Wat zoek je in instructie?

[Dyonne]

Eigenlijk ben ik wel benieuwd.
Eventueel van wie heb je les/wat zijn je ervaringen? Want naar ervaringen ben ik altijd benieuwd.
Maar vooral hoe zoek je iemand uit? Wat vind je belangrijk bij een les?

Afgelopen jaren heb ik weinig gelest. Maar nu dan net weer paar keer met tevredenheid.
Zelf denk ik dat eigen persoonlijkheid ook veel te maken heeft bij wie je past qua lessen en de manier van lesgeven.
Toevallig sprak ik daar laatst nog met iemand over. Dat de ene instructie voor de ene top is, maar voor de andere niets en dat heeft niet perse met kwaliteit te maken.

En dan maakt het eigenlijk niet uit of je het over Horsemanshiplessen hebt of ander soort lessen volgens mij.
Soms is het ook vooral een gevoel bij mij, dat merkte ik met de menles laatst.

[marions]

Wel een interessante vraag ja, de filosofie achter les geven en het leren van mensen e.d. vind ik altijd interssant! Ik vrees dat we (in de zin van mensen in het algemeen) lang niet altijd iemand uitzoeken om bij te lessen waarvan je ook de beste dingen leert of op de beste manier leert. Een soort van blinde vlek doordat je zelf nog niet goed weet waar je precies heen wilt of moet, gecombineerd met de manier waarop een instructeur zich presenteert of gepresenteerd wordt door anderen. Dat heb ik zelf natuurlijk ook, dat is iets wat je gaandeweg ook steeds helderder voor jezelf hebt denk ik, waar je heen wilt. Een persoonlijke klik is denk ik ook heel belangrijk ja, ik heb als docent ook echt moeten leren dat ik nooit de perfecte docent kan zijn voor iedereen. Je moet een basisniveau hebben waardoor je met elke leerling uit de voeten kunt, maar de leerlingen die je écht een stap of inzicht of inspiratie verder kunt helpen, dat zijn er een stuk minder. Is ook niet erg, bij de paarden kunnen we helemaal zelf kiezen van wie we les hebben en op school hebben ze in ieder geval nog 12 andere docenten voor zich per jaar

Ik probeer alleen instructeurs te kiezen waarvan ik vind dat ze didactisch verantwoord les geven. Ik wil graag het idee hebben dat ze zelf een idee hebben waar ze heen willen op de lange termijn met hun aanwijzingen zegmaar Verder vind ik onder didactisch verantwoord ook vallen dat iemand je niet eerst de grond in praat om je vervolgens weer "op te bouwen" op zijn/haar manier. Dat gebeurt nog best veel in de paardenwereld vind ik, vaak gaat dit samen met mensen die zich dan opeens helemaal aan een persoon of hype gaan onderwerpen. Ik ben van mening dat ik niet een ontzettende sukkel bén, maar daarnaast helpt het mijn leerproces ook niet om me een ontzettende sukkel te voelen Ik wil ook graag een les krijgen waar ik zelf mee verder kan. Sommige instructeurs kunnen je goed helpen in het moment, maar helpen niet voor de lange termijn. Een beetje micro-managen is dat dan denk ik ofzo. Dit heb ik zelf ook echt moeten leren bij wiskunde bijlessen vroeger. Sommige leerlingen lijken alles onder de knie te hebben, maar als je dan even écht niks zegt, gaat alles gelijk de mist in. Dan heb je je lessen dus eigenlijk niet goed gegeven denk ik. Ik vind Linda Parelli een heel goed voorbeeld van iemand die al deze punten goed meeneemt. (alleen een beetje duur voor persoonlijke lessen ) In de lessen die ik van haar gezien heb is ze wel recht door zee, maar altijd met gevoel voor humor en véél aandacht voor de gevoelens van de persoon die aan het leren is en hoe deze persoon daar thuis mee verder kan.

