Verslag L2 cursus 24 juli - 28 juli

[Hanneke1980]

Hallo allemaal,

Helaas het zit er weer op, mijn vakantie in Oostburg is voorbij, Unieko en ik zijn weer thuis en kijken terug op een super week! Althans ik dan, ik ga er maar even vanuit dat Unieko het ook naar zijn zin heeft gehad, die indruk wekte hij ook.
Ik zal proberen een niet al te lang verslag te schrijven, heb ook wat foto’s, alleen niet al te veel. Er was helaas niemand mee, ik heb soms mijn fototoestel in de handen van een onschuldige toeschouwer gedrukt, dus van in de bak zijn wel wat foto’s, van het rijden heb ik alleen 20 sec filmpjes, ik had mijn toestel nog op filmen staan. Tot zover de technische details.

Met het schaamrood over mijn hele lichaam moet ik bekennen dat ik afgelopen zondag erg vroeg ben vertrokken, met behulp van Unieko zijn eigenaar. Zij moest hem namelijk in de trailer zetten, mij lukte dat niet. Dit ging volgens de niet voeren, biks mee, Ingrid zet hem met een hoop kom maar, kom maar, rammel rammel erin.. Heel snel klep dicht en dan met de klep dicht de stang erin vrotten methode. En nog heb ik dit trailerladen zwaar onderschat want ik kwam bij Eddy en ik zei, “ach als we ook nog een uurtje aan het trailerladen kunnen besteden, ja dat zou fijn zijn�. Hierover later meer.

Gelijk bij aankomst in Zeeland viel de rust en ruimte op. Unieko kwam rustig de trailer afgestommeld, en was waarschijnlijk of wat overdonderd, of echt niet onder de indruk van alles want liep vrolijk naast me mee terwijl ik moeite moest doen om niet te gaan springen of huppelen ofzo. Mijnheer heeft grondig zijn paddock geïnspecteerd, en uiteindelijk goed gekeurd, dus kon mijn vader me droppen op de camping.
http://www.trekpaardenmelk-zeeland.nl/camping

Ja de paardenmelkerijcamping is een aanrader! Klein, maar precies alles wat je nodig hebt, paarden “in de achtertuin� dus wat wil je nog meer? (ik moet eerlijk bekennen dat ik er niet heel veel geweest ben…)
Alhoewel ik niet zo’n ster ben in tentopzetten, ging dat nu toch wel erg snel (oke ik geef het toe, mijn allerliefste vader was nog niet vertrokken en heeft geholpen, ik heb de haringen aangegeven)
Daarna snel naar Unieko toe, hij was nog niet helemaal klaar met zijn paddock verkennen, en was ook nog niet helemaal op zijn gemak, maar goed dat was ik ook niet. Ben maar bij hem gaan zitten, kon ik ondertussen mooi naar Eddy kijken die met Opère bezig was. Unieko keek ook zijn ogen uit, zeker toen Opère op het blok ging staan zag je hem denken, “o o nee, dame, dat je me hier heen haalt is tot daar aan toe, maar dát ga ik dus niet doen�
En inderdaad (toen ik dacht dat iedereen weg was) ben ik ook het terrein maar even wezen verkennen en waar zat de treshold? Bij het blok. (maar ojee, dillema voor Unieko, laat daar nou net het lekkerste gras staan)
Al met al liep hij rustig mee. (oke, ook af en toe over me heen of tegen me aan, maar goed dat was ook 1 van onze “aandachtspunten�)
Nadat ik hem de hele namiddag vanuit alle hoeken bewonderd had (heerlijk alle tijd van de wereld, het ultieme het is hier fantaastisch gevoel) ben ik toch maar weer op de fiets gestapt richting camping.

