Lap, ik lag er daarjuist naast! Het was voor mij de eerste keer maar andere hebben het ook al mogen ervaren. Ik wil er wel bijzeggen dat we nog maar net Parellien.
Effe het verhaal in het kort. Dareng stond nu al wel enkele weken stil maar staat een ganse dag op 't land dus kan haar energie echt wel kwijt.
Het was goed weer, vogeltjes fluiten dus het kriebelde echt om haar op te zadelen. Mijn dochter wou er mee gaan wandelen maar ik rook onraad. Dus ik had deze morgen al lekker met haar geknuffeld en wat games gespeeld.
Ze was wat zuur maar och kom. Voor alle zekerheid ben ik er dus eerst opgegaan en wou met haar over het (open) weiland stappen. Teugels bijna gans lang. Ze ging vlot maar een stuur stond er niet op. Ik dacht gewoon lekker rond stappen en alles komt wel goed. Ik had dus wel contact met haar mond maar sturen deed ik op het been. Plots begon ze te draven, zachtjes opgevangen zonder te trekken. Terug stap en dan begon ze weer te draven (echt niet snel!) Ik nam gewoon heel zachtjes wat teugel op en bok, bok, bok... Boem de grond op. Ze bleef echt bokken tot ik eraf lag en dan ging ze rustig nog wat verder ronddraven en naar mijn dochter. Ze is dus niet opgewonden of er al bokkend zonder mij vandoor gegaan in volle galop.
Ze heeft er nu onderhand volgens deze manier al enkele afgekegeld
Niks mis met tanden of rug daar is al naar gekeken.
Waarom doet ze dit nu? En hoe pak ik het verder aan? Stuur ik ze op heropvoedkamp want het wordt alleen maar erger.
Bladwijzers