Oorspronkelijk Geplaatst door
sannie
Bedankt voor je toelichting.
Ik vraag me af wat de eigenaar nog wil met dit paard. Een 20-jarige, uit conditie (want mag al een half jaar alleen maar stappen) en met een blessure waarvan het maar zeer de vraag is of die ooit nog geneest...
Veel mensen en ik denk eigenlijk de meesten, zouden zo'n paard toch wegdoen. Dat deze eigenaar het paard houdt geeft toch hoop, want hij/zij heeft nu niks aan het paard maar is desondanks bereid de onkosten te betalen.
Je bent bang dat het bij de eigenaar is misgegaan en buiten jij en de eigenaar doet niemand iets met het paard. Zou je de eigenaar kunnen overhalen mee te doen met de lessen van Conrad? Of zelfs maar gewoon aanwezig te zijn? Ik denk dat het al wat zou helpen als je er zeker van kunt zijn dat je paard door de drie mensen die met hem omgaan op dezelfde manier benaderd wordt.
Daarnaast wil ik toch nog iets zeggen over leiderschap. Dat heeft zeker niet altijd te maken met zaken als ongehoorzaamheid of agressie. Je paard kan dol op jou zijn, maar je toch niet als leider zien. Verder test een paard elke dag opnieuw je leiderschap. Dat doen ze bij elkaar ook en dat zit in hun koppies ingebakken omdat dat nou eenmaal het gedrag is wat evolutionair het meest succesvol was.
Zeker een wat ouder paard dat al een hoop gezien en meegemaakt heeft (en in 20 jaar maakt zelfs een paard met een zeer saai leven een hoop mee) zal niet heel snel overtuigd zijn van wie er nou eigenlijk de baas is. Bij ons op stal staat een 21-jarige merrie, die helemaal dol is op haar baasje. Hinniken als zij aankomt, schattig meelopen, echt leuk om te zien. Toch is het paard de leider. En dat zit 'm in hele kleine dingen. Het paard loopt in haar eigen tempo en het baasje past zich aan (want paard is oud en loopt niet meer zo hard, toch?). Paard vraagt zo schattig om een snoepje en krijgt dat dan ook altijd. Paard blijft staan zoals ze stond als baasje de box in gaat, baasje moet zich er soms echt langswringen. Allemaal niet agressief, niet kwaad bedoeld, maar wel lastig.
Ik zeg niet dat je paard jou altijd de baas is. Ik denk alleen wel dat Conrad, doordat hij meer ervaren is, het leiderschap duidelijker opeist. Je paard kan jouw frustratie en onzekerheid (want ik heb de indruk dat je soms best onzeker bent over hoe het nou moet en of je wel goed bezig bent met je paard) 'lezen' en zal minder vertrouwen in jou als leider hebben als je even niet goed in je vel zit. Dat betekent niet dat hij je dan niet leuk vindt, wel dat hij op die momenten of dagen minder respect voor je heeft. En dat levert problemen op als je dingen wilt doen die je paard minder leuk vindt. Daar komt ook het begrip emotional fitness om de hoek kijken: het lukt alleen je paard te laten willen doen wat jij vraagt als je zeker van je zelf bent en duidelijk in je communicatie.
Terug naar de douche. Ik neem van je aan dat het absoluut noodzakelijk is dat je paard daar dagelijk in gaat. En als hij tegenstribbelt en het moet toch, dan moet je het, om medische redenen, misschien af en toe iets minder netjes doen. Maar hou wel het op z'n gemak stellen bij de douche vol. Ga er ook heen als je niet hoeft af te spuiten. Bezoek de douche ook voor voerbeloningen, een lekkere massage of wat je maar kunt bedenken. Zet soms het water aan om af te spuiten, en soms gewoon als achtergrond. Stop eens met afspuiten als hij heel even rustig heeft stilgestaan, loop dan door om wat te grazen of iets en ga dan terug om te kijken of hij nog eens rustig kan stilstaan.
Verwacht geen snelle, succes verzekerd oplossing. Het is een proces. Stapje voor stapje gaat het beter en als je gefrustreerd raakt denk dan aan hoeveel problemen je al overwonnen hebt. Dit probleem lukt je ook wel!
Heel veel succes ermee, maak het probleem niet groter dan het is en probeer jezelf te motiveren door aan de leuke en geslaagde dingen te denken en niet aan de teleurstellingen.
Bladwijzers