Hoe benader ik het beste mijn mensenschuwe jaarling?

[Kimmsel]

Hallo allemaal!
Ik heb sinds twee weken een jaarling die naywelijks in handen geweest is.
Zij staat hier op het land en nu dus de grote uitdaging: Hoe krijg ik haar zover dat ze me vertrouwd?

Momenteel krijg ik haar met veel moeite, geduld en een beetje schrik uiteindelijk wel te pakken, maar het pakken is bij mij niet de noodzaak.

Ze geeft (helaas) niks om lekkers en heeft vier soortgenootjes die ik continue bij me weg moet sturen, waar zij vervolgens van schrikt en ze aan de andere kant van het and staat.

Ik heb geen haast. Ze is pas een jaartje oud en van de winter gaat ze van het grote land af en zal het allemaal weer wat gemakkelijker worden. Maar ik wil het graag op de goede manier aanpakken.

Wat we nu doen:
Haar benaderen, ze loopt weg. Vervolgens de pas afsnijden, ze draait naar me toe en dan gelijk stapje terug, focus van haar af halen. Op die manier wil ze nog wel eens naar me toe komen.

Een tweede manier is door om haar heen te lopen zonder háár te benaderen, en dan op 2 a 3 meter afstand hurken. Dan komt ze ook wel eens naar me toe (of loopt weg, en dan ga ik terug naar eerder genoemde methode.)

Ze komt dus regelmatig bij me kijken maar zodra ik mijn hand optil is ze weg.

Als hier mensen zijn die tips hebben, leuke informatieve filmpjes of boeken kunnen aanraden specifiek over het benaderen van een angstig paard, dan hoor ik het graag!

Bedankt!

[promptertje]

Toen ik mijn veulen kocht, was hij helemaal geen mensen gewend en stond hij in een grote groep. Hij kende ook geen lekkers, dus dat kon hem niet overhalen. Wat bij hem heel erg hielp was het volgende: op het moment dat hij naar me keek, liep ik een paar passen achteruit. Dat wekte op den duur zijn nieuwsgierigheid en hij had denk ik het idee dat hij me "getraind" had , bij aandacht ging ik terug. Uiteindelijk kwam hij daardoor naar me toe. Gaf hij geen aandacht, dan liep ik juist wat (en heel rustig) naar hem toe. Het is eigenlijk een heeeeeeeeele kalme versie van de catching game van Parelli, en het werkte . En ik raakte hem pas aan nadat hij mij had aangeraakt, maar in het begin eigenlijk helemaal niet.

[TwarresNoah]

Catching game is super! En geef haar gewoon de tijd dat helpt het best en promptertje haar tip is super! Als ze naar je kijkt glimlachen en weglopen. Bij sommige duurt het wat langer dan andere maar ze komen vanzelf. Geduld is een uiterst schone (en soms hele moeilijke) zaak!
Succes ben benieuwd hoe het verder gaat!

[gaya1]

Inderdaad wat prompertje zegt werkt zeer goed, gewoon zitten in het land totdat ze komt kan ook goed helpen.
Er gewoon zijn en niks willen kan ook een mooi vertrouwende werking hebben.

[Kimmsel]

Bedankt voor jullie tips en suggesties!

Ze ging zo snel vooruit vanaf het moment dat ik haar kon aanraken!

Ik heb veel approach-retreat gedaan, waarbij ik naar haar toe ging tot ze opkeek, en dan wegliep. Dit zorgde ervoor dat ze uit zichzelf naar me toe begon te komen en nieuwsgierig werd. Toen ik haar heel voorzichtig op haar schouder kon kriebelen hadden we echt een keerpunt bereikt. Elke dag ging het zoveel beter, gemakkelijker, vertrouwder...

In plaats van ik naar haar, komt zij nu naar mij toe als ik het land op kom en loopt ze heel nieuwsgierig het hele weiland met me rond. Ze pakt nu ook wat brokjes aan. Omdat ze me nu leuk vind had ik het stalhalster afgedaan en nu kan ik ook rustig het touwhalster om en af doen. Inmiddels zijn we zo ver dat ik haar het land uit kan nemen om daarbuiten hoog gras op te zoeken, en zijn we ook al bij de boerderij geweest (flink ver bij het land vandaan) zonder dat ze in paniek raakt. Ze wandelt gewoon achter me aan, snuift wat, maar lijkt me al volledig te vertrouwen.

Nu wil ze juist niet meer het land ín.

Dus bedankt voor de tips!

Hier een foto!

[promptertje]

Fijn dat het zo goed is uitgepakt, het is een leukerd !

[whoopie]

Fijn hoor, die ogen echt zo'n puppyhoofd nog.

[Yo-Rien]

Wat fijn zeg. Wat een leuk hoofdje

[Kimmsel]

Bedankt! Ze is al echt mijn maatje maar in wezen nog een baby ja. Zondag kwamen mijn ouders even kijken. Mijn vader vroeg zich af of we wel bij de goede pony stonden want hij had verhalen gehoord over: "Niet kunnen aanraken," "Niet te vangen in het land," en "ontzettend schuw". Echter was dat 2 maanden geleden, en stond hier een heel ander paard. Zo fijn om haar zo relaxed te zien, nu dus ook met andere mensen.



Ze verbeterd nog steeds met de dag, gaat al mee het erf op en alles wat ze spannend vindt wilt ze aan snuffelen en dan is het goed. Heerlijk ding.

[saar]

Wat knap van jullie

[Feliz]

Wat goed dat het al zoveel beter is!

[Yo-Rien]

Wat een lieve foto. Fijn zeg!