‘s Nachts kon ik toch niet echt slapen, dacht een aantal keer dat ik Unieko hoorde hinniken. (keep on dreaming, knappe oren als je dat op 2 km afstand kan horen), ik ben uiteindelijk om 05.00 uur maar weer op de fiets gestapt, en naar de kant van de weg gefietst om te kijken of Unieko nog in zijn paddock stond of dat hij misschien terug gewandeld was. Zaklamp mee, en –o wat ideaal die polder, kun je tenminste ver kijken-, nou hij stond er nog! (heeeel verrassend)

Maandag begon dan eindelijk de langverwachte cursus, we waren maar met zijn vieren. Ideaal!
Er was 1 mevrouw die de cursus met Loraine deed, helaas had haar eigen paard een blessure, zij wou graag meer tips om haar eigen paard en ook Loraine meer snappyer te krijgen. En met rijden wou ze graag exacter kunnen “sturen�.
Nummer 2 was een man die vooral voor het grondwerk kwam, hij had level 1 net afgerond wou een solide basis voor level 2. Zijn paard (reus! Een kruising tussen een shire en een gelders tuigpaard als ik het goed heb) was erg claustrofobisch. )
Nummer 3 was een man die zoals hij zelf zei een heel braaf paard had, alleen als zijn merrie nee zei dan had hij ook echt nee. En hij wou toch graag wel iets vaker een ja.
En nummer 4 was ik. Ik had al heel sterk het idee dat Unieko heel erg veel LB dominance gedrag vertoont, maar dat wou ik toch wel graag bevestigd horen. (die bevestiging kreeg ik geloof ik al na 3 minuten van Eddy ) en ik mis heel vaak een stuk respect. Unieko doet zijn oefeningen netjes, speelt de spelletjes mee maar op zijn manier, en als hij daarna dan over mij heen kan rennen is zijn dag helemaal goed. Ik hoopte dat ik aan het einde vd cursus toch wat assertiever zou kunnen zijn tegenover hem. (en dan zonder een schuldgevoel)

Na een stukje theorie over de 8 responsibilities , en hoe je een paard kan motiveren om toch datgene te doen wat je die dag in gedachte had zijn we begonnen met de praktijk. (Eindelijk ! ) Echt, ik raak er niet over uitgepraat, maar die sfeer daar! Wow, zowiezo was er al constant een learning mood in de lucht, maar zodra ik met Unieko de bak binnenkwam, halleluja.
Het leaden / driven vanuit zone 3 naar een obstacle toe werd geoefend, begonnen werd met zone 1 plaatsen bij het obstacle, en daarna zone 4 of 5.
Tijdens hind your hiney werden de verschillen fase in fase 4 behandeld, en inderdaad een niet effectieve fase 4 heeft weinig resultaat.

’s Middags werd er gereden, nu was ik zowiezo nog wat gespannen omdat het de eerste dag was, en tsja rijden hielp niet echt mee om die spanning te laten verdwijnen. Als ik heel eerlijk ben dan had ik wat langer moeten wachten met opstijgen maar neee, het oude jelaatjetochnietkennengevoel had de overhand. Toch was de “ relaxoefening� die Eddy voor ons had wel een echte relaxoefening. Het hield simpelweg in een pushing passenger sessie, waarbij je 1. de ppl houding aannam - 2. meepeddelde met je voeten – 3. je paard spiegelde en 4. je herd of 2 moest beschermen met je cs. Niets bijzonders dus eigelijk maar wel 4 dingen waar je bij na moest denken. Het hielp om te ontspannen, maar ik denk net niet genoeg want Unieko had wel iets teveel energie dus bij het vragen naar de draf was er even een “ ontploffing� . Dus toch nog maar even doorgestapt.
Daarna een follow the leader oefening, met na een tijdje een uitbreiding: follow the leader waarbij the leader 10 stappen draf (en niet meer! ) deed. En o jippie o jippie, Unieko en ik waren alle spanningen kwijt en konden ons concentreren op die 10 stappen draf.
Deze oefening werd uiteindelijk nog uitgebreid met een back up, en later een back up + 10 stappen draf.

En dat was het einde van dag 1, nog steeds was ik aan het stuiteren, maart nu omdat ik in de eerste dag al zooveel geleerd had en wist dat ik er nog 4 te gaan had. Nog even rondgereden in de bak, daarna een uitgebreide friendly sessie op het veld, goh wat was het moeilijk om afscheid te nemen.