Verder probeer ik alleen les te nemen van mensen die hun paarden op zo'n manier trainen en voor elkaar hebben, dat ik daar zelf enthousiast van wordt, een "dat wil ik ook!" gevoel als het ware. Niet alles hoeft perfect te zijn, maar laatst zag ik bijvoorbeeld iemand die veel les geeft, zelf met een jong paard staan waarbij dat paard gras at en ontzéttend in haar ruimte beukte. Hij werd wel gecorrigeerd, maar veel te laat en behoorlijk onduidelijk. Niet dat ik dat soort fouten zelf niet maak, maar ik wil met mijn jonge paard wel graag lés van iemand die die fouten niet meer (in zulke mate) maakt

Edit: nog een toevoeging; voor mij als docent wiskunde is het grootste compiment wat een leerling kan opschrijven als ik om tips en tops vraag, dat er een prettige sfeer in de klas hangt en dat ze hun vragen durven te stellen. Ik focus zelf als docent dus blijkbaar veel op het creeëren van een veilige leeromgeving waar niemand in dicht hoeft te slaan, terwijl ik zelf wel erg gebaad was/ben bij uitdaging (vooral als het om wiskunde ging natuurlijk, maar in het algemeen ook wel).

[Maritje1991]

Ik kies een instructeur uit op wat diegene zelf ook doet, wat zijn of haar leerlingen kunnen en of het karakter bij me past.

Persoonlijk heb ik er veel baat bij als iemand gewoon straight to the point is. Zeg het maar gewoon dan kan ik er wat mee.
Daarnaast speelt geld ook een rol

[Callippo]

Ik heb al van heel veel verschillende instructeurs les gehad. Karakter, een goede 'klik' en een manier van uitleggen die bij mijn leerstijl past vind ik het belangrijkst.
Soms wil ik gewoon les omdat het een stok achter de deur is om weer eens iets te doen met m'n paard Dan stel ik geen hoge eisen, hoef ik niet persé veel te leren, maar wil ik gewoon 'leuk' een uurtje rijden en met een fijn gevoel afstappen. Mijn duitse instructrice (Ute) is er zo eentje. Niet duur voor een uur privéles, niet bijzonder uitdagend of inspirerend, maar wel een ontspannen en blij uurtje rijden. Piet Bakker valt voor mij ook in die categorie, maar dat komt ook doordat ik niet zo van het lange teugelen ben. Hij is altijd enorm motiverend in de les, laat paard en mens zich goed voelen, vol lof over elke kleine vooruitgang. Ja, daar word ik wel blij van. Sorry Piet, dat ik verder niets met de lessen doe...

Er zijn lessen waar ik vooraf enorm naar uitkeek, die achteraf enorm tegenvielen. Van Karen Rohlf bijvoorbeeld, dat was voor mij echt totaal geen fijn format (3 dagen cursus met een behoorlijk grote groep tegelijk in de bak) hoewel ik haar manier van lesgeven wél weer heel erg leuk vind om naar te kijken/luisteren.

Honza Blaha vond ik in een cursus juist weer erg goed, maar met privélessen echt níet fijn. Al zal ik om wat ik daar gezien heb niet snel meer aan een cursus van hem meedoen.

Bij Liesbeth Jorna word ik altijd nét buiten mijn comfortzone geduwd, waarbij zij weet 'dat het wel kan' en dat geeft een enorme kick als ik weer iets overwonnen heb. Dat lukt haar zelfs via Facebook bij mij

David Lichman is erg vriendelijk, maar vond ik in de privélessen niet erg vooruitstrevend. Misschien kwam ik met de verkeerde vragen, of was ik zelf te snel tevreden... Veel pauze, waardoor het zonde is van de lestijd. Bij David zou ik wel graag een cursus willen meedoen, met meer tijd tussendoor om dingen te laten bezinken.

