Opnieuw leren vertrouwen na nare ervaringen

[sandra]

Ik heb gelukkig nooit ervaring gehad met echte probleempaarden zoals hierboven beschreven. Maar ik heb desondanks wel ontzettend veel geleerd, vooral over mezelf. Je word voortdurend op jezelf teruggeworpen, moet constant bij jezelf nagaan waarom iets anders gaat dan je zou willen. Soms zat ik met mn handen in mn haar.
maar het loont, dat is 100% zeker.

[MAI]

Goh Anna, mooi verhaal, en ook dat staken herken ik, of eigenlijk was het bij Bjarg meer wegdraaien en dan staken (niet meer te besturen, dus ook niet weer 'op het rechte pad' te krijgen). Dit was, net als bij het paard waar jij het over hebt, in een periode dat hij niets meer leuk vond wat met werken te maken had, hij wilde eigenlijk niet eens meer van huis weg. En ook dit allemaal steeds na trainingsperiodes elders. Later is hij wel weer lol in het lopen gaan krijgen gelukkig.

Hij is trouwens weer terug thuis sinds donderdag! Zit gelukkig goed in zijn vel en ziet er erg goed uit. Vanmiddag heeft mijn man (is - o.a. - hoefsmid) zijn ijzers verwijderd en zijn hoeven bekapt. Bjarg was daarbij erg braaf (dat is wel eens anders geweest na een trainingsperiode buitenshuis) behalve bij zijn rechtervoorbeen. Hij trok steeds zijn been terug en werd dan bang, verkrampte helemaal en begon te trillen. Het was voor ons heel duidelijk dat hij straf verwachtte voor het terugtrekken van zijn been, en dan weet je dus gelijk dat-ie bij de andere hoefsmid waarschijnlijk ook op zijn donder heeft gekregen. Wij zijn gewoon rustig en geduldig gebleven en uiteindelijk ging het goed.

Verder paste hij zich - na dus een jaar te zijn weggeweest - meteen weer aan in zijn oude vertrouwde paddock. Bij ons kan hij ook weer dag en nacht lekker buiten staan (hij stond een jaar op stal, met af en toe buiten losgooien). En we hebben net een van onze ruinen bij hem gezet, zodat hij dus ook weer gezelschap heeft, want ook hengsten hebben behoefte aan gezelschap (maar krijgen dat vaak niet)...
En nu laten we hem eerst maar eens lekker bekomen en weer aan ons wennen. Gisteren stond ik van een afstandje naar hem te kijken in de paddock. Ik dacht: als hij naar me toe komt is het prima, zo niet, ook goed, want ik vond het al heerlijk om naar hem te kijken (hij is ook zo mooi!). Toen kwam hij heel voorzichtig aangelopen en heeft heeeel zachtjes met zijn neus mijn hele gezicht en oren 'gestreeld', met een heel zachte blik in zijn ogen. Dat voelde heel goed. Ik heb hem zelf ook eventjes met mijn handen afgestreken en daar genoot hij duidelijk van, totdat hij in de andere paddock zijn favoriete merrie ontwaarde, toen was hij weer even helemaal hengst en zag mij niet meer staan hihi.

Op dit moment lijkt hij zich in ieder geval happy te voelen en dat is een mooi uitgangspunt voor de toekomst!

Groeten, Marja

[lila]

Klinkt als een heel goed en nieuw begin. Wat zal het heerlijk voor hem zijn om even niets te moeten!! Geniet er maar lekker van nu jullie zijn herenigd!

[Brenda]

Oww wat klinkt dit fantastisch, en wat goed dat je hem gelijk van de ijzers hebt afgehaald, en met rust en kalmte hebt opgelost toen hij zijn angst liet zien.
En ik denk echt dat het een dankbaar gebaar was toen hij op je af kwam lopen, je opnieuw heeft onderzocht, herkend, en met zachte ogen heeft verteld dat het zo goed is dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Zo zie je dat alles weer een nieuw begin kan hebben, echt zo mooi. Geniet maar lekker van het herontdekken van elkaar.

[Mafhaf]

Wat klinkt dit goed! Ik denk zeker dat je paardje je heel dankbaar is voor de stap die je gezet hebt. Geniet maar van hem, jullie verdienen het zo te horen! Heel veel succes!