Dinsdag
‘s morgens hebben we veel tijd besteed aan de lange fase 1, gevolgd door een snelle 2-3-4.
Dit werd vooral geoefend met de yo yo game, waarbij later de “helicopter� werd ingezet als fase 4.
1 van de dingen die we de hele week veel gehoord hebben was dat de stilte tussen de noten de muziek maakt. Comfort geven tussen de games in is zo belangrijk! Dat kwam veel naar voren. En dan ook echt niets doen, helemaal van het paard afblijven. Ik dacht dat ik dat redelijk veel deed, maar dat kan niet vaak genoeg. (maar ja dat van Unieko afblijven is soms net zo moeilijk als van een gevulde droppot, handen in mijn zakken dus maar)

Zelf heb ik veel geoefend met de send, die bleek niet goed genoeg te zijn. (slecht, mag ook wel gezegd worden), the better your send, the better your allow. En inderdaad dit bleek en tijdens de cirkling game, maar ook zeker tijdens de squeeze game voor 300% waar.
Als ik Unieko over een obstacle wil squeezen dan schopt hij altijd alles om, waardoor thuis vaak de balken door de hele bak liggen. Iedereen noemt hem thuis daarom lomp, Eddy noemde hem voorzichtig. Kijk, dat hoor ik eigelijk liever. Eddy gaf de tip om op het veld te gaan oefenen met de boomstammen. En inderdaad, na een heleboel retreat, stapte hij hier overheen, in plaats van springen. Ik vond het moeilijk om te zien waarneer ik nu genoeg “geretreat� had, Eddy gaf de tip om de pauzes voor de balk steeds korter te maken.
(en dat springen dat kwam woensdag na een nog “assertievere� send ook helemaal in orde)

Om de send tijdens de cirkling game te verbeteren moest ik de cirkel voorstellen als een klok, en Unieko stond voor het vertrekken op 12 uur. Als hij voor 2 of 10 uur niet in draf was, mocht ik de touch met de stick nog een keer uitvoeren, maar nu op zone 2.

Rijden
We begonnen weer met CS riding (het is gek hoe snel je hier aan went, dit was thuis toch een erg lastig iets, meestal lag het ding na 3 rondjes alweer op de grond)
We deden een oefening waarbij we langs de hoefslag liepen, en de CS vanaf je been richting zone 1 bewogen. Het was de bedoeling om op deze manier eerst het paard af te remmen, en daarna om te laten keren.
Na een paar keer *tok* te hebben gehoord als de stick tegen Unieko zijn hoofd kwam ging dit toch wel goed. De pushing position was bij deze oefening – vooral in draf – erg belangrijk. Tussendoor en na de oefening hebben we wel veel comfort gegeven op de hoefslag want je merkte al snel het “gevaar�. Geen van de paarden wou graag naar de hoefslag toe.
Zo konden we gelijk het zijwaarts gaan oefenen, zodra het paard van de hoefslag afweek was het de bedoeling om zijwaarts naar de hoefslag terug te keren.
Een volgende oefening was het cirkelen om een object heen, totdat het paard bij het object was en daar comfort kreeg. En dan hup naar het volgende object.
Na de les nog wat op het veld geoefend, maar dat viel toch wel tegen, alle steun was in 1 keer weg, en hoe ik ook probeerde om niet anders te gaan rijden, toch gebeurde dat wel. Des te blijer was ik wel toen ik paar keer een goede point to point to lekker gras (tsja dat laatste was Unieko nog blijer over) kon rijden.


Woensdag
Tijdens de theorie werd er aandacht besteed aan het feit dat je paard ook verkeerde dingen kan leren. Bv hoe sterk ze zijn.
Als tegenovergesteld voorbeeld (? Is dit wel duidelijk?) vertelde Eddy hoe olifanten wordt geleerd rustig vastgebonden te staan aan ketting en boom. Als ze jong zijn worden ze met een ketting aan de boom gezet, ze proberen wel om de boom om te trekken maar dat lukt ze dan nog niet. Het blijft echter altijd in hun hoofd dat ze dat niet kunnen, dus ook als ze later groot zijn staan ze nog rustig bij die boom. (terwijl ze hem dan met groot gemak los kunnen trekken)

Het grondwerk stond in het teken van @ liberty. Het bleek wel weer dat ik thuis veel te optimistisch was begonnen in de grote bak. (zo stom, dat wordt ook overal afgeraden, maar dan toch eigenwijs zijn) Het liberty gedeelte werd ook erg rustig opgebouwd, het was de bedoeling dat we de achterhand wegdreven, wachten totdat het paard ons 2 ogen gaf, daarna alleen het andere oog en dan de voorhand wegdrijven. Dit werd eerst aan het einde van de lijn gedaan, daarna met het halster om de hals, daarna in de roundpen die was uitgezet en daarna in de bak. Ideaal zo stapsgewijs, je merkt gelijk wanneer het teveel voor je paard (of voor jouw ) wordt. Ik weet wel dat ik snel op zoek ga naar prikpaaltjes en touw!

