stellingen Parelli

[sandra]

Hallo allemaal
Zaterdag ben ik bij een emailvriendin geweest die ook met NH bezig is en alles al zo'n beetje heeft geprobeerd. Op mijn advies heeft ze een tijdje Parelli gedaan. Toen ze mij en Chip zag spelen was ze dolenthousiast, maar eenmaal thuis, viel het haar erg tegen. We hebben eigenlijk de hele dag gepraat over de voor en na-delen van Parelli. Hoe langer we praten hoe moeilijker ik vond om bepaalde stellingen van haar te weerleggen. vandaar dat ik eens van jullie wil weten hoe jullie tegenover de volgende stellingen staan, die die dag aan de orde kwamen.

stelling 1:
In Parelli komt nauwelijks de kunst van het leiden aan bod. Terwijl dit toch de echte basis is van het NH.

stelling 2:
Door de friendly-game leer je je paard stil te staan bij enge dingen. Parelli verklaard dat je je paard eraan went. Maar volgens mij went je paard er niet zozeer aan, maar leert het zich ervoor af te sluiten. Hierdoor krijg je een in zichzelf gekeerd paard.

Stelling 3:
De eerste 3 games vond ik nog wel te doen. Maar bij de 4e, de yoyo-game, sloegen bij mij de twijfels toe. Wat is het nut ervan om je paard achteruit te laten gaan door (in fases of niet) flink met het touw aan zijn hoofd te zwaaien. Toevallig heeft mn pony een hekel aan aanrakingen aan zijn hoofd. Hij verdraagt het wel, maar vind het niet prettig. De yoyo-game vind ik dan ook geen game die ik mn pony aan zou willen doen.
Mn pony heb ik met Hempfling trouwens geleerd om achterwaarts te gaan door middel van een veel vriendelijkere lichaamstaal. Oke, ik loop mee met mn paard. Maar waarom zou ik moeten blijven staan. Ik wil toch Partnership met mn pony?

wat vinden jullie van deze stellingen?

groetjes sandra

[sanne]

stelling 1 vind ik een beetje vaag. Wie zegt dat dat de basis is, alleen omdat hempfling het zo doet? Ik denk dat er meerdere manieren zijn, sommige beginnen met leiden, anderen hebben een andere manier waardoor het leiden uiteindelijk vanzelf gaat. Ik raad trouwens iedereen altijd aan om te leiden op de manier van hempfling. Het is zeker heel handig in het begin.
stelling 2 ben ik het echt niet mee eens. Je leert het paard niet te schrikken, als jij ook niet schrikt. Het paard raakt niet in zichzelf gekeerd, maar leert te vertrouwen op jou oordeel of iets eng is of niet.
stelling 3, tja, het ligt er maar aan welke methode je doet. Ik vind het handig om op zo veel mogelijk manieren achteruit te kunnen. Vooral in de praktijk is zo'n zwieber(tje) aan het touw heel handig, en het is in fases toe te passen. Ook parelli is trouwens tegenwoordig niet meer voor de fase 4 die hij in level 1 aangeeft

[Linda]

stelling 1:
In Parelli komt nauwelijks de kunst van het leiden aan bod. Terwijl dit toch de echte basis is van het NH.

stelling 2:
Door de friendly-game leer je je paard stil te staan bij enge dingen. Parelli verklaard dat je je paard eraan went. Maar volgens mij went je paard er niet zozeer aan, maar leert het zich ervoor af te sluiten. Hierdoor krijg je een in zichzelf gekeerd paard.

Stelling 3:
De eerste 3 games vond ik nog wel te doen. Maar bij de 4e, de yoyo-game, sloegen bij mij de twijfels toe.

Nou, ze heeft er wel goed over nagedacht hoor hahaha... :

Wat betreft stelling 1:
Het leiden komt zeker wel aan bod naar mijn mening! Alleen niet op de manier die we gewend zijn :
Bij Hempling is het zo dat het paard een bepaalde afstand aanhoudt bij het leiden, bij Parelli is dit niet anders. Alle Games die je speelt hebben met goed leiden te maken, jij bepaald immers de afstand en maakt jouw ruimte duidelijk. Geloof me, als je een paard hebt wat graag in je ruimte komt, helpen deze Games ontzettend veel! Naar mijn mening is dat de essentie van het leiden van je paard. Ik ben ook eerst met Hempling bezig geweest, maar vind dit nu echt niet zo'n groot verschil met Parelli hoor...

