Ik weet dat het afvallen langzaam kan gaan, maar na 2 maanden had ik toch wel énig verschil verwacht...
Afgelopen zomer hadden we hier 2 weken een logeerpaard, en lekkere jonge ruin die Menglöd wel leuk vond. Atli vond dat maar echter niks: concurrentie! Er werd dus heel wat afgerend in ons PP. Na die twee weken was Menglöd duidelijk wat afgevallen. Dus ze kán het wel. En toen kreeg ze ook nog weidegang (op lang doorgegroeid gras), plus dat er op de paddock en track natuurlijk wat meer groeide dan nu.
Misschien dat paard nog maar eens te logeren vragen.
Ja die andere Balancer (van Equilin) die ga ik nog even niet geven hč, niet op korte termijn tenminste.
De huidige Balancer heeft ze nu vanaf kerst 2013 en afgelopen zomer wilde ze hem ook niet meer. Toen heb ik een paar weken niks gegeven, en daarna at ze het weer gewoon op. Er zou in principe wel alles in moeten zitten wat ze nodig heeft.
Vanmiddag heb ik lekker met haar in de zandkuil gespeeld; daar kan ik lekker cirkelwerk doen en haar wat heuveltjes laten klimmen. Atli was ook mee. Ik weet niet of dat de truc was, maar zie liep nu wel lekkerder en ook meer voorwaarts! Nog wel altijd wat minder ruim dan ze zou moeten kunnen, maar toen ze wat meer vaart kreeg, strekte ze haar benen wel duidelijk meer naar voren (vooral de voorbenen). Ze zit dus gelukkig niet helemaal vast ofzo.
Dat kortere lopen is ooit begonnen nadat ze een schouderblessure kreeg t.g.v. een niet goed passend zadel. Massages hebben het toen wel wat verminderd, maar het bleef terugkomen. Ik weet dat aan die schouderspier.
Nu weet ik dat er bij insulineresistentie suikers in de spieren opgeslagen kunnen worden, wat kan zorgen voor kortere gangen. Achteraf gezien denk ik dus, dat ze al een paar jaar niet optimaal loopt door die insulineresistentie. Maar tot voor onze gedwongen zomerpauze, was ze altijd wel lekker vlot en voorwaarts. Dus ja, zorgen, zorgen, zorgen...
Bladwijzers