Met rijden werd er begonnen met tit for tat (met als oefening om een goede focus te verkrijgen, je CS in je navel houden). Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit een heel verwarrende oefening vindt. Je blijft steeds zo heen en weer zwerven….
Je kunt tit for tat op 2 manieren doen:
1.Met wel een eindfocus, jij hebt een punt in gedachten en middels tit for tat ga je daar heen.
2.Jij hebt geen duidelijke focus, je kijkt waar je paard heen gaat, gaat enkele seconden met hem mee, en leidt hem dan de tegenovergestelde richting op.

Daarna gingen we cirkels rijden, er stond 1 pion in het midden, en op 3,6,9 en 12 uur stonden doorgangen van pionnen waar je door heen moest. (en nog even voor Unieko: er dus niet overheen!). Ik was Unieko alleen maar aan het corrigeren, en dus gingen we alle kanten op.
Horses are like husbands they hate to be corrected. Eddy moest dit een paar keer zeggen voordat ik door had dat dat ook voor Unieko gold. (ik weet niet, ik geloof dat ik er: “all horses except Unieko …� had van gemaakt) Uiteindelijk ging het die bewuste dag wel beter, maar vooral de dag erna (nadat ik de video had gezien die deze middag gemaakt was) merkte ik het mega positieve verschil als ik hem alleen maar corrigeerde als dat nodig was.

We konden nog even het veld op en vooraf benadrukte Eddy nog dat het zeker met “buitenrijden� of rijden op groter terrein belangrijk is een plan te hebben. Want dan heeft het paard door dat hij niet in het diepe wordt gegooid maar een leider bij zich heeft. Dus ik had bedacht om tit for tat te gaan oefenen, cirkels rijden leek me een beetje teveel gevraagd. En dit ging eigelijk best goed! Halleluja!!! Waarschijnlijk had ik iets te vroeg gejuicht want net toen ik me voorgenomen had om te gaan eindigen, en Unieko zijn rust gaf begon hij zich te krabben met zijn achterbeen. Geen probleem opzich, maar wel dat hij bleef haken achter de leadrope. Oeps, beide dus omgevallen, en toen was er nog even paniek hoe hem los te krijgen. Het arme dier lag daar maar met zijn been richting neus, de hackamore drukte zwaar op zijn neus en hij kon geen kant op. Na een hoop gestuntel en binnensmonds gevloek dat ik geen zakmes ofzoiets meehad kreeg ik hem uiteindelijk toch los bij de bevestiging. Pfoeh! Ik moet zeggen dat Unieko er een stuk rustiger bij stond dan ik, hij begon gelijk te grazen, mijn benen voelden alsof ze op de powerplate of hoe heet zoiets stonden.
Hij had wel wat rode plekken in zijn kootholte, heb nog maar even met hem gestapt, hem afgespoelt en ben toen naar de camping gegaan om te bidden, wees gegroetjes op te zeggen, wierook op te steken en alle andere dingen om hard te helpen hopen dat hij er niet kreupel door zou raken. ’s Avond liep hij gelukkig nog helemaal normaal, het nog maar eens afgespoeld en tsja meer kun je er niet aan doen.