Stelling 2:
Ook echt niet mee eens, ga maar eens een uur bij iets heel engs staan, op een gegeven moment word je paard rustig en niet omdat hij toevallig dan zichzelf 'terugtrekt'. Ik denk niet dat een paard zich echt kan afsluiten, puur alleen al omdat het een prooidier is. Trek je dit verder door, dan kun je zeggen dat paarden van nature niet in zichzelf gekeerd zijn. Ze moeten immers altijd oplettend zijn...maar het kan natuurlijk zijn dat zij een andere definitie heeft? :

Stelling 3:
Als je f]/images/smilies/wink_smile.gif[/img]:
En als je al weet dat je paard het niet prettig vind dat je bij het hoofd komt, heb je toch iets niet goed gedaan in de Friendly Game...de Game ruim vóór de YoYo...
Wat betreft Hempling, tja, als je pony op een lichte aanwijzing achterwaarts gaat en het lukt, prima! Maar ook Hempling heeft zo zijn fases en dat is wel een hele straat met lint bouwen en je paard zo achterwaarts leren gaan. Komt in het begin ook niet echt veel lichaamstaal bij kijken, het paard kan simpelweg niet vooruit of zijwaarts en gaat dus achterwaarts...logisch. En wat is dit? Juist, voorbereiding!

Ook bij deze stellingen die zij aandraagt zie ik duidelijk dat ze zich niet bewust is van het concept wat Parelli gebruikt: "Voorbereiding"...
Het nut om je paard achterwaarts te laten lopen met een touw? Tja, in het begin ben je duidelijk en dit maak je steeds subtieler...het is dus een voorbereiding op het stadium "je paard alleen nog maar met lichaamstaal achterwaarts laten gaan" en je kunt situaties tegenkomen waarbij dit achterwaarts gaan behoorlijk handig kan zijn. En waarom zou je alleen partnership met je pony hebben als je met je pony meeloopt? Als je stilstaat geef je tenminste geen onduidelijke signalen...iets waar Hempling ook op hamert, maar er niet helemaal naar handelt vind ik persoonlijk. Zelf heeft Hempling het in zijn boek erover dat wanneer je een vinger beweegt in iemands ooghoek, dit heel alarmerend kan zijn en je steeds in een staat van alertheid verkeerd. Totdat je dus gefrustreerd wordt hierdoor. Hij trekt dit concept dan verder door naar het paard, met andere woorden: "Wees subtiel met je lichaamstaal", maar vervolgens loopt hij wel continu mee met het paard en doet alle oefeningen mee. Als je stilstaat, kun je minder fout doen lijkt mij. In die zin vind ik Parelli dus beter...hoewel Hempling wel hetzelfde wil waarschijnlijk :

Wat dat betreft zou ik nog veel meer kunnen schrijven, maar hoop dat je wat met deze 'korte' versie kan :

[sandra]

Vooral in de praktijk is zo'n zwieber(tje) aan het touw heel handig, en het is in fases toe te passen. Ook parelli is trouwens tegenwoordig niet meer voor de fase 4 die hij in level 1 aangeeft

welk alternatief heeft hij dan tegenwoordig?
Ik vond zelf de fase 4 van de yoyo game de vervelendste fase 4 van alle fase 4en in de seven games. Vooral als je het een paard nog allemaal moet leren voel ik me een beetje schuldig om fase 4 toe te passen. Over het algemeen willen paarden best doen wat je vraagt, maar begrijpen ze het gewoon nog niet helemaal.
Dat gesjor aan het halster (ookal gaan er 3 fases aan vooraf) vond ik altijd knap lullig van mezelf. Vandaar dat ik haar wel begreep.
En ja, dit meisje kon haar paard in alle rust achterwaarts laten gaan door simpelweg haar hand ietsje op te tillen en naar haar paard te lopen...

groeten sandra

[Antiope]

Ik vond zelf de fase 4 van de yoyo game de vervelendste fase 4 van alle fase 4en in de seven games. Vooral als je het een paard nog allemaal moet leren voel ik me een beetje schuldig om fase 4 toe te passen. Over het algemeen willen paarden best doen wat je vraagt, maar begrijpen ze het gewoon nog niet helemaal.

Ik blijf erbij dat je fase 4 helemaal niet mag toepassen als een paard iets nog moet LEREN. Daarmee breng je hem alleen maar in de stress en dat is niet bevorderlijk voor het leerproces. Als een paard iets niet begrijpt, dan kan je kiezen voor de 'passive persistence' of het succes 'afdwingen' door aan te sluiten bij iets wat hij al wel begrijpt en daarvanuit verder opbouwen.

