Dominante merrie op manege

[dorine]

Hoi mensen! Ik weet of het hier goed staat, maar ik had geen idee waar ik het anders neer moest zetten. (sorry van het enorme verhaal!)

Het probleem: ik rijd op een manege. Op deze manege staan de pony's allemaal naast elkaar met halsbanden vast, er zit geen tussenschot tussen de pony's. Nu hebben wij een merrie op de manege, Mathilde. Zij is, zoals normals dat noemen, een echte pismerrie. Dit houdt in ieder geval bij haar in dat ze constant aan alles en iedereen moet laten weten dat zij de baas is. Oftewel, ze staat altijd met haar oren plat in haar nek, heft altijd een achterbeen op als iemand of een pony langs loopt, en schopt soms ook nog wel eens echt raak. Als je wilt gaan poetsen krijg je eerst meestal een kont naar je toe, die meedraait met jou, en zodra je buiten bereik van de achterbenen bent krijg je een heel boos hoofd naar je toe, oren plat in de nek, gespannen, en ze probeert dan ook te bijten als je even niet op let. Hetzelfde met het zadel. Met het hoofdstel doet je ook altijd heel moeilijk, maar dan is ze even niet bezig met jou proberen te schoppen of te bijten. In de bak laat ze je niet opstappen, ze blijft gewoon (rondjes) lopen, en er moet dus vrijwel altijd iemand haar vasthouden om erop te komen. Als je dan eenmaal zit en in de les rijdt dan kan Mathilde zich vrijwel niet concentreren, want ze wil wel graag naar de andere pony's toe, maar zodra er een pony dichter dan ongeveer 3 meter in haar buurt komt, probeert ze te schoppen en te bijten.

Mijn vraag: wat zou ik kunnen doen, wat even effect heeft? (want effect op een langere termijn proberen te hebbeen gaat toch niet, het is tenslotte een manege). Nu benader ik haar vastberaden, met strenge, harde stem als ze zoiets doet. Zodra ze mij probeert aan te raken met haar hoofd wapper ik even snel met mijn hand voor haar neus, zodat ze snapt dat zij mij niet zonder toestemming mag aanraken, verder probeer ik haar gedrag in de bak een beetje te negeren, zolang het niet uit de hand loopt. Is er meer wat ik kan doen, en doe ik het tot zover goed of niet?

[myracara]

Ja lastig probleem! Het vervelende van manegeruiter zijn, is dat je inderdaad geen lange termijn oplossing kunt verzorgen.

Paarden in stands is volgens mij nog niet zo heel erg als ze verder genoeg naar buiten gaan, het zorgt er in ieder geval voor dat ze lichamelijk contact met soortgenoten kunnen hebben. Alleen niet voor een merrie als deze, die als je het mij vraagt niet dominant hoeft te zijn, maar eerder bang is voor andere paarden.
Wat je vraagt is vooral hoe jij met haar om kunt gaan begrijp ik. Toen ik je verhaal las moest ik aan Nikita denken, een paard op de manege waar Myra staat. Een grote merrie die je vaak begroet met een kont naar je toe en oren plat in de nek om je weg te jagen.

Het grappige bij dit paard is, dat ik dat helemaal niet wist, terwijl ik haar stal elke week uitmest en haar dan uit de stal moet halen. Ze bied zich bij mij echt aan, ze komt heel lief naar me toe.
Ik denk zelf dat dat twee redenen heeft;

De belangrijkste is dat ik nooit op haar ga rijden! Het is voor haar een manier om te laten weten dat ze dat helemaal niks vindt. Als ik jou verhaal hoor over Mathilde, lijkt me dat ze het rijden heel vreselijk vindt. Weglopen bij het opstijgen lijkt me een duidelijke boodschap!

De tweede reden is dat ik niet verwacht dat ze het doet. Ik benader haar precies als ieder ander paard. Als ik me even zorgen maak over haar reactie ga ik eerst iets anders doen, ik doe de stal pas over als Ã*k ervan overtuigd ben dat ze naar me toe komt. Als ze dat doet gooi ik niet meteen het halster om, ze mag eerst wel even beloont worden voor haar vertrouwen. Gewoon de tijd nemen wordt juist door dit soort paarden vaak op prijs gesteld.

Bij het rijden is het handig om je eisen aan te passen. Niet verwachten dat ze alle oefeningen doet die de rest doet. Als ze een rondje ontspant is dat al supergoed, dus maak dát je doel.

Dit is allemaal heel moeilijk te reatiseren op een manege, dat begrijp ik. Toch zou ik dit proberen.

Heel veel succes!

[sannie]

Tsja, wat zeg je in zo'n geval. Ik vind zelf dat iedereen hier alles moet kunnen vragen en recht heeft op een antwoord dus ik doe een poging.

Het is niet jouw paard en daarmee niet jouw verantwoordelijkheid dus in die zin hoef jij je niet schuldig te voelen. Besef echter wel dat dit paard ongelooflijk ongelukkig is. Het gedrag dat zij vertoont is haar manier om te overleven in een situatie die mentaal en fysiek voor een paard bijna ondraaglijk is.

NH-principes kunnen haar zeker helpen, maar het deel van NH dat gericht is op de omgang mens-paard heeft geen zin als het paard in kwestie nauwelijks paard kan zijn. Voor dit soort gedragsproblemen (en eigenlijk is het helemaal geen probleem maar een volstrekt logisch gevolg van hoe het dier moet 'leven') biedt NH geen 'trucje' als oplossing. Het enige wat je zou kunnen doen is op zoek gaan naar een andere manege, waar paarden op een paardwaardiger manier gehuisvest worden. Als de manege waar dit paard staat er niet meer in slaagt geld te verdienen over de ruggen van ongelukkige paarden wordt het huisvestingssysteem misschien aangepast.

