paard is kapot...

[lila]

het leeg laten rennen van een paard om hem duidelijk te maken dat hij rustig moet leren zijn op een buitenrit druist bij mij tegen alles in. Om wat voor reden dan ook leegrijden trouwens. Dit paard heeft denk ik wel wat dressuurmatige lessen nodig, wat in de gewone bak niet lukt, lukt buiten al helemaal niet natuurlijk. Op de parelli way: begin bij het begin en niet bij een buitenrit. Da's gewoon oneerlijk tegenover het paard. Dit is niet één twee drie opgelost.
Heeft hij geen ander paard voor je?

[Apple]

Als begeleidingspaard zal er nog heel wat moeten veranderen voordat ze daar voor geschikt is vrees ik.

Daarnaast is het paard 18 en weet je dus niet wat er in die 18 jaar daarvoor gebeurd is. Bij dergelijke paarden zijn er altijd meerdere oorzaken mogelijk:

- paard mocht met vorige eigenaar nooit naar buiten en weet dus eigenlijk niet hoe dat werkt en hoe ze zich kan gedragen
- paard ging altijd alleen naar buiten en niet met een groep. Ook dan weet ze niet hoe ze zich kan gedragen.
- paard mocht altijd scheuren op buitenrit. Dan weet ze gewoon niet beter.
- paard heeft het nodig om af en toe te knallen om dan goed in haar vel te zitten.

En dan zullen er waarschijnlijk nog heel wat mogelijkheden zijn. En elk van deze mogelijkheden vraagt een eigen aanpak.

Mocht ze altijd scheuren buiten dan zal de optie van het zandpad wellicht helpen. Ik denk alleen niet dat je het dan in 1 keer kwijt bent. Als zij het nodig heeft om af en toe de benen te strekken dan helpt het zandpad ook, maar dan zul je het regelmatig moeten herhalen. (ik vind 3 kilometer zandpad trouwens wat aan de krappe kant).

Als je iets meer weet over de achtergronden van dit paard dan weet je hoe je het op kunt lossen.

[Apple]

Is het trouwens mogelijk om het gedrag te negeren? Als zij in galop zit hoe is het tempo dan? Als dat nog hetzelfde tempo is als de rest van de groep in draf of stap dan kun je er voor kiezen om het te negeren.

Vreselijk vermoeiend dat wel, maar laat haar dan maar even in haar eigen sop gaarkoken en zelf uitvogelen dat het wellicht minder energie kost om te gaan draven of stappen.

(nadeel is wel dat mogelijk de rest van de groep erg druk wordt).

[sandra]

@lila: in de bak gaat het rijden heel behoorlijk. Ze is dan nagenoeg zonder teugelhulpen te sturen en in te houden. Het viel me de eerste keer al meteen op dat ze heel erg moest wennen aan losse teugels. Ze begon wat te wankelen en werd er onrustig van. eenmaal gewend nam ik de teugels iets op om aan te draven (nog geen contact) en meteen vloog ze vooruit. Van daaruit denk ik dat de vorige eigenaar erg bang was en altijd liep te trekken.

@Apple. Ik weet wel iets van de geschiedenis. Mariska komt uit Zeeland, waar weinig zandpaden waren en weinig goede wegen om te rijden, veel harde weg. Toen ik de de eerste keer met haar buiten reed kon ze op de harde weg goed stappen, maar zodra ik haar de berm instuurde vloog ze ervandoor. waarschijnlijk benutte de vorige eigenaar elke grasstrook vor racen of zo. ook elke nieuwe weg die we inslaan is voor haar reden om weg te spurten.
toen ik haar het bit in wilde doen trok ze met een lijk gezicht haar hoofd weg en het duurde heel wat friendly voor ik erbij mocht komen (bit past wel goed, is dubbel gebroken en ze had geen wondjes of littekens naar mijn idee)

Hoe kun je het racen negeren? Ik heb niet echt met haar gegaloppeerd nog. Dat is werkelijk onmogelijk. Ik weet niet of je wet hoe het voelt om op een exploderend paard te zitten, maar het enige waar ik aan dacht was, hoe krijg ik dit vuur ooit geblust. Als ze begint te dribbelen en ik doe niks dan zitten we 5 passen verder in een fikse galop. wat er daarna gebeurd...

[Apple]

Weet je of de vorige eigenaar in een groep reed of alleen?

Je kunt namelijk ook nog kiezen voor 'opsluiten'. Een of twee makke paarden daarvoor en laat haar daarachter maar druk worden .

