze bleef staan waar ze stond en keek me vanaf daar na.

Terug naar de keuzes en luisteren naar je paard of een slechte leider zijn omdat je je paard laat beslissen.

De keuze die ik gisteren maakte voelde goed, maar dat kwam ook voor een deel door het gesprek bij de wei over de impact van het kwijlen.
Sterre vertelde dat Bailey en Wente er toch wel beroerd van waren.

Met dit in mijn achterhoofd EN de hele uitstraling en het gedrag van Wyz zou het niet aardig geweest zijn om er een zadel op te gooien en te gaan. Alleen maar omdat je een rij date hebt.
Juist het terugbrengen en het tutten voelde fijn en ik denk dat dat zeker wat waard is in de relatie met je paard.

Als ik het heb over de keuze aan Wyz laten zie ik soms bij mensen een ‘tuuurlijk, heb je haar weer’ blik en dat snap ik wel. Het is wazig en een aantal mensen vinden dat je paard niets te zeggen heeft en maar moet luisteren.

Toch kijk je anders naar het paard van een ander en luister je meer naar je eigen paard, mocht je dat willen en er open voor staan natuurlijk.


Ik ben best benieuwd naar meningen en ervaringen van anderen hierover

--------------------------------------------------


- - - Updated - - -

at wisselende in gedrag bij Wyz herken ik ook bij Ferra. Het lijkt soms net hoe haar pet staat of ze open is, mee doet etc of liever wegloopt, nukkig doet, oren naar achteren etc.
Echter begin ik steeds meer te zien dat mijn houding en intentie hierin wel invloed heeft. Geen 100%, althans dat lukt me nog niet (in positieve zin bedoel ik dan), misschien wel nooit, misschien op een dag wel. Ik hoop uiteraard wel dat mijn invloed op haar gedrag, zachtheid en openheid steeds groter wordt.
Ik leer echter inmiddels wel dat als ik twijfel en/of onzeker ben, en dat kan soms heel klein zijn voor mij (soms heb ik het zelf niet eens door op het moment zelf), dat Ferra dit genadeloos terugspiegelt. Ik moet helaas toegeven dat nagenoeg 75% van allerlei momenten die niet lekker liepen op welke manier ook terug te leiden zijn naar mijn onzekerheid of getwijfel.
Of onderschat deze ook niet; gebrek aan focus. Bv door teveel in mijn hoofd te zitten en sterker nog bezig te zijn met andere dingen ipv volle aandacht bij mijn paard. Er blijft een deel over dat ik niet kan verklaren aan gedrag van haar en een deel bagage uit het verleden. Weet natuurlijk niet hoe dit bij Wyz is.
Ik lees een beetje uit je recente verslagen dat je regelmatig zoekende bent, en dus veel denkt volgens mij, mogelijk ook twijfelt of onzeker bent. En wie weet heeft dit ook op Wyz invloed, net als bij Ferra.


Ik denk zeker dat een aantal van de punten die je benoemt meespelen. Wyz pikt gevoel zo snel op. Daar verbaas ik me steeds weer over. We rijden nu regelmatig met een stalgenootje en haar bijrijdpaard die best cool oogt maar veel spannend vind. De eerste rit met hun samen liep Wyz lange tijd heel gespannen.
Geen idee of alle paarden zo zijn of dat Wyz hier heel gevoelig in is maar de kans dat een deel van haar gedrag spiegeling is naar mij toe kan maar zo natuurlijk.
Ook blijft het me dan verbazen dat het zo duidelijk is wat ze aangeeft en hoe ze wegstapt op de momenten dat iets haar totaal niet zint/aanspreekt/ze niet lekker in haar vel zit/noem het maar op.
Ik merk, juist door meer met haar te ondernemen, dat ik hier meer mee bezig ben, soms meer ga twijfelen maar tegelijkertijd ook wel meer progressie heb. Juist door soms aan die twijfel toe te geven of juist door die kleine maar o-zo fijne momenten waarin niets hoeft en ze juist duidelijk om aandacht en kriebels vraagt.

