Tips gevraagd over uit elkaar halen van twee paardenzussen na 18 jaar.

[aletta]

Tips gevraagd over uit elkaar halen van twee paardenzussen na 18 jaar.

Zaterdag as gaat de zus van Ferra verhuizen, na 18 jaar samen te hebben geleefd. Ik heb in gedachten al met mijn paard gedeeld wat er gaat gebeuren. Het vertrek zal gelukkig zijn met een buitenrit, met het grote verschil dus dat Katrien niet meer terug komt na de rit.

Mijn idee is om niet bij dit vertrek te zijn, om mijn menselijke emoties niet teveel mee te nemen naar dat vertrek-moment. En dan bv na 3 uur, als K meestal terugkomt van haar rit, dan op de wei te zijn en daar een tijdje te blijven. Ik heb geen idee wat er gaat gebeuren met de kudde en vooral met mijn paard. Ik wil er graag voor haar zijn en zien of er rust blijft of er dat er toch wat onrust gaat ontstaan.

Wat zouden jullie doen voor vertrek;
Vanuit mijn menselijke emotie vind ik het naar dat wij gaan weten dat als K zaterdag op buitenrit gaat dat ze niet meer terugkomt. Als mens zou je elkaar nog even omhelzen en gedag zeggen. Moet/ kan ik hier iets mee richting de paarden? Nog even laten neuzen bv, Ferra even heel bewust nog bij K zetten? Ik weet het niet zo goed eerlijk gezegd. Al besef ik me dat het vooral mijn eigen menselijke emotie is. En dat wie weet deze paarden allang op de hoogte zijn wat er staat te gebeuren en op hun eigen manier hiermee omgaan.

Ik weet niet zo goed hoe ik ermee om kan gaan, omdat men ook vaak zegt, dat als een paard overlijdt dat het goed is de kudde de ruimte te geven afscheid te nemen.

Hoe staan jullie hierin? Tips/ meedenken zeer welkom.

[Marja]

Heb je ook aan Katrien verteld dat ze gaat verhuizen?
En staan de paarden tot aan het moment van vertrek gewoon samen in de wei?
Zo ja, dan weten ze dus beiden al wat er gaat gebeuren, en zou ik verder niks speciaals doen, behalve dan op de dag zelf (vóór de buitenrit) nogmaals vertellen wat er gaat gebeuren, zodat ze weten dat vandaag dé dag is.

[whoopie]

In het verleden heb ik Whoopie en paa rkeer verhuisd, ik heb haar altijd verteld wat er ging gebeuren zoals jij ook hebt gedaan, ik visualiseerde dan ook wat er ging gebeuren. Wat opvallend was is dat ze dit blijkbaar zeker had begrepen, we merkten dat ze minder contact had met de paarden waar ze bij stond , alsof ze al afstand namen van elkaar. Wat ik ook altijd bijzonder vond is dat ze vrij makkelijk mee ging alsof ze wist wat er ging gebeuren en dit geaccepteerd had.
Ik zou met de kudde geen dingen anders doen dan anders, ik zou het vertellen ook aan de rest van de paarden, en op de dag zelf weggaan met Katrien zonder daar verder aandacht aan te besteden, ze kunnen dan zelf kiezen wat ze ermee doen.
Ik kan mij voorstellen dat het met name zo'n eerste week fijn is als je vaker aanwezig bent.

Sterkte .

[Antheman]

Hoe heb je de kudde voorbereid toen Sunny ging verhuizen?

Misschien kun je een dag eerder al vertellen wat er gaat gebeuren. Dan is het aan haar of ze er richting K. nog wat mee doet.

[aletta]

Wat een superfijne tips! Dank jullie wel voor jullie snelle reacties. Ik besef me dat ik het inderdaad alleen met mijn paard heb gedeeld tot nu toe. En dat als ik het ook nog ga delen met Katrien en de rest van de kudde en ook nog goed vlak van tevoren, dat het goed voor me voelt. Nu heb ik het plaatje rond, heel fijn, dank!!!

De hele kudde staat altijd bij elkaar op de weides Marja, dus ze hebben alle gelegenheid zelf hun manier hierin te vinden.
Ik vond het wonderlijk wat jij schreef Janneke, want het lijkt erop dat K dat ook aan het doen is. Het viel me echt op de laatste dagen.