Donderdag
Ik dacht (lekker negatief) al de hele week al: wanneer komt nou die frustratie / baal dag? Nou dat was dus de donderdag!
’s Ochtends nog wat op het veld met Unieko gespeeld, ik kon niet heel veel zien aan zijn been. Dat was gelukkig een meevaller.
Na de theorie had Eddy mijn trailer aan de zijkant van de bak gezet zodat we toch nog “even� aandacht konden besteden aan het trailerladen. Maar eerst backwards and over geoefend, dat ging eigelijk vrij goed. Ook nog een oefening om de backwarts beter te krijgen, drijf je paard vanuit zone 3 voorwaarts, stop, en wiggel hem dan naar achter zodat jij in zone 1 sta. Bij de meeste ponys / paarden werkt dit goed, omdat ze jouw het liefste in zone 1 of naast hun hoofd hebben. Zo ook bij Unieko. De hele tijd zat ik toch naar zijn been te kijken, het was duidelijk dat hij er niet kreupel op liep, maar soms trok hij toch wat ermee. (tsja, dat doen wij ook als we een schaafwond aan de achterkant van onze knie hebben) En ik overdreef het natuurlijk ook schromelijk, had ontzettend medelijden met hem, waar mijnheer dan weer gebruik van maakte. Zoals Eddy de dag erop ook zei, je mag wel (moet) rekening houden met de fysieke omstandigheden van het paard, maar geen medelijden. Dat hebben paarden ook niet met elkaar. En die leeuw die in het wild op zijn rug zou springen zou hem ook niet ontwijken omdat hij ietsjes moeilijker loopt. Ik had nog steeds heel positief in mijn hoofd om hem even snel in de trailer te zetten en daarna buiten verder te gaan, dan hoefde hij in ieder geval niet door de vrij zware bak te ploegen.
Hoe moet ik het zeggen?, we kwamen tot de 2 voorbenen op de klep, verder niet. Unieko is absoluut niet bang, dat merkte je aan alles, hij stond rustig met 2 benen op de klep, en keek ondertussen alle kanten op omdat hij een paard hoorde hinniken. Ik moest ervoor zorgen dat hij buiten de trailer echt geen comfort had, dus cirkel laten draven, achterwaarts , zijwaarts in draf, gevolgd door een squeeze game etc etc. Op zulke momenten merk je echter zooo goed dat je zelf gewoon nog ervaring mist. Want ja ik kan hem wel heel veel laten doen buiten de trailer, maar zodra Eddy wat zei, moest ik toch echt stilstaan, anders vatte ik het niet. (en Unieko vond dat stilstaan ook echt niet erg) Uiteindelijk zijn we gestopt toen hij een halve met verder op de klep was gekomen.

Smiddags begonnen we met change of directions on line, ik heb dit op het veld gedaan. En ben later de bak weer ingegaan.
Voordat ik opstaptte heb ik eerst even gevraagd of Eddy kon voordoen hoe ik de leadrope om zijn hals kon bevestigen zodat de kans kleiner is dat hij erin blijft haken.
Ook met rijden hebben we de backwarts and over geoefend, en nu een paar keer achter elkaar. Wel altijd eindigen met backwarts. (ojee ik ben het waarom hiervan een beetje vergeten, bij Unieko was het vooral omdat zijn achterwaarts niet al te goed is, en op deze manier krijgt hij zijn comfort na het voor hem moeilijkste onderdeel. Er was echter geloof ik nog een reden)
Daarna gingen we corner to corner rijden, en ineens … boem viel mijn frustratie van me af, en waarschijnlijk ook van Unieko want dit ging hartstikke netjes. Waar hij de dagen ervoor nog moeite had om de hoefslag te volgen had ik nu genoeg aan 1 wijzende vinger mocht hij ervan af gaan. Ik heb de galop even overgeslagen in verband met zijn been, maar bij de andere paarden zag je echt wel een verbetering in de impuls door deze oefening.
Als laatste reden we nog een cirkels om de roundpen, dit was een oefening voor ons, maar ook voor de shire (die de rijoefeningen niet meedeed), hij kon zo aan zijn claustrofobie werken. Hij werd namelijk erg RB als er veel paarden om hem heen liepen. Met behulp van approach en retreat werd hij echter een stuk rustiger. Aan het einde liep hij rustig door terwijl er 2 paarden om hem heen galoppeerden. Unieko was geweldig! Hij liep heel ontspannen rond de roundpen, super draf, hoofd laag, compleet weg alle frustaties! 500% genieten!
Het was de bedoeling om hierna met Unieko nog een keer het trailerladen te gaan oefenen, maar daar hebben we uiteindelijk toch maar vanaf gezien. Unieko had genoeg gehad voor die dag.


Vrijdag
Helaas!