Mera vind ik ook fijn lesgeven. Zij is meer van het micro-managen (of moet ik zeggen: zorgen dat het van haar woorden via mijn zit/benen/handen zo lukt dat mijn paard me een bepaald gevoel geeft), ze stopt me in een uur helemaal vol met informatie en hopelijk blijft er dan genoeg hangen om zelf mee verder te gaan

Van Anna krijg ik regelmatig ongevraagd advies Vaak precies iets anders dan ik in gedachten had als oplossing en dan negeer ik het eerst, om er later achter te komen dat het toch wel werkt

Nouja, zo zijn er nog veel meer instructeurs waar ik eenmalig of juist vaker bij gelest heb.

[Dyonne]

Bedankt voor de uitgebreide reacties. Later nog eens goed lezen maar dat geeft zeker meer inzicht.
Verschil privé en in groepsverband heb ik ook wel gezien.
Ik les idd ook wel met verschillende doelen.

[promptertje]

Groepsles zal ik niet snel meer doen. Privéles heeft altijd veel meer opgeleverd. Ik wil iemand die in ieder geval meer kan dan ik , die diervriendelijk te werk gaat en rekening houdt met wat het paard aan zou moeten kunnen en ook oog heeft voor de gemoedstoestand van het paard, die mij uitdaagt maar niet over de rand duwt, en die luistert als ik aanvoer dat het voor mijn paard op dat moment niet OK is. Ik heb al die eigenschappen tegelijk maar in weinig instructeurs tot nu toe gevonden

[Maritje1991]

Oh ja nog een toevoeging.

Het verschilt ook heel erg wat ik wil doen. Wil ik springen zoek ik een instructeur die in mijn ogen verstand heeft van de techniek, maar ook open staat voor mijn ideeën. Zo heb ik dan wel les genomen van iemand die verder niet veel met NH heeft, maar we komen er toch uit.

Wil ik meer met gevoel doen qua rijden zou ik eerder een NH instructie zoeken.

Zo heb ik al bij verschillende gelest en Anna bevalt me goed Anna is direct en remt me af, dat heb ik nodig. Anna wind er geen doekjes om maar is ook niet onaardig (dat kan ook namelijk, dat iemand gelijk onaardig wordt) en hoe Anna zelf met paarden werkt, bevalt me goed. Ik kan veel met haar praktische tips

Elena heb ik ook les van gehad, maar volgt vrij strikt 'de regels' ofzo.. hoe leg ik dat uit? Oh en vrij Amerikaans 'AMAZING!!'

Fleur was wat te introvert voor me, ik heb iemand nodig die me echt stuurt als ik lekker RB wordt.

Crossles van Hanneke Held gehad, beviel me goed. Wat ik fijn vind van haar is dat ze zelf hoog niveau cross kan rijden en niet zomaar kiest om een scherper bit bij snelle paarden of zweep bij weigeraars te gebruiken. (wat ik wel vaak zie bij gewone instructeurs zeg maar)

Verder ben ik zoekende, wil dressuurmatig maar ook lekker aan de parelli, wil buitenrijden, springen en crossen

[Yo-Rien]

Ik vind het belangrijk dat ik een klik heb met een instructeur. Wat voor de ene persoon heel goed werkt, werkt voor een ander persoon totaal niet.

Ik vind uitleg heel erg belangrijk, ik wil weten wáárom ik iets doe. Ik vind het heel fijn als instructeurs even iets laten ervaren met een simulatie bijvoorbeeld.

Uiteraard vind ik het belangrijk dat de instructeur oog heeft voor het paard en de les daarbij laat aansluiten.

Verder zoek ik altijd een instructeur die past bij het doel wat ik op dat moment heb. Zo heb ik met Bliki les van een leuke IJslander-instructrice, dat bevalt mij super goed. Het gaat dan om het verbeteren van het paard en de gangen. Maar mét oog voor het paard, en mét uitleg waarom ze bepaalde dingen doet. Ze geeft duidelijk antwoord op mijn vragen. En als ik twijfels heb over haar aanpak kan ik dat gewoon zeggen en legt ze uit waarom ze het zo zou doen. Als ik daar anders over denk kan ze zich ook weer aanpassen daar aan. Ik vind dat heel fijn.