Het punt is, dat er in L1 nog weinig 'purpose' is, je leert echt de basics. Eigenlijk is daar niet zo heel veel aan. Nu ik een stuk verder ben, kan het reusachtig handig zijn om mn paard van een afstandje met een lichte vingerwijzing achteruit te zetten.

[sandra]

Ik blijf erbij dat je fase 4 helemaal niet mag toepassen als een paard iets nog moet LEREN. Daarmee breng je hem alleen maar in de stress en dat is niet bevorderlijk voor het leerproces. Als een paard iets niet begrijpt, dan kan je kiezen voor de 'passive persistence' of het succes 'afdwingen' door aan te sluiten bij iets wat hij al wel begrijpt en daarvanuit verder opbouwen.

Wat je hier zegt vind ik interessant. ik sta namelijk op het punt weer helemaal van voren af aan te beginnen met mn nieuwe verzorgpony Sweety. Niet dat ik van plan ben gelijk alle 7 games te doen de eerste keer. maar hoe zou jij de yoyogame dan doen met "passive persistence". Hoe zou je dat aanpakken? En hoe moet ik de mogelijkheid van het succes afdwingen door aan te sluiten bij iets wat hij al begrijpt zien?

Op paard Natuurlijk zei Frans net dat je bij het leren van wijken voor druk eventueel een sleutel moet gebruiken als fase 4/5. Hebben we het hier nog over natural horsemanship??? (sorry dit was even een kanttekening die ik gewoon kwijt moes)

[Callippo]

Wat je hier zegt vind ik interessant. ik sta namelijk op het punt weer helemaal van voren af aan te beginnen met mn nieuwe verzorgpony Sweety. Niet dat ik van plan ben gelijk alle 7 games te doen de eerste keer. maar hoe zou jij de yoyogame dan doen met "passive persistence". Hoe zou je dat aanpakken? En hoe moet ik de mogelijkheid van het succes afdwingen door aan te sluiten bij iets wat hij al begrijpt zien?

Op paard Natuurlijk zei Frans net dat je bij het leren van wijken voor druk eventueel een sleutel moet gebruiken als fase 4/5. Hebben we het hier nog over natural horsemanship??? (sorry dit was even een kanttekening die ik gewoon kwijt moes)

Tsja, ik denk dat die fase 4 juist hardstikke natuurlijk is hoor.
Paarden in het wild gebruiken hem ook. Niet regelmatig, maar wel zeer doeltreffend.
Het gaat er bij NH namelijk niet alleen om dat je alles zo zacht mogelijk doet, maar ook zo duidelijk mogelijk, op een voor het paard begrijpelijke manier.
Dat yoyo-en met fase 4 valt daar misschien een beetje buiten, maar als je dit eerst goed voorbereid met game 3 (driving) achterwaarts dan zul je nauwelijks fase 4 nodig hebben.
Als hulpje kun je het paard in een smal gangetje leiden (zoals hempfling doet) en het daar uit yoyo-en. Dan gaan ze vanzelf makkelijker achteruit.
Als je paard het eenmaal doorheeft, kun je voor snellere reacties je CS gebruiken ipv harder slingeren. Maar ze moeten wel degelijk op dat slingertje leren achteruit gaan, het komt nog zoveel vaker terug!

[Antiope]

Tsja, ik denk dat die fase 4 juist hardstikke natuurlijk is hoor.
Paarden in het wild gebruiken hem ook. Niet regelmatig, maar wel zeer doeltreffend.
Het gaat er bij NH namelijk niet alleen om dat je alles zo zacht mogelijk doet, maar ook zo duidelijk mogelijk, op een voor het paard begrijpelijke manier.

Het gaat hier niet om of fase 4 in het wild voorkomt, het gaat erom of het de meest effectieve manier is om je paard iets te leren. Nou, dat is het dus NIET. Fase 4 toepassen als je paard niet weet wat je wil, is niet begrijpelijk voor het paard!!

Tja, ik had een reactie geschreven op Sandra's vraag, die is niet aangekomen
Nog maar:
passive persistence: volhouden in een lage fase. Heeeel goed opletten en bij de minste gewichtsverschuiving naar achteren van je paard releasen. Timing & feel dus.
set it up for success: stukje afzetten zodat je paard alleen naar achteren kan. We gaan er voor het gemak even vanuit dat het paard weet dat over jou heen lopen geen optie is Als je paard het idee toch niet doorkrijgt, ipv je fasen te verhogen overstappen op achteruit driven. Zodat-ie het verband gaat leggen tussen jouw wijsvingergewiebel en de achteruit.