En als ik tussen de regels door lees krijg ik het gevoel dat je dit zelf eigenlijk ook wel weet...

[Evenaar]

Gatver wat een rotstituatie leeft dat paardje in!

Stands zijn vreselijk, in die zin dat alle paarden verplicht in elkaars ruimte leven. Deze pony heeft gewoon behoefte aan een grotere eigen ruimte, dat niet jan en alleman daar zomaar in komt ongevraagd.
Vreselijk als je niets zelf kan bepalen en de keren dat je eindelijk ruimte krijgt moet er iemand op je rug... Iets wat zo ook een verschrikking lijkt te vinden.
Dit soort ponies zouden niet op een manege moeten staan...

Blacky, de pony die wij nu avn de manege gekocht hebben stond vroeger ook in een stand. Toen was ze ook echt een zuurpruim en vertoonde hetzelfde gedrag. Het verschil was dat zij wel lol had in de lessen, kindjes plagen was haar grote hobby!
Op het moment dat alle standponies een box kregen was het zure gedoe ineens veel minder en kwam ze vaak nieuwsgierig kijken bij de staldeur.

Nu staat ze bij ons en doet ze vooral leuke dingen, niets waar ze geen zin in heeft en ze is nu de vrolijkste pony op de boerderij! Zo zou het voor alle ponies moeten zijn die ongelukkig in een standje staan...

[dorine]

Bedankt voor alle reacties!
Ik schrik er eigenlijk toch wel een beetje van, ik had wel gedacht dat er wat meer aan de hand zou zijn, maar dat het zo erg is had ik niet verwacht. Maar ik moet denk ik wel wat dingetjes even wat duidelijker maken, geloof ik:
- het is zo dat mathilde echt niet de hele tijd zo gespannen is, ze kan ook wel rustig (het lijkt in ieder geval ontspannen) eten en ook wel een dutje doen.
- Bij het rijden is het zo, dit was ik helemaal vergeten te zeggen, dat ik denk dat zij vroeger, door haar vorige eigenaar, slecht behandeld is, in ieder geval bij het rijden. Dit maak ik op uit het feit dat ze in het begin bang voor het bit was. Hiermee bedoel ik dat ze in de les de hele tijd haar hoofd boog, in de ''aan de teugel''houding, en erg zat te knabbelen op het bit. Dit deed ze altijd, dus ook bij het instappen als je de teugels helemaal lang liet. Ze werd door de vorige eigenaar voor de kar gezet, ik vermoed dus dat zij met een veel te scherp bit en te ruw is gereden.
Nu is dat wel over, en het rijden gaat op zich wel ontspannen, en het zou ook een best aardige dressuurpony kunnen zijn, zolang andere paarden niet te dicht in haar buurt komen. Galopperen kon ze in het begin ook niet, nu wel.

Ik had zelf ook wel het idee dat de paarden veel te dicht in elkaars ruimte staan, er wordt ook vrij veel getrapt en gebeten door de paarden onderling. Maar ik kan hier natuurlijk niets aan veranderen, was het maar zo.
Het is jammer dat ik niets kan doen aan de manier waarop ze reageert.

Ik had ook in een ander topic gelezen dat je aan je paard toestemming moet vragen voordat je erop gaat, als je geen toestemming krijgt was een van de verschijnselen dat ze niet stil stonden. Dus ik dacht dit bij haar ook dominantie was. Maar dit is dus blijkbaar niet zo. Natuurlijk snap ik ook wel dat ik geen toestemming van haar zou krijgen als ik het vroeg, omdat ze mij niet kent en mij niet erkent als leider. Bovendien weet ik ook helemaal niet op welke manier zij toestemming zou kunnen geven.

[sannie]

Dorine ik vind het naar om jouw berichtjes te lezen want ik kan je niet helpen. Je hebt duidelijk echt hart voor paarden (hoewel je nog niet geleerd hebt alle signalen die paarden geven op de juiste manier te 'lezen'). Maar je zult, net als heel veel andere jonge paardenfans, weinig keus hebben. Ofwel rijden op deze manege, ofwel helemaal niets met paarden doen. Ik hoop voor je dat je ergens een verzorgpony of -paard kunt vinden en dat je ooit een eigen paard zult kunnen kopen.
Tot die tijd kun je niet veel meer doen dan proberen zoveel mogelijk over paarden te leren. En hopelijk lukt het je om wat paarden betreft een evenwicht te vinden tussen je gevoel en je verstand.
Ik denk trouwens dat het best meevalt met die vorige eigenaar, bij een paard dat werkelijk bang is voor het bit krijg je het echt niet zonder slag of stoot in z'n mond. Het knabbelen kan heel veel oorzaken gehad hebben en ik denk eerder aan stress dan aan mishandeling. De overgang van menpaard (vandaar wrsch ook de slechte galop) naar manegepaard is gigantisch en zou vrijwel ieder paard ofwel onzeker ofwel volstrekt onhandelbaar maken (of allebei).

[dorine]

Toch fijn dat je op mijn berichtjes reageert sannie .
Inderdaad probeer ik zoveel mogelijk te leren over paarden. Ik weet ook dat het rijden op deze manege eigenlijk tegen mijn principes in gaat, maar zoals je zelf al zei; het is dit of niets voor mij. Dan denk ik, nou nog een tijdje bij deze manege rijden en als ik er aan toe ben een eigen paardje kopen waarmee ik kan doen wat ik wil en op welke manier dat ik wil (via nh dus). De manegepaarden worden er tenslotte niet beter of slechter van als ik niet meer ga rijden bij die manege.
Het is jammer dat ik niets kan doen voor mathilde, maar ik ben blij dat ik het gevraagd heb hier op het forum.