Jaja, verslaafden kunnen niet zonder, dus hebben we een wegrestaurant opgezocht met HotSpots en zitten nu achter de laptop aan een flesje pfandfreie kakao-drink en een Tasse Tee.
De eerste dag reizen was een spannende belevenis!
Om half 11 zouden we inladen, net voor het donker dus.
Maar uiteraard vergaten we steeds vanalles, waardoor we pas om half 12 aanreden. Bij het inladen stond de buurman mee te kijken, waardoor Shaf natuurlijk niet in 1x de trailer in liep. Al na 1 minuut kwam hij met allerlei opmerkingen als 'vroeger gaven we ze gewoon een schop onder de kont...' Natuurlijk liep Shaf in 1x naar binnen zodra de buurman zich omdraaide
Bij de pre-ride-check bleken de rechter-achterlichten het niet te doen (2 ja, zowel van auto als trailer, dus het was geen kapotte lamp)
Aangezien we zelf niets konden vinden (hele lamphouder al uit elkaar gesloopt!), besloten we 10km te rijden en dan de ANWB te bellen (heb geen woonplaats-service, dus dat moet op een stukje afstand van je huis )
Bleek het een zekering te zijn die niet stuk was, maar ook niet meer helemaal contact maakte. Pfff, hadden we zelf eigenlijk ook wel kunnen bedenken
En zo was het al voorbij 1 uur eer we de Duitse grens passeerden.
De eerste stop was zo'n 100km in Duitsland; goedkope benzine en een hele dikke bockwurst op een mini-broodje (helaas geen foto van de Wurst)
Het was superrustig op de weg, echt heerlijk om 's nachts te rijden. Onderweg kwamen we wel erg veel blauwe zwaailichten tegen, zelfs een kolonne van meer dan 10 brandweerwagens, die ons met een slakkegangetje tegemoet reden. Misschien kwamen die terug van het jaarlijkse stap-avondje van de Feuerwehr???
Even later weer allemaal blauwe lichten en plotseling een wegversmalling van 3 naar 1 baan, stond een vrachtwagen langs de weg die blijkbaar een heleboel olie of diesel verloren was, want het stonk er behoorlijk! Maar door die felle blauwe lichten kun je maar moeilijk wat zien.
Een uur later geen blauwe knipperlichten, maar een colonne vrachtwagens die plotseling hard remden en signaleerden. Wij ook vol op de rem natuurlijk, geen idee waarom! Toen ging er een politieauto voor rijden en konden we wat zien: een grote vrachtwagen in vuur en vlam! Dikke rookwolken erboven, enorme bal vuur bij de cabine! We zaten wel ff in de stress toen! En 1 voor 1 kwamen er brandweerwagens met zwaailichten en sirenes tussen ons en de baan ernaast doorrijden. Bij elke brandweerwagen schudde de trailer heen en weer, arme Shaf
We hadden wel mooi uitzicht op het spectakel en hebben een deel ook stiekum gefilmd Het was maar 500m verderop en met de zoom konden we goed zien wat er aan de hand was. Of de chauffeur het overleefd heeft weten we niet...
We hebben hier gestaan tot een uur of 4, terwijl het buiten steeds lichter werd.
Met een gangetje van 40-100 km vervolgden we onze weg. Heuvelop was soms best ff zwaar voor mn Traffi, maar naar beneden had hij er wel zin in
We waren gelukkig net voor de spits voorbij Frankfurt en zagen aan de overkant een lekkere Stau, waar wij gelukkig geen last van hebben gehad
Een stuk voorbij Frankfurt werden we ingehaald door de Polizei, hij reed ons voorbij en nam een afrit naar de parkeerplaats. Hij stopte echter niet, maar reed gelijk weer achter ons aan de weg op. Sandra zei nog: volgens mij moet hij ons hebben! En jahoor: Bitte Folgen!
Wij gelijk weer nerveus natuurlijk (slecht geweten? )
Ausweis und Fuhrerschein bitte!
En daarna: Autopapieren bitte!
Want ja, Sandra had natuurlijk geen E-rijbewijs, dus dat vereiste nadere inspectie!
Ik gaf al mn autopapieren aan de agent, maar het aanhangerbewijs zat dubbelgevouwen waardoor hij die niet zag. Wij weer in de stress: help, waar zijn de papieren! Oom agent controleerde het plaatje van de trailer, die stond nog op het oude gewicht van 2000 kilo dus daar zou ze nooit mee mogen rijden... Hij vroeg of we anders iemand het papier konden laten faxen! Gelukkig vonden we toen het papier tussen de autopapieren. PFEW! We mochten weer verder rijden.
Deze keer reed ik maar weer verder, elke keer als er iets gebeurde zat Sandra achter het stuur, en nu had ze daar wel ff genoeg van
Ondanks al het oponthoud reden we om half 10 de oprit van Drei Frankenhof op, onze 'overdaggingsplek'.
Omdat we op de wei nergens meer stroomdraad hadden kunnen vinden, hadden we nu alleen prikpaaltjes bij ons. En op de boerderij was nergens draad aanwezig. Met savvy strings, leadropes en een restje touw van de boerderij knutselden we een paddockje in elkaar. De boer vond het echter wel een idee om een pin in de grond te slaan en hier het paard aan vast te binden. Daar dacht Shaf echter anders over. Met zijn achterbeen over het draad draaide hij natuurlijk de verkeerde kant op waardoor hij zich helemaal vast trok en zijn kootholte openhaalde. Vervolgens ging hij er ook nog eens in draf vandoor, over het grote veld, richting de weg... maar na een paar honderd meter liet hij zich toch wel weer vangen. Hij had blijkbaar geen idee wat de juiste weg richting huis was of hij dacht: nou, die 500 km leg ik toch liever in de trailer af
Toch maar weer in de draad-paddock, met een leadrope los aan zn halster zodat hij het idee had dat hij wel vast zat, dat werkte uiteindelijk het beste.
En toen begon de vakantie pas echt: heerlijk in het zonnetje in slaap vallen, beestjes kijken op de boerderij, BBQ-en in het gras en een wandelingetje naar het bos. Ideaal!
Om 10u gingen we nog even slapen, tot ik om 11u weer wakker schrok: tijd om in te laden!
in tegenstelling tot onze verwachting liep Shaf in 1x de trailer op, hij dacht vast dat we terug naar huis gingen We hadden een hooinet gevuld met gras en voor onszelf een 'koelton' met drinken (= waterton voor paard met koud water: ideaal om de Red Bull koud te houden)
Nog een beetje duf van ons korte slaapje gingen we weer op pad, nog ruim 400km voor de boeg. Sandra reed het eerste stuk, zij was het wakkerste van ons twee. Ik viel meteen in slaap terwijl Traffie met sandra achter het stuur lekker doortufte in een gangetje van rond de 80 km (60 bergop, 100 bergaf). Af en toe werd ik wakker, wow, weer 50 verder! Een keer droomde ik dat ik wakker was en naast Sandra in de auto zat, terwijl Sandra reed en we nog 100km voor Regensburg waren, opeens werd ik wakker en bleek dat we al 40km verder waren, haha, dat was zo idioot. Inmiddels zijn we ruim 200km op weg, en we gingen zo snel dat we even een pauze inlassen van een uurtje. Tijd om de foto's te uploaden tot nu toe en jullie mee te laten genieten van ons avontuur.
Nog een paar mooie plaatjes:
Het avontuur tegemoet:
Wij gaan weer op weg!!!
Bladwijzers