Kan me idd voorstellen dat als zij gewend is om op asfalt te lopen en dat berm=racen betekent dat het dan voor haar vreselijk omschakelen is. Zij moet als het ware leren dat je ook in de berm of in het zand gewoon kunt stappen. Zou best kunnen dat uit laten razen op het zandpad zou kunnen helpen.

Ik heb zelf op heel veel verschillende paarden gereden, vooral op het strand. Daar heb je ook de ruimte dus kun je nog wat dingen proberen om te kijken wat aan kan slaan om dit eruit te krijgen.

Appletje bijvoorbeeld raakte regelmatig gedurende de rit wat versnellingen kwijt (niet verwonderlijk, geschiedenis op de renbaan gehad). Dat ging prima zolang ik maar geen dingen deed als 'omkeren en dan gelijk in galop weg willen' (dat was dan dus echt alsof je afgeschoten werd) of na een lang stuk galop willen draven (daar was ze dan veel te heet voor). Gewoon na galop stappen en dan kon ik daarna weer draven. Als Appletje toch te druk werd dan bleef ze wel bij je en zat ze gewoon in een rustig galopje terwijl de rest draafde.

Een ander project was een NewForest pony die altijd dressuur had gereden met de eigenaresse en soms alleen naar buiten (dit paard was ook tegen de 20). Daar kon ik uiteindelijk ook weinig mee. Groepen was ze gewoon echt niet gewend. In stap ging het nog wel, maar in draf was het vooral voor de groep uit rijden, voltes rijden, af en toe weer bij de groep komen. Idem in galop. Haar baasje is eerst met haar alleen naar buiten gegaan en nu kan ze met kleine groepjes (max twee andere paarden) naar buiten, maar een grote groep zal nooit lukken.

Verder nog wat verhalen van paarden met teveel energie. Eentje waarbij 'uit laten razen' echt hielp, maar het onderliggende probleem was dat deze gewoon te weinig werk deed door de week. Met wat meer beweging en veel naar buiten zou dit best prima op te lossen zijn.
Of een paard dat in de winter nauwelijks buiten kwam dus als ze dan buiten was dan was ze zo vrolijk dat het de eerste kilometers gewoon om de 100 meter een luchtsprong omhoog was. Negeren was hier de oplossing. Het stopte vanzelf.

Mn eigen paard tenslotte moet af en toe gewoon echt even rennen. Vooral als wij op vakantie zijn geweest (en hij dus met een vakantieverzorger op pad is geweest) of als hij door slecht weer een hele week niet naar het strand heeft gekund. Hij wordt dan nerveus en schrikkerig en na even laten rennen is hij dat weer voor een maand of 3 kwijt .

Maar goed, zoveel paarden, zoveel oplossingen, zoveel mogelijkheden.

[Apple]

Toevoeging, op het strand kun je ook redelijk ongestraft een en ander uitproberen zonder dat je gelijk een gevaar bent voor jezelf en de omgeving.

[emkat]

Als zand/berm gelijk is aan racen,bevestig je dit alleen maar op het moment dat je doet wat je baas wil. Je baas heeft een bedrijf en dat paard moet haar geld wel waarmaken.Dat gaat niet als het een racemonstertje blijft!?Haar "natuurlijke"gedrag moet dus veranderen.Niet alleen bij jou,maar in haar hoofd zodat klanten er ook op kunnen.Mischien juist op asvalt galopje en in de berm stappen?Of elke keer op een buitenrit aan de hand mee?Af en toe een "snoepje" omdat/als ze naast je blijft.Je baas zou trouwens blij moeten zijn met jouw inzet en toewijding!Elke werkgever klaagt toch altijd over ongeintreseerd personeel???

[Mafhaf]

Je baas zou trouwens blij moeten zijn met jouw inzet en toewijding!Elke werkgever klaagt toch altijd over ongeintreseerd personeel???

Amen, Sandra!

[sandra]

oh hij is op zich wel blij met mijn inzit, maar ziet mijn manier van doen niet zo zitten. En dat is heel persoonlijk niet waar?
Onlangs heel lang gesprek gehad over hoe hij een paar "probleem"paarden van gasten had gefixt. Niet eens zo unnatural of onvriendelijk, maar net als met dat laten racen tot ze niet meer wil, heb ik het lef niet voor zulke methodes. Aan de ene kant werk ik er graag omdat er best veel aan de paarden wordt gedacht (geen hulpteugels, geen sporen, zwepen, hoefijzers, strakke teugels). Aan de andere kant ben ik als werknemer wel verplicht te gaan rijden op een paard dat geen toestemming geeft, een paard dat rightbrained is of weet ik veel... Ik begin langzamerhand, zeker nu ik deze zomer vaker moet begeleiden, te twijfelen of ik dit werk wel kan mixen met mijn principes, met wat ik zie aan een paard.