D
aarnaast ben ik benieuwd of je ook kleine dingetjes oefent met haar. Kan ook zijn dat je vooral de leuke grote dingen hier opschrijft hoor. Want veel verslagen gaan over grote ritten die best spannend voor Wyz zijn. Zou het ook kunnen dat het haar dan soms een beetje te snel, te veel gaat?




Grappig is dat, je krijgt inderdaad van die foto momenten waarin net die ene seconde vastgelegd wordt maar de uren eromheen niet.
Ik doe zeker meer met Wyz en soms ook dingen die wellicht te spannend zijn of waarin ik te snel ga voor haar.
Als voorbeeld hiervoor; zeker de 1e keer zwemmen was te heftig en op het moment zelf zie ik dat wel maar vooral later, nalikkend en kauwend wordt duidelijker wat anders had gekund. Ik probeer hier dan niet te lang in te blijven hangen en de keer daarop die punten anders te doen, te verbeteren. En zo komen er elke keer wel weer nieuwe verbeterpunten en inzichten bij.
De neiging om als je thuiskomt van een fijne paardendag je dagboekje te gaan vullen met de belevenis van die dag heb ik wel ja.
En aangezien het me al niet lukt om in een paar zinnen een verhaal te beschrijven en het een half e gaan boekwerk wordt sla ik de andere kleine, maar o zo fijne en belangrijke momenten dan over.
Ik denk dat ik nu 1 a 2 x in de week een rit maak, daarnaast probeer ik een keer met haar te gaan fietsen maar ook een tamme tukkelwandeling of gewoon even bij haar in de wei zijn komen veel voor.
Als ik een drukke of intensieve dag in de dierentuin heb gehad moet ik ook niets willen. Juist dan is die quality kriebel tijd fijn en maakt dat ik vaak ontspannen en gelukkig naar huis kan fietsen.


Ook herkenbaar : Marlies komt, betekent iets doen. Een eigen wei zoals jullie eerst hadden is zoveel meer tijd samen spenderen met niet iets perse samen doen behalve samen zijn. Dat is nu natuurlijk anders, zeker met jouw enthousiasme veel te willen doen. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit dan voor nu even zo'n reactie geeft. Wyz is ook een introvert paard, meer is niet perse ook prettig voor haar denk ik.
Ik heb met Ferra bewuste momenten ingepland van bv samen niks doen in de wei, of bv wel halster omdoen, aai en halster weer af. Verras haar daarmee. Hoe frustrerend dit ook is voor de mens, want het liefst wil je natuurlijk steeds wat doen. Zeker nu je ineens zoveel meer paardentijd hebt.


Ondanks dat dat dus niet perse het geval is ligt daar voor een deel dus ook mijn vraag.
Ik doe meer maar niet eens zo veel meer. Ik probeer het afwisselend en leuk te maken.
Ik weet dat zij lichamelijk paddockwerk niet leuk vind en dan vind ik het eerlijk gezegd nog lastig om dit wel te vragen. Ik weet dat zij longereer achtige activiteiten niet met plezier doet en dan voel ik me soms beetje lullig dat -omdat ik vind dat het goed voor lijf is- ik dit toch wel van haar vraag.
Hoe het leuk te maken? De ene keer lukt dat met hooi, de andere keer gewoon niet.
Daarmee kom ik dan terug op het hele vraagstuk; wanneer vraag je door en wanneer geef je eigenlijk een soort van toe aan de wensen van je paard?

Ik heb ooit een stuk gelezen van ???? die activiteit en paard wel echt samen liet komen en dus wanneer het paard aangaf niets te willen, het inderdaad bleef bij een aai, een pluk hooi en undemanding time together. De dag daarna werd verder gekeken en werd er wel gereden, grondwerk gedaan etc.

Ik voel me fijn wanneer ik het idee heb dat Wyz zich niet top voelt en niet vanuit een dominante positie haar tong naar me uitsteekt en ik haar terug kan zetten zonder me te hoeven verontschuldigen tegenover mijn rijdate.
Tegelijkertijd is het niet altijd even duidelijk en is gevoel soms zo wazig en waar ligt dan de grens?


Hopelijk kun je er wat mee.....you are not the only one in ieder geval.


Nee, het is altijd fijn en handig om te kunnen overleggen en ervaring te delen