Ik heb ook lessen voor mijn houding, met flexchair icm rijden. Die lessen zijn echt gericht op houding. Ik krijg ook vaak oefeningen mee voor thuis om mijn houding te verbeteren. Het heeft dan ook effect op mijn houding buiten het paardrijden om. Inzichten die ik krijg bij deze instructrice kan ik ook weer meenemen in mijn andere lessen. Bijvoorbeeld bovengenoemde IJslander-instructrice weet hier altijd weer net wat op door te bouwen in haar les.

Met Vinur heb ik les van een NH instructrice, omdat ik het voor Vinur extra belangrijk vind dat we niet over zijn grenzen gaan. Maar op dit moment zijn we alleen maar bezig met mijn angst voor het rijden. Maar ik merk echt dat ik deze instructrice volledig vertrouw. Dat is op dit moment het aller belangrijkste. Bovendien vraagt ze wel of we een stapje verder kunnen, maar respecteert ook mijn grenzen. Als ik nee zeg is dat prima. Dus naast het bewaken van Vinurs grenzen is het bewaken van mijn eigen grenzen hier ook zéér belangrijk!

Dit zijn nu de instructeurs waar ik met regelmaat les van heb. Maar ik neem ook nog wel regelmatig een lesje van iemand anders als ik daarin een meerwaarde zie, of om gewoon wat uit te proberen. Denk aan Centred Riding, Rechtrichten, Lange Teugelen (op verschillende manieren), enz.

[Gilraen]

Ik heb amper les momenteel.
Tijdje les gehad van Niek wat me heel goed beviel. Hij weet het voor mij goed uit te leggen. Hij toont ook dingen of helpt het paard even zodat tenminste 1 van ons 2 het begrijpt. Samen met tips voor op te bouwen kan ik even vooruit. Helaas is het ver dus kost wat qua reiskosten en moeten meerdere lessen in de buurt zijn.

Verder zit ik in de classroom van Karen Rohlf. Ik heb ook de sweet spot in de virtual arena gedaan. Ben van beide heel tevreden. Ik probeer ook altijd te gaan kijken als ze in de buurt clinics geeft. Had graag eens meegereden, maar Liebeth raadde dat toen af. Jammer want mijn niveau was goed genoeg. Nu is Wico niet meer in conditie en Takoda nog niet klaar. Ik merk dat echt de basis opbouwen niet handig is met Karen.

Ik zou ook les kunnen nemen van een niet NHer zolang die inderdaad begrip heeft voor de mentale staat van kij en mijn paard. Voor mij is dat als ik de basis heb. Bv met Wico.

[Rebbel]

Ik heb al heel lang geen les en daarvoor ook niet heel veel les gehad maar vind t toch wel leuk te reageren.

Ik zoek vooral iemand die past bij hoe ik leer. Ik zweer bij Evi en Marie Claire.
Ik ben slecht in leren, wordt er heel onzeker van als ik iets niet onder de knie heb. Heb in de les ruimte nodig om zelf met concepten te rommelen waarbij iemand me zachtjes in de juiste richting duwt. Niet door voor te kauwen maar door me vragen te stellen ofzo.
Ik functioneer dus ook juist beter in een gedeelde les dan in een priveles.
Bij Evi voelde ik me uiteindelijk wel zo veilig dat die me alles wel kon zeggen maar dat heb ik niet zomaar.

Of ik iemand ooit wel of niet zou vragen voor les hangt nu heel erg af van hoe diegene met zijn eigen paarden is en hoe studenten functioneren. Vooral van eigen kunnen moet ik toch een beetje dat wauw, dat wil ik ook gevoel krijgen .