Hester, je hebt gelijk, met Sunny heb ik het net zo gedaan zoals ik nu net schrijf. Op een of andere manier voelt dit beladener, omdat de zussen na zo'n lange tijd uit elkaar gaan omdat het moet. Daarom was ik wat zoekende. Bij Sunny was ik vooral zo blij voor hem, ik gunde hem zo graag dat hij naar jou kocht verhuizen. En dat maakte mijn eigen emotie heel anders dan deze verhuizing merk ik.

Ik ga ermee aan de slag, fijn wat handvaten te hebben.

[Marie]

Fijne reacties! Ik denk inderdaad dat je een manier gevonden hebt die goed voelt voor jou, en het feit dat het oké is voor jou kan alleen nog maar positieve invloed hebben. Mijn ervaring is dat wij mensen daar allemaal meer mee inzitten dan paarden

Toen ik Sofie moest weghalen bij haar beste vriendinnetje heb ik haar ook lang op voorhand verteld wat er zou gebeuren en dat blijven vertellen. Als je denkt aan het moment en de tijdspanne ben ik er vrij zeker van dat ze ook dat begrijpen. Ik heb toen ook iemand gevraagd om telepathisch contact te maken met Sofie, en had in mijn boodschap nog eens helemaal uitgeschreven hoe en wat. Sofie haar reactie was toen zo iets als: "jaahaa, dat heb ik al lang begrepen. Waarom leg je dat nu nog eens uit? " Dat vond ik wel grappig omdat ik me toen pas realiseerde hoe hard ik aan mezelf twijfelde als ik het haar zelf vertelde... Misschien heb je nog iets aan deze anekdote

Ik zou zelf inderdaad de eerste week erop nog wat meer aanwezig zijn dan anders. Ze heeft vast al begrepen dat jij wel gewoon bij haar blijft, maar toch is het fijn om dan veel samen te zijn lijkt me. De ideale moment om nog een hechtere relatie op te bouwen. Jullie tweetjes, een team op eigen benen

[tschat]

Wat een leuke grappige anekdote Marie.. ben het met je eens dat wij mensen er meer mee (lijken te) zitten dan paarden, die toch vooral zo in het hier en nu leven en de wereld zoals die zich voordoet, de gebeurtenissen accepteren..iets waarvan wij kunnen leren. Voor degene die vertrekt is het vaak veel stressvoller, paarden hechten zich denk ik erg aan de plek waar ze verblijven, zich veilig voelen, en misschien wat minder aan hun verzorger? Mijn paarden kijken wel even op als iemand anders ze verzorgd, en lopen niet meteen mee naar de wei, maar dat duurt maar heel kort . Bij mijn merrietjes is het afscheid van hun kinderen, waar ik ook tegenop zag, zo meegevallen. Ik had het ze verteld en gevisualiseerd, ze keken beide naar hoe hun kinders werden ingeladen, daarna zijn ze naar de wei gegaan. Lisa heeft wat heen en weer gelopen en gehinnikt, en Kira hinnikte af en toe naar haar echo...maar de rust was toch wel snel weergekeerd. Lekker veel bij je paarden zijn is altijd fijn, en zeker met dit soort dingen. Ik denk dat het misschien een paar dagen hooguit een week heeft geduurd, toen merkte ik aan alles, ook aan mezelf dat ik en wij gesetteld waren in de nieuwe situatie, met de nieuwe mogelijkheden. En het verdriet van het afscheid, dat ik nu wel weer voel als ik erover schrijf, een plekje heeft. Maar goed afscheid van een zus is wel anders dan van kinderen die toch een keer 'het huis uit moeten'..Ik merkte dat ze al minder mochten drinken, en de moeders het fijn vonden als hun koters niet al te veel aan hun rokken hingen..Soms kan een paard denk ik ook een andere rol krijgen, als een weidegenoot vertrekt. Kira zou denk ik mentaal minder gekwetst/gedutst worden als ze met een minder dominant paard als Lisa zou samenwonen..Ze trekt zich op door de aandacht en het op stap gaan met mij, daar wordt ze sterker van.