[MAI]

Vanmorgen was zo leuk! Ik was in de paddock, waar Bjarg en zijn maatje Frosti staan, mest aan het ruimen, toen Bjarg ineens heel erg vrolijk werd. Hij begon rondjes te galopperen, soms spurtte hij echt ineens keihard weg, en probeerde Frosti in z'n billen te bijten. En ik hoefde in het midden van de paddock steeds maar een stap te verzetten en hij reageerde al op me door te stoppen of juist weg te spurten. Toen ben ik een stukje achteruit gelopen, met een 'uitnodigend gevoel'. Zo van: je bent welkom om naar me toe te komen, als je dat graag wil. En hij kwam heel voorzichtig naar me toe. Toen ik hem over zijn rug streelde trok hij zich weer even terug. Ik trok me toen ook terug door een klein stukje weg te lopen (zou ik vroeger nooit gedaan hebben), waardoor hij juist weer nieuwsgierig naar me toe kwam. Bjarg is echt een paard dat met een zacht gevoel uitgenodigd wil worden, een klein beetje dwang (al is het maar in gedachten) en hij trekt zich al wantrouwig terug. 't Is heel mooi om te zien hoe dit paard een heel zachte, maar tegelijkertijd ook heel krachtige uitstraling heeft.

Groeten, Marja

[Paardentango]

Hoi, wat een mooi verhaal. Je eigen gevoel gaf je al het antwoorde denk ik. Je paard is erg gevoelig en houdt erg van je, de trainingen, het verlies van jou hebben hem erg onzeker gemaakt en zijn reactie is dat hij niet goed weet wat te doen. Je paard kiest voor bepaald gedrag, wat jij niet wenselijk vindt en je bang maakt, alleen je paard is gewoon zichzelf.
Ik denk dat je met dit gevoelige en bijzondere paard een band zou moeten opbouwen waarin je hem duidelijk maakt wat je WEL van hem wil. Ik noem dat afspraken maken. Neem de tijd, heb het geduld. Welke methode je kiest dat maakt denk ik niet uit. Het gaat er om dat jij jouw vertrouwen weer terugvindt. Het antwoord van je paard gaf je zelf al, hij is enorm gevoelig en kan slecht omgaan met haast en stress.
Hoe goed je trainer ook was, hij heeft niet geluisterd naar je paard. Voor je paard zijn het toch een aantal traumatische ervaringen geweest, in onze ogen was het gewoon kering en keuringsklaar maken. Je paard, je paard begreep het niet.
Als ik je verhaal lees denk ik wel dat jullie straks terugkijken op een zware periode maar als je hier doorheen komt heb je een hele bijzondere band.

Succes...geluk en liefde... en geduld
Nicole

[MAI]

Jeetje, ik ben een hele tijd niet hier geweest (er zijn ook zoveel forums!).

Nicole, je vat het mooi samen. Inderdaad, een trainer kan (rijtechnisch gezien) goed zijn, en toch niet echt luisteren naar het paard...

Ik ben nog steeds in het stadium van Bjarg met rust laten en eerst mijn gevoel over zijn terugkeer weer een plaatsje geven. Dat is gelukt, ik heb nu weer het gevoel dat het mijn paard is en niet het paard van alle anderen, die van alles vinden over wat je met een dekhengst zou moeten doen.
Nu ik het gevoel heb dat-ie echt weer thuis is en ik me daar ook weer 'thuis' bij voel, kunnen we zo langzamerhand eens gaan denken aan samenwerken. Nou ja, eigenlijk doen we dat natuurlijk al, want ik heb in al die weken al gemerkt dat hij (natuurlijk) zijn subtiliteit echt niet is kwijtgeraakt. Met een vinger de haren op zijn borst aanraken en hij gaat al achteruit, heel zacht en gewillig, ook als er eten in zijn stalletje wordt gelegd.

Binnenkort cursus met Inge Teblick! Wel op een vreemde plek, met vreemde paarden erbij, dus ben benieuwd hoe mijn mannetje zich daar gedraagt!

[that`s the spirit]

Met axel is het iets anders gegaan hij heeft een onval mee gemaakt en was daarom heel bang voor alles en nog wat , om het verhaal kort te houden , ik heb hem gekocht en wist van zijn probleem maar het sprak me gewoon aan , ik moest hem helpen en het heeft me 6 jaar gekost om nu alleen met een neck-rope te rijden

dus ga er voor en verwacht geen wonderen maar tijdt heelt wonden