Wat zoek je in instructie?

[senta]

Interessante vraag! In de tijd dat ik nog actief reed met Moon heb ik me allereerst eens afgevraagd wat nu eigenlijk de beperkende factor was in de vooruitgang en mijn conclusie was dat ik vooral aan mezelf moest werken en dan vooral aan mijn eigen houding en zit. Ik ben toen tegen Janneke van Dongen aangelopen en heb daar een paar jaar les van gehad, totdat ze helaas verhuisd is naar een andere regio. Met Janneke had ik echt een klik. Ze keek goed naar Moon en mij, zag onze mogelijkheden en beperkingen en door vooral mijn zit te verbeteren ging Moon veel beter lopen.

Daarna voor het rijden een tijdje zoekende geweest. Met een aantal instructeurs was de klik er niet, sloot het niet aan, werd me niet goed uitgelegd wat het waarom was van bepaalde oefeningen (dat is voor mij belangrijk blijkt). Of ik voelde me niet serieus genomen. Zo hoest Moon na het aandraven in de bak altijd na een paar rondjes. Dat moet even en dan is het over. Heeft al eens een da naar gekeken, is niks ernstigs. Ik laat hem dan terug gaan naar stap, dan kan hij zijn hals goed laag strekken en is hij het slijm zo kwijt. Aanstellerij vond één instructrice, zo leerde ik hem dat dat een manier was om onder het werk uit te komen. Pardon? Ze pushde Moon ook fysiek over zijn grenzen, daar was ik na een paar lessen wel klaar mee.

Daarna een ijslander/CR instructrice gehad waar het wel goed mee klikte. Die wist precies de goede balans te vinden, uitleggen waarom je kiest voor een bepaalde aanpak, open staan voor mijn inbreng en ons ook genoeg uitdagen om verder te komen. En ook hier lag de sleutel tot verbetering voor ons allebei in aan mijn eigen houding en zit werken.

Wat NH betreft is onze ontwikkeling een mix van zelfstudie, toeschouwer zijn bij clinics, dit forum, samen met anderen trainen en praten en observeren. Zo leerde ik eerst vooral veel via Elske en tegenwoordig ook van Eef. En als we het dan toch over goede instructeurs hebben mag Eef hier zeker niet ontbreken. Die is supercreatief, ziet heel veel, weet daar goed op in te spelen en passende oefeningen voor te verzinnen, legt supergoed uit en is repectvol naar mens en paard. En kan mensen stimuleren en hun zelfstandigheid en zelfvertrouwen vergroten.

Ik hou er kortom van als iemand kan uitleggen waarom je bepaalde oefeningen doet, waarom het paard of jijzelf dat nodig hebt en wanneer, zodat ik er zelfstandig mee verder kan en mijn inzicht groter wordt.

[chevelle68]

Ik les momenteel bij Tessa Roos voor mijn belabberde zit (door mijn hernia's is dit echt nodig!) Daarnaast heb ik natuurlijk les op school van Karin Leibbrand en werk ik veel samen met klasgenoten.
En natuurlijk Aniek Pieterse. Daar heb ik elke maand les van met Benjamin.

Niet te vergeten Eef en Elske (E&E) hele fijne meiden om bij te lessen maar omdat ze niet dichtbij wonen, liever meteen een week op kamp

[Maaike]

Ik heb inmiddels een flink aantal instructeurs 'versleten' over de jaren .

In mijn beginjaren met Parelli (alweer 16 jaar geleden ) wel veel gehad aan meerdaagse cursussen. De concepten waren groot dus het model van korte uitleg en dan zelf oefenen en hulp vragen werkt daar heel goed voor. Ik zou dat ook zo weer doen voor mijn proces met Poez.

Toen ik meer richting dressuur ging ben ik begonnen met instructeurs die achtergrond hadden in Parelli en ik heb heel wat Branderup instructeurs gehad. Van alle wat geleerd maar vaak liep het spaak na een paar jaar op een gevoel dat ik er niet verder mee kwam, dat Sjo niet voldoende verbeterde. Daarnaast waren er vaak problemen die instructeurs hadden met het lezen van Sjo. Veelal dat ze niet konden zien dat hij ging hangen op het bit en zwaar werd. Iets wat een absolute allergie is van mij. Daarnaast ook wel eens een instructeur gehad die even zelf op Sjo ging zitten waarbij ik aan Sjo zag dat hij absoluut niet snapte wat ze van hem wilde (en ik overigens ook niet) of een instructeur waar ik het paard een keer van reed en dacht 'jeetje, als dit het effect is van jaren training door jou en dit is hoe je voelt als paard dan geloof ik niet dat ik dit wil voor mij en Sjo.'

