*Update4*..over een gat in de basis en een zwaaiend touwtje.

[nienke07]

Hoi Maaike.. Het is niet dat ik gestresst ben ofzo... ben gewoon een energiek persoon!!

[Morrie]

ik een beetje van jou en jij een beetje van mij Nienke.
Ik heb moeite met life-up en ik heb ook nog es een erg flegmatiek paard...... galop in de bak is iets dat nooit gaat gebeuren om maar es iets te noemen....

Jij hebt veel energie, ik te weinig.....

[nienke07]

Hmmm... kunnen we daar aan doen dan??? ???

Heb trouwens vandaag tot mijn grote spijt niets met Bruut kunnen doen... Veel administratie thuis liggen (k. BTW etc) en heb dus wel met kruiwagens en emmers gesjouwd... maar geen touw in handen gehad... Voor ik het wist was het 12.00 en moest ik hoognodig naar huis, omdat er een aapje uit school kwam....
Vrijdag dus op z'n vroegst weer.....

[nienke07]

Vandaag was Nicolien er weer... ondanks het oefenen vertoonde Bruut toch weer wonderlijk gedrag... ik kan het slecht omschrijven... hij lost dingen die hij moeilijk vindt op met zijnwaarts gaan en is reageert nog steeds wonderlijk op een touwtje op zijn rug.. Hij wordt niet RB.. maar lijkt wel alsof hij het gevoel heeft dat hij 'iets' moet...
Ik hoop dat Nicolien hier straks nog wil posten wat haar indruk is....

[trea]

Vandaag was Nicolien er weer... ondanks het oefenen vertoonde Bruut toch weer wonderlijk gedrag... ik kan het slecht omschrijven... hij lost dingen die hij moeilijk vindt op met zijnwaarts gaan

Amy heeft dat ook een hele poos gedaan (alleen achterwaards ipv zijwaards), heeft een hele poos geduurd, eer ze daaroverheen was.

[nienke07]

Hoe reageerde jij daar dan op Trea?

Oh ja.. en het 'terugkomen' was vandaag helemaal geen probleem... hij kroop zowat in me.... alleen als ik hem echt 'vroeg' had hij opeens toch niet zo'n zin om naar me toe te komen

[trea]

Ik kwam er al heel snel achter dat ik Enya en Amy hetzelfde behandelde. Dus bij Amy had ik veel te veel life up, mijn fases waren te sterk, ik nam onvoldoende rust tussen de dingen, deed veel te veel tegelijk. Nou ja, alles wat je maar kan bedenken, waardoor ze erg hectisch, assumerig, onzeker en nerveus werd. Ze nam zich niet de tijd om mijn vraag af te wachten, maar begon alvast met uitvoeren, en de rustmomenten waren geen "echte" rustmomenten, maar momenten waarin ze "wachtte" op de volgende opdracht.

Ik heb het achteruitgaan een hele tijd uit har programma geschrapt, zowel aan de hand als in het zadel.
Tevens ben ik voor de spiegel gaan oefenen met mijn life down. Ik merkte dat ik nog veel te vaak met mijn navel naar haar toestond, en ben me bewust van haar gaan afdraaien bij een life-down, waarbij ik telkens naar de punten van mijn schoenen keek (zooo moeilijk, want ik merkte dat ik graag naar Amy keek), echt heel overdreven zuchten, gapen, slaperige ogen makend. En voor mijn gevoel héél lang zo blijven staan.
Veel friendly uiteraard, waarbij ik het toestond als ze onzeker was en haar hoofd over mijn schouder wilde doen.
Het tussentijds aaien, ben ik gaan minderen. Ik merkte dat ik heel vaak de neiging had om haar tussentijds overal aan te raken, en dat ze dat eigenlijk eng vond. Bij de friendly niet, want dat is een duidelijke "fase" voor haar. Dan "mag" het, heb ik toestemming, zogezegd.

Ging ik weer beginnen met iets, had ik altijd de neiging om een reusachtige life-up te maken, ik werd wel 10 cm groter, hoofd hoog, diep adem halen, en hup! Daar ging ze weer!!
Dus; in slowmotion oprichten, fase 1 pas inzetten als de vraag duidelijk is, en niet tegelijkertijd met het aanzetten van de vraag, de eerste fase erbij.

Moeilijk moeilijk, moeilijk! Maar het werkte wel. Nòg vaak ga ik de fout in, maar ben me nu meteen bewust waar het aan ligt, stop gelijk, verontschuldig me, neem rust en begin opnieuw.

[Nicolien]

Dan zal ik ook nog een poging doen om Bruut z'n gedrag te beschrijven.
Ik ben vandaag zelf ook even met het zwaaiende touwtje over Bruut zijn rug bezig geweest en merkte dat hij vooral vreemd reageerde als het uiteinde van het touwtje van z'n rug afgleed. Als het midden van het touw heen en weer glijd, dan reageert hij hier nauwelijks op.. Ook lijkt het wel of hij het idee heeft dat hij 'iets' moet doen.. Dan vraag je je af of je gewoon veel moet oefenen met het touwtje om hem zo te desensibileren. Of is dit gedrag een gevolg is van iets anders of is hij misschien gewoon onzeker als het uiteinde van het touwtje over hem heen glijdt?!
En dat zijwaarts gaan is ook een lastig punt. Want waarom doet hij dit.. is hij onzeker, weet hij niet wat er van hem verwacht wordt of doet hij dit omdat hij de oefening moeilijk vindt? En hoe los je het op?
Een lesje lees je paard kan ik zelf ook nog wel gebruiken denk ik

[nienke07]

Op zich wel weer bijzonder ('how interesting') dit... lijkt het zo'n makkelijk paard.... waah!!

