Artikel: The Science Behind 'Licking and Chewing' in Horses

[sterre]

Dit artikel kwam ik laatst tegen via via op Facebook en vond het wel de moeite waard hier te delen:
http://www.thehorse.com/articles/382...wing-in-horses

[tschat]

Leuk Sterre dat je dit deelt, interessant. Ik schrok aanvankelijk een beetje omdat de schrijfster het heeft over een staat van angst pijn of verwarring (die het sympathsiche zenuwstelsel innerveert) die vooraf gaat aan de sympathische staat waarbij er (doordat er speeksel aangemaakt wordt) gelikt en gekauwd wordt. Ik heb inderdaad klakkeloos 'van horen zeggen' aangenomen dat het likken en kauwen verwerken betekende...Wat ze overigens niet meteen uitsluit maar zij beschouwt het als een puur neurochemische respons. Ook interessant wat ze schrijft over kijken naar patronen van het likken kauwen en slikken bij pijn om de oorzaak/lokatie van de pijn te achterhalen al heb ik nog niet meteen een duidelijk beeld hierbij.
Ik moet zelf nu wel gaan kauwen op dit artikel en wat het nu echt praktisch betekent voor wat ik vraag aan, en zie bij mijn paarden.

Wat dacht jij toen je het artikel las?

[senta]

Bedankt voor het delen Sterre, interessant!

Pijn, angst en verwarring = stress. Als paarden (en mensen) in een leerproces zitten kan dat best spanning oproepen. En het is alleen maar goed om je paard de kans te geven die spanning ook weer af te laten vloeien, oftewel, te ontspannen.
maar het is wel iets om over na te denken. Soms alsik Moon uit de wei haal bv rn net begin met grondwerk moet hij enorm likken, kauwen, gapen. Waar komt al die spanning vandaan? Van het uit de wei halen, van het idee dat hij iets 'moet', of staat hij met spanning in de wei?

En waarom vinden we het normaal dat je geregeld wacht op tekenen van ontspanning, maw dat er zich spanning opbouwt? Soms lijkt het dat rust= ontspanning de boodschap naar het paard is. Maar ook ontspanning zoeken in beweging is belangrijk.

[Marja]

Volgens mij klopt het wel wat ze schrijft; het likken en kauwen volgt op een periode waarin het paard op de één of andere manier stress heeft ervaren. Die stress hoeft niet heel erg heftig te zijn, maar is er wel. En op het moment dat het paard dat los kan laten, kan hij ook letterlijk zijn mond loslaten. Ik herken dit in mijn eigen paarden en ook in dat van mijn voormalige lesklanten.

Overigens heb ik ook geleerd dat dat likken en kauwen betekent dat hij 'kauwt op een gedachte', dus iets aan het verwerken is. Volgens mij heb ik dat van Parelli....? En op een bepaalde manier is dat ook zo, op het moment dat je spanning loslaat kun je ook gaan verwerken.

In dit licht bekeken kun je je in je training ook afvragen hoeveel druk je hebt gebruikt op je paard, vlak vóórdat je paard begon te likken en kauwen. Misschien wel meer dan je dacht... Het is mij tenminste al wel eens opgevallen dat ze gingen likken en kauwen op momenten dat ik niet dacht dat ik daarvóór zoveel druk gehad gebruikt, of ze zo'n moeilijke opgave had voorgeschoteld. Kennelijk dachten zij daar dan toch anders over... leerzaam dus!

[Feliz]

Hier likken/kauwen de veulens ook als ze een rondje gespeeld hebben met elkaar bijvoorbeeld. dat is een situatie die ze zelf duidelijk opzoeken en die ze ook plezier geeft te zien aan de lichaamstaal, maar dus ook ergens stress met zich meebrengt.
dat soort situaties zet wat mij betreft stress in een ander daglicht. Ik denk niet dat het persé negatief hoeft te zijn.
Toen ik mijn eerste puppy op ging halen was ik bijvoorbeeld enorm gestressed, maar ik vond het fantastisch leuk en koos er bewust zelf voor. Leuke dingen geven ook stress in grote en kleine mate. De theorie klopt in mijn ogen en verschilt niet veel met de theorie die alom gebruikt wordt bij NH trainers. Een beloning willen maar niet krijgen is ook druk bijv. De vraag is wat we beschouwen als goede druk/verkeerde druk/veel druk/weinig druk/mentale druk/fysieke druk/ethische grenzen/doelen etc. Daar zit de vraag hem voor mij in en daar ben ik dagelijks mee bezig.

[marions]

Interessant artikel! Ik denk ook dat als je iets wilt leren, je altijd een beetje buiten je welbekende "groene zone/"comfortzone" moet komen. Dit is de oranje zone waar parelli het ook over heeft, dus "een beetje stress" is denk ik niet te voorkomen, en kan ik ook niet voorkomen als ik vooruitgang wil boeken. Maar natuurlijk ligt er ergens een grens, ik wil ver van de "rode zone" blijven. En de vragen die Mera noemt vind ik ook heel moeilijk, ik denk niet dat ik er ooit een eenduidig antwoord op ga hebben...
Over kauwen en likken in beweging, ik zie paarden dat heel vaak doen na een interactie in de kudde, en dan vaak terwijl ze nog in beweging zijn. Ik probeer zeker ook te stimuleren dat mijn paard kan likken en kauwen terwijl we in beweging zijn, maar zie dit inderdaad niet zo ontzettend vaak. Hoe zou dat komen en hoe zou je dat meer kunnen stimuleren/faciliteren/veroorzaken denken jullie?

[Tinky]

Ja, vond het een super artikel,

voortbordurend op Mera, ik denk dat opwinding (playdrive) er voor zorgt dat het lichaam van zenuwstelsel overschakelt en dat terugschakelen vervolgens likken/kauwen oplevert. Stress is volgens mij wel negatief, maar niet alleen stress veroorzaakt dit effect, ook gewoon lekker een rondje rennen. Arousel in het Engels. Kan absoluut ook positief zijn.

[Eigenwijs]

Inderdaad erg interessant! Ik moest eraan denken toen ik de wei gisteren aan het uitmesten was en Kees me al kauwend en likkend volgde. Ik ben er nog niet helemaal uit wat het op dat moment kan betekenen...

[saar]

Interessant artikel, bedankt voor het delen Sterre.
Het stukje stress kan ik best plaatsen, het verschilt zit in het wachten op kauwen en likken voor me. Als je niet wacht, dan hou je de stress dus?
De vragen die Mera stelt, dat zijn ook voor mij de vragen waarmee ik zit. Hoe kan ik uitdagend en progressief zijn, passend bij een dier zonder ambities? Bestaat er zoiets als fysiek en mentaal stressvrij vooruitstrevend trainen?