[Gilraen]

Ik denk dat het veel uitmaakt hoeveel ze het ander paard nodig heeft. JJ kijkt niet op of om als er een paard weggaat. Natiya blijft rennen en roepen tot de hele kudde terug compleet is. Ze voelt zich echt veilig door de kudde (maar speelt bij haar mee dat ze mishandeld geweest is en echt haar rust gevonden heeft hier). Als er eentje wegzou gaan, dan zou ik wel inzitten met Natiya, maar de andere paarden ben ik zeker van dat als ik het uitleg, ze er wel snel ok mee zijn. En zelfs Natiya heeft het overleefd dat Takoda een paar maanden in training ging. Ze was onrustiger in die periode, maar het ebte weg. Dolgelukkig wel toen Takoda terugkwam.
Ik denk dat tenzij ze echt zoals Natiya haar veiligheid haalt uit Katrien, dat het gewoon ok verloopt. En veel bij haar zijn, is zeker een goed plan.

[aletta]

Bedankt voor jullie persoonlijke ervaringen. Wat een bijzonder verhaal Marie, dank voor het delen. Paarden zijn wonderlijke, bijzondere dieren (maar dat wisten we natuurlijk allang.....).
Morgen is het zover, zal blij zijn als het morgen eind van de middag is....

[jolies allures]

Succes vandaag.
Ben het ook eens met alle gegeven tips. Super reacties.

[Marleen86]

Hi Aletta, ik heb net even bij gelezen en vind het heel fijn en leerzaam hoe jij (en de mensen die reageren) hiermee omgaat. Ik ben benieuwd hoe het vandaag is gegaan

[aletta]

@Jolies, bedankt voor je support! Lief van je!

@Marleen, wat mooi jouw bericht. Ik had al iets in mijn trainingsdagboek geschreven maar zag dat jij daar nog niet in kan lezen. Dus even gekopieerd....


Ferra staat aan het hek, af en toe roept ze. Zo trof ik haar ook aan toen ik aankwam. Mijn hart deed wel even zeer hoor en nog steeds wel een beetje. Ze heeft inmiddels wel wat hooi gegeten met de kudde maar besloot toch weer terug te gaan naar het hek. Turen en af en toe hinniken. Ze is verder wel zacht, knippert ook weer en gelukkig niet bezweet ofzo. Ze staat rustig en kijkt en kijkt. Tijd zal haar helpen en ik probeer haar in gedachten te steunen en er fysiek voor haar te zijn.

Rest van de kudde niks aan te merken, die stonden helemaal achterin te grazen. Ik heb de achterste wei gesloten en alleen voor open gezet zodat Ferra hopelijk wat makkelijk weer aansluit of in ieder geval de rest fysiek wat dichterbij heeft staan.

Vanavond ging ik nogmaals naar de wei. Ferra stond weer bij het hek, dit keer (gelukkig) in gezelschap van een kuddegenoot. Ze leek iets rustiger en liep meteen met me mee toen ik de wei openzette. Ik ben zo'n anderhalf uur gebleven en al die tijd is ze blijven grazen bij de kudde of at ze hooi uit de netten.


Gelukkig zijn er altijd nog andere vrienden om mee te grazen. Werd echt even blij toen ik dit zag...



Ik bleef lang op de wei zitten, de schemer viel al ver in. Ferra bleef rustig grazen. Omdat ik zo stil zat verschenen er ineens twee grote hazen. Ze bleven op zo'n 50 meter afstand samen zitten. Heel bijzonder. In de lucht vloog een vleermuis en in de verte begon het te donderen. Zachte regen viel over ons heen. In dat ene moment was alles even helemaal goed.

Morgen nieuwe dag! Ik ging in ieder geval met een geruster hart naar huis....

[Marleen86]

Dank je Aletta, Je schreef het en toen dacht ik ook net dat het enige wat je kan geven is tijd en er voor haar/met haar zijn. Maar het klinkt alsof het heel goed is gegaan. Hoop dat het voor K. ook goed is en dat ze snel went op haar nieuwe plek

[tschat]

Wat fijn te zien dat Ferra steun heeft aan een kuddegenoot, kan me indenken dat je geruster naar huis ging..

[whoopie]

Fijn zoals het gaat en dat je het met haar kunt delen door aanwezig te zijn.