[Linda]

Als je paard het idee toch niet doorkrijgt, ipv je fasen te verhogen overstappen op achteruit driven. Zodat-ie het verband gaat leggen tussen jouw wijsvingergewiebel en de achteruit.

Ik ben het met Eveline eens dat, wanneer je de voorgaande Games goed hebt afgerond, je de fase 4 bij de YoYo niet tot nauwelijks nodig hebt. Eigenlijk zoals je hierboven al beschrijft :

De Games worden niet voor niks op volgorde gespeeld en je gaat pas verder met de volgende Game als je zeker weet dat de andere Games er goed inzitten. Dat is wel zo eerlijk voor het paard, omdat je dan dus zeker met de YoYo zal zien dat je paard het veel sneller doorheeft. Ik heb fase 4 bij de YoYo maar 1 of 2 keer nodig gehad, omdat Tamara de Driving Game helemaal snapte. Als je dus te vaak fase 4 nodig zou hebben (en dat merk je) zit er naar mijn mening iets niet goed in de Game ervoor. "Prior and Proper Preparation"...zit de Driving Game er niet zo goed in dat je daar je paard al niet op fase 1 naar achteren krijgt, dan moet je ook zeker niet met de YoYo Game beginnen!

En je zult daarna misschien best nog wel een fase 4 moeten gebruiken, maar dan niet om je paard het spelletje te leren maar om zijn aandacht op jou gericht te krijgen (dus dat principe wat ze in de natuur ook bij elkaar laten zien...'heee, opletten, ik kom eraan'). Dat is dus al heel wat anders en je zult zien dat je fase 4 ook niet tot nauwelijks nodig hebt. En dan nog, vind je die fase 4 echt zo vervelend bij de YoYo Game, dan kies je toch voor de fase 3/4 van de Driving Game? Dát snapt je paard dan inmiddels al lang (als je dat goed hebt afgerond tenminste hihihi) :

[Nacino]

stelling 1:
In Parelli komt nauwelijks de kunst van het leiden aan bod. Terwijl dit toch de echte basis is van het NH.

Het heet niet voorniets de 'kunst' van het leiden.
Je kan een paard pas leiden als je de leider geworden bent.. en dat bereik je dus eerst met de seven games. Nu in level 2 is hij beter te leiden dan ooit, los, en vanuit verschillende posities. Ik kan mijn paard alle kanten opsturen, alleen naar beneden en omhoog moeten ooit nog aan bod komen :
Met stelling 1 ben ik het dus niet eens.

stelling 2:
Door de friendly-game leer je je paard stil te staan bij enge dingen. Parelli verklaard dat je je paard eraan went. Maar volgens mij went je paard er niet zozeer aan, maar leert het zich ervoor af te sluiten. Hierdoor krijg je een in zichzelf gekeerd paard.

Dit eerste begrijp ik niet, stil staan bij enge dingen? Nee, rustig blijven als jij ook rust uitstraalt. Dus als zwiept die carrot stick alle kanten op (of later die paraplu of dat bouwzeil), hij leert dat rust de beste remedie tegen het kwaad is! En afsluiten, nee hoor, een beetje desenzibilisatie wel, maar dat kan denk ik geen kwaad.
Natuurlijk kan je alles tot in het uiterste doorvoeren, maar dan wordt het meer het 'sacking out' zoals dat nogwel in Amerika gebeurd. Je moet nooit uit het oog verliezen wat het doel is, dus wordt geen robot die de games uitvoert, je moet wel een beetje feeling behouden en weten wat het moment is om te stoppen.
Met stelling 2 dus ook, oneens.

[quote="sandra"]Stelling 3:
De eerste 3 games vond ik nog wel te doen. Maar bij de 4e, de yoyo-game, sloegen bij mij de twijfels toe. Wat is het nut ervan om je paard achteruit te laten gaan door (in fases of niet) f]

Tot op zekere hoogte ben ik het er mee eens. Ik zou als ik deze game bij een 'nieuwe' pony zou aanleren iets minder snel door de fases gaan en mijn lichaamstaal duidelijker maken. Overigens moet dit zowiezo in deze game, óók in L1! Swiegemutter look, energie uitstralen.
Als je fase 4 te ruw vind gebruik je de carrot stick (tegen de borst, of op de grond tikken) of stamp je met je voeten op de grond of zet een pas naar voren.
En ik vind het één van de geweldigste games! Nacino loopt vlot 7 meter achterwaarts zonder touw, alleen mijn houding en het uitgestoken vingertje.. en hij komt even snel weer terug, heerlijk!