[lila]

Misschien moet je het in je hoofd even proberen te scheiden. Zo van dit is werk, en het zijn werkpaarden, ze zijn niet anders gewend en gaan nog even verder. In de rustige momenten kan je met ze aan de slag om het meer op de NH manier te doen. Maar als je als client een buitenrit "bestelt" van 10.00 - 12.00, dan ga je niet tot 10.30 wachten tot je paard toestemming geeft. Probeer het jezelf niet te ingewikkeld te maken. Zie deze fase als een bevestiging en motivatie om te proberen het voor volgend jaar anders te krijgen. Rome is ook niet in één dag gebouwd. Approach and retreat. Je komt er wel daar, maar geef paarden, baas én jezelf er tijd voor, het tenslotte een hele ommeslag voor hen!

[Jarno]

Wat voor mijn paard een hulp was, als ik op buitenritten ging, was gewoon even in de piste wat inrijden, een paar toertjes stappen, paar toertjes draven, en wat galopperen, zodat hij toch al eens gegalopeerd had. Hem niet per sé moe maken op voorhand, hem gewoon de kans geven om eens rond te laten lopen. Op wandeling was hij dan veeeeeeel rustiger. Nu met Parelli heb ik uiteraard een heel ander arsenaal om dit te verhelpen, maar in jouw geval, als tijd en baas wat tegenzitten, kan dit mss een hulpmiddel zijn. Het laten uitrazen van een Arabier lijkt mij nogal onbegonnen werk...

[Callippo]

Ooh, ik denk er nu pas aan!

Honza had een mooie strategie voor paarden die alleen maar harder en harder willen, en al nerveus worden als je gaat draven, omdat ze willen galopperen...

Nadeel, het lijkt me niet echt toepasbaar bij jou, omdat je waarschijnlijk van je baas snel resultaat moet hebben.

Wat Honza zou doen:

ga op de buitenrit DIRECT galopperen, maar slechts een paar 100 meter, neem hem dan terug naar draf, draaf een paar 100 meter, ga dan stappen, paar 100 meter en stijg dan af, ga grazen en loop terug naar huis.

Hiermee doorbreek je bij het paard het patroon van 'ohhh, we gaan draven, straks gaan we galopperen, jaaah, ik wil NU galopperen...' en door direct te galopperen vertel je aan je paard 'zo, die galop hebben we tenminste al gehad'. En zo ga je vanuit een snelle gang steeds een gang terug, ipv dat je steeds in een snellere gang gaat. Want dat gebeurt meestal met een rit: eerst ff instappen, dan stuk draven en vervolgens galop.

Ik weet niet hoe jij Mariska inschat, qua gedragspatroon, en of het veilig is om te galopperen of dat ze dit al direct keihard en niet meer te stoppen doet. Maar misschien voor anderen met dit probleem: denk er eens over

[sandra]

ehhh, Evi... ik heb een voorstel... Als JIJ dit nou eens uit gaat proberen op Mariska?




Heb gisteren nog even met Mariska in de bak gereden. Daar is ze echt super relaxed. Veel overgangen gemaakt en halve ophoudingen, en geoefend om halt te houden op Whoa. Heerlijk een paardje dat eigenlijk zonder handen te sturen is. Helaas weet ik zeker dat dit veranderd zodra we de bak voorbij lopen. Gek hoor dat een paard zo veranderd...
Ik vraag me af of ik haar na 100m terug kan krijgen... Heb nog geen galop geprobeert buiten de bak omdat ze dit constant zelf aanbied...

[Mafhaf]

Hmm interesting stuff!

[Milkaatjuh]

Ik heb het met mijn paard ook gedaan. Die was op een gegeven moment zo druk geworden en die wilde alleen maar crossen. Ze was verder niet bang, want als ik haar 180 graden omdraaide dan stond ze gewoon stil en kon ik stappen. Maar zodra ik haar weer omdraaide ging ze weer crossen. Toen heb ik haar laten crossen, maar ze mocht pas terug op het moment dat ik dat zei. Ze heeft het daarna nooit meer gedaan. En ze had geen pijn want de andere kant op bleef ze wel ontspannen stappen.