[Jossie]

Het was inderdaad bijzonder wat Bruut liet zien gisteren, was dat voor het eerst dat hij zo zijwaarts ging op alles wat je vroeg?

Enne... voor dat in je willen kruipen kan ik wel een verklaring bedenken misschien. Gisteren was er natuurlijk best veel volk om hem heen, sommige bekend en anderen onbekend voor hem. Daarnaast heeft hij ook twee volslagen onbekenden voor hem (Keet en je nieuwe aspirant bijrijdster) op zijn rug gehad.

Misschien was hij zo overdonderd door alle indrukken van de dag dat hij het liefste rust en veiligheid wilde. En hij zocht dat bij jou door dicht bij je te willen blijven.

[nienke07]

Dat laatste is mij ook door het hoofd geschoten hoor Jossie! Dat zou inderdaad best eens kunnen!

Zijwaarts is iets wat hij heel goed kan, en in die zin dus ook een soort van vertrouwd...

Door het gevoel dat het allemaal wat veel was voor Bruut (ook mooi aansluitend bij wat pormpter eerder zei over geestelijke rijpheid) uiteindelijk gister het zadel er ook niet opgegooid!
Ben pas woensdag weer in de gelegenheid om wat met hem te doen.. ik ben benieuwd!

[promptertje]

Intrigerend Nienke! Als ik het zo lees, blijf ik bij het idee dat hij gewoon veel tijd nodig heeft - nou, dan komt het bij jou vanzelf wel goed denk ik . Gewoon rustig blijven oefenen, totdat hij doorkrijgt dat een zwaaiend touw over zijn rug "rust" betekent.

Ik heb daar nog zo'n mooi voorbeeld van: ik was afgelopen donderdag met Danny bij de paardenkliniek. In de trailer er heen vindt ze al heel spannend, en dan op het erf op je beurt wachten is ook niet echt rustgevend natuurlijk. Nadat ze wat heen en weer was gedribbeld, besloot ik om even friendly game met het (lange) halstertouw te spelen.

Vanaf het moment dat het touw aan zijn rustige zwiepers over haar rug begon, zag je haar kalmeren. Ze weet dat dit "er hoeft nu niks" betekent, ze ging rustig staan en bleef ook rustig totdat we naar binnen geroepen werden (en de hemel zij dank was ze daarna tijdens het onderzoek ook rustig!) Als het touw zó'n signaal af kan geven bij nerveuze Danny, dan denk ik dat het in de toekomst ook bij Bruut moet kunnen .

[Keet]

Het was erg leuk om te zien!
Bruut die steeds in je kroop, wel achterwaarts ging maar zo snel mogelijk weer terugkwam, tot het moment dat je hem daadwerkelijk terugvroeg

[nienke07]

Hihi... maar hij stond jou ook leuk hoor Keet!

Prompter.. tja.. interesting dus... want Bruut is aan de oppervlakte dus een héél zoet en makkelijk paard.. kan er ondanks zijn 3,5 jaar dus bijvoorbeeld heel makkelijk een ander op planten... hij vindt (ogenschijnlijk) alles best... Ik ben héél erg blij dat ik dmv parelli, dit forum en mensen zoals bijv. Nicolien de kans heb, om hem te leren kennen en zo met hem om te gaan, dat hij zich niet steeds laat overdonderen, maar dat er rekening met hem en zijn karakter e.d. gehouden wordt! Ik vrees dat in de normal wereld, dit een paardje zou zijn geweest, dat al op jonge leeftijd behoorlijk overvraagd zou worden vanwege het 'gemak' waarmee hij zich van alles aan laat leunen... Aan mij de schone taak om dit dus anders te gaan doen! Een lastige maar prachtige weg om te gaan en het klinkt misschien mega-zweverig (terwijl ik eigenlijk dus van het nuchtere soort ben) maar ik ben er best trots op dat hij mij daarvoor gekozen heeft! *zweefzweef*

[promptertje]

Nee hoor, helemaal niet zweverig. Dit zijn inderdaad de paarden die, omdat ze uiterlijk zo kalm lijken, heel snel overvraagd worden, maar van binnen zijn ze nog klein en onzeker. Rain was precies zo, hij leek altijd heel stoer en macho, maar sommige dingen vond hij écht eng, zonder dat je heel veel aan hem merkte.

Aan ons inderdaad de taak om dat op te merken, net als in die mooie spreuk die ik nog wel eens als onderschrift tegen kom: een goede paardenman hoort zijn paarden fluisteren, een slechte nog niet eens schreeuwen.