Anna heb ik vooral ervaren als iemand die de dingen zegt die ik liever niet wil horen en die vaak het randje vind van mijn principes. Dat ik bepaalde dingen niet wil doen die wellicht wel wat toe zouden kunnen voegen. Ik ben dan te koppig denk ik. Verder weinig mensen 'geprobeerd', haha.

Interessante reacties en leuk onderwerp!

[Callippo]

Ahh, wat lief Lia

[Dyonne]

Dank allemaal alvast voor de reacties.
Verschil in persoonlijkheid en wat bij je past herken ik wel. Wat dat betreft sluit ik wel aan bij Lia. Nou ja, MarieClaire ken ik dan niet natuurlijk, maar Evi wel.
Maar ik kan mij voorstellen dat bij veel mensen juist dat directe goed werkt zoals met Anna. Voor mij past dat weer minder.

Groepsles of privéles is voor mij nog beetje twijfel. Sommige dingen doe ik liever in een groep, maar soms lijkt privé mij ook fijn, mits instructie die ik prettig vind. Al vind ik dat wel spannender.

Marion, denk dat je gelijk hebt dat mensen vaak de neiging hebben anderen te volgen in hun beleving wat 'goed' is.
Het de grond in praten of vanalles afkraken gebeurd idd veel, helaas..

Evi, leuk om jouw ervaringen te lezen. Piet Bakker wordt ik altijd wel enthousiast van als ik hem bezig zie idd. Alleen het lange teugelen echt fanatiek volhouden doe ik ook niet.. Veel anderen die je noemt ken ik niet van lesgeven zelf, dus geen idee. Maar wel interessant om te lezen dat soms mensen waar je verwachtingen van hebt in lesgeven dan tegenvallen.

Ans, ja een goede instructeur passend bij jou en paard is een uitdaging. Les jij nog weleens of eigenlijk niet?

Verschil horsemanshiples of dressuur/springen/cross/mennen is er wel idd. Bij een 'normal' instructeur moet het passen bij mij. Gelukkig zijn er daar genoeg van.

[Rebbel]

Dat is een goeie trouwens. Toen Reb onder t zadel en voor de wagen nog dressuurmatig actief was vond ik het makkelijker qua instructie. Mag best traditioneel zijn als er maar ruimte is voor een denken vanuit het paard en de vriendelijkheid voorop staat. Of eigenlijk, dat instructeur er vanuit gaat dat pony zijn best doet maar niet alles direct snapt of fysiek kan en op zoek gaat naar hoe het voor elkaar te krijgen. Er zijn er dan veel doe van t negatieve en eigenwijze van pony uitgaan en daar kan ik niks mee. Heb bij diverse 'normals ' fijn kunnen rijden.
Bij NH les ben ik op een heel andere manier op zoek naar een klik denk ik.
Tegen de tijd dat ik ooit weer ga lessen hoop ik dat Evi gewoon weer deze kant op komt

[promptertje]

Dyonne, ik heb al een tijdje geen les meer. Het laatst heb ik een tijd les gehad van Wim Vonck, maar die ging op een gegeven moment ook een kant op waarin ik niet meer mee wilde gaan. Ik heb nog steeds heimwee naar mijn voormalige dressuurinstructeur van een hele grote manege, die man begreep paarden als de beste en had een enorm gevoel, van hem heb ik absoluut in mijn leven het meeste geleerd,

[Gilraen]

Ow ja zo gingen we bij iemand lessen vanuit de ruiterclub in de winter.
Dan liep mijn paard altijd keiblij en goed. Die zei op een keer: ok en nu wend je af en hou je halt en dan trek je je navel in en ga je achteruit. En ik wou nog zeggen hoe mijn paard nog niet achteruit kon gaan. Maar hij zei probeer maar, en mijn paard ging achteruit . Dat was zo heerlijk en dat gevoel zoals met dat paard bij hem in de les heb ik eigenlijk nooit meer gehad. Hopelijk ooit nog wel. Helaas was onze vaste eigen instructeur best grof en dat haalde alle rust altijd weg.