Naarmate het dressuurniveau omhoog gaat veranderde de eisen aan de instructeur ook. Wat ik nu zoek in een instructeur is een goed oog voor de beweging van het paard en de ruiter en de interactie ertussen. Als paard iets niet doet moet een instructeur eerst afgaan wat ik verkeerd vraag voordat er naar het paard gekeken wordt. Daarnaast moeten ze niet teveel onder de indruk zijn van wat paardlief al wel kan maar vooral kritisch zijn op wat niet werkt want daar zitten de opties voor verbetering.
Ook zou ik niet snel meer gaan voor groepslessen maar enkel nog voor privelessen wat betreft het rijden. Ook heb ik graag uitleg over hoe iets moet en waarom maar in tegenstelling tot vroeger kan ik er beter mee omgaan als ik het eerst gewoon doe (al was het maar om het uit te proberen) en dan daarna pas vraag naar het waarom.

Met Mera als huidige instructeur wordt voldaan aan alle eisen. In het begin was het erg wennen aan de continue stroom aan opmerkingen maar als je aan het pielen bent op de vierkante cm dan bereik je daar volgens mij ook meer mee. Ik miste die stroom info dan vaak als ik zelf ging oefenen maar naarmate je er meer inkomt en naarmate je slechte gewoontes afleert verminderd de stroom info ook wat en nu gaat het zelf oefenen eigenlijk prima. Beste bewijs is nog wel dat Mera de instructrice is waar het het nu het langst les van heb.

[marions]

Interessant om te lezen, de meeste mensen hebben toch een hele weg aan "instructeur zoeken" achter de rug dus. Ik zit nog maar kort in het zelf-kiezen schuitje, daarvoor deed ik mee met de eigenaar van mijn bijrijdpaarden. (Wel in overeenstemming natuurlijk, ik voelde me ook goed bij die mensen).

Waar ik wel benieuwd naar ben, zien jullie ook een "wissel-valkuil"? Want veel nieuwe instructeurs kunnen natuurlijk even hun nieuwe sausje/maniertjes/handigheden meebrengen. Ik ben een echte "beginner" als je kijkt naar begin-midden-eind, en bijvoorbeeld niet zo'n fan van dingen afmaken Dus ik vraag me af of ik ook niet te snel de neiging heb om over te stappen omdat mijn hoofd denkt "ah nieuw, leuk!", maar waardoor je weinig diepgang creëert.

[jenzz]

Sinds ik Droo heb doe ik aan les 'seizoenen'
in de winterperiode november-februari les ik in principe niet
het weer en licht laat het dan vaak niet toe om genoeg te kunnen oefenen tussendoor en dat geeft mij te veel druk en stress.
de winter gebruik ik nu om alles wat ik in het les seizoen heb geleerd te laten bezinken en verder te bevestigen
daarbij hoort ook het bekijken wat ik het volgende seizoen graag op wil pakken en welke instructie daar bij past
soms wissel ik dus na de winter van instructie, soms niet, maar dan heb ik daarna wel de hele zomer les van dezelfde persoon.
Tenzij er echt geen klik is om veel van de hierboven al genoemde redenen.
zo maak ik een soort van begin-midden-eind per jaar zeg maar

[wannabe]

Ik mis in eerder genoemde rijtjes ook wel de communicatie en mogelijkheden rondom het inplannen van lessen. Drie maanden wachten op een les duurt me te lang als ik ergens tegenaan loop.

Verder inderdaad de klik en in de algehele omgang geen onaardig persoon zijn. Facebook-gedrag zegt ook een hoop, zou bij een aantal instructeurs nooit lessen omdat ik ze op fb onaangenaam vind overkomen.

[Dyonne]

Leuk, nog meer reacties!

Ans, grappig dat juist zo iemand zo goed passend was he.

Dineke, mooie inzichten. Het waarom vind ik inderdaad ook erg belangrijk.

Maaike, mooi om jouw ervaringen te lezen, jij bent in de dressuur een stuk verder dan ik ben. Ooit lang geleden reed ik wel in de les travers en dergelijke, maar alleen met hulp, want zelf wist ik er weinig van, haha.

Marion, ja, wisselen heeft voor- en nadelen denk ik. Soms is een frisse blik wel handig. Maar ik denk dat je met één instructeur wel meer diepgang kunt krijgen dan veel wisselen.

jenzz, dat is wel een goed plan. Ik heb gewoon jaren niet gelest, maar denk dat het hier nu ook beetje met name voorjaar-najaar wordt wat betreft horsemanship. Dressuur/mennen gaat wel in de winter door normaal.

Niet in de buurt wonen en/of beschikbaar zijn herken ik wel. En dat belemmerd zeker wel de mogelijkheden. Gelukkig kun je een deel van de mogelijkheden zelf maken.
Nienke, wat bedoel je met Facebookgedrag. Gewoon wat ze delen inhoudelijk? Of ook bijv. hoeveelheid? social media is altijd wel een lastige.

[markoo]

Great to see the post shear more

[Liza23]

Hier jaren geleden tijdens een kampweek heel veel van Evi geleerd. Vooral haar zachte manier van buiten comfortzone pushen en haar ongelofelijk horsemanship skills hebben me een goede doorstart gegeven in Parelli.
Daarna veel korte (1-3 lesjes) gehad van Marja, Zoë, Elvira en Anna. Allen gaven op de juiste momenten de juiste tips en hielpen me anders kijken.

Nu zo’n 2 jaar elke maand les van Anouk Dahrs. Toen ik haar jaren geleden zo hyper enthousiast hoorde praten tijdens een demo met paard met benen rondom in bandages enz. Dacht ik eerlijk gezegd, van haar hoef ik nooit les.
Totdat ik in haar buurt ging wonen. Ze toch maar uitgenodigd voor inrijden van Jack. Ze was ook zo eerlijk Jack door te verwijzen naar Eef Veenstra.
Daarna gaan lessen met Diesel. Het is elke les feest! Anouk weet als extrovert prima met mij als introvert om te gaan. Ze is 1 van de weinige mensen in m’n leven die mij buiten m’n comfort zone uitdaagt op een hele veilige manier.
Ik heb elke les het gevoel alsof we in korte tijd 10 stappen verder zijn zonder al teveel moeite (alhoewel ik de eerste lessen echt kapot was, later was het Diesel die kapot was )
ze bedenkt telkens weer iets leuks als ik even geen doel/inspiratie heb. En daarnaast helpt ze me (onbewust) vooruit in m’n persoonlijke ontwikkeling.
we lessen voornamelijk op de bospaden sinds ik niet meer beschikking heb tot een bak. En haar Hit the trail weekend afgelopen zomer in de Drunense Duinen was helemaal fun!

Ondanks ze een wachtlijst van tientallen mensen heeft is ze loyaal en trouw aan haar huidige klanten.
Overigens helpt het lessen ook voor mij om een soort ‘stok achter de deur’ te houden. Zo blijven we ontwikkelen ipv vastgeroest raken in patronen en bij mij werkt dat vaak uit in angst en minder rijden.
Verder vind ik het ook belangrijk om met m’n instructrice over andere dingen dan paarden in het leven te kunnen hebben (die raakvlakken hebben op de persoonlijke ontwikkeling die ik met paarden ook nodig heb). Anouk voelt dat precies aan en we sparren over vanalles. Zelfs daarin helpt Anouk mij verder. En op andere vlakken kan ik ook haar iets bijbrengen, wat ook weer een fijne energiewisseling is.

Anouk wordt wel steeds prijziger. Ik vind het haar ook waard. En daarnaast zit ik in m’n hoofd ook wel eens te balanceren of de paardenhobby me zoveel waard is (lessen en pensiongeld enz). Tot nu toe nog wel, anders had ik wel actie ondernomen.... Diesel zit diep in m’n hart en we ervaren nog veelste veel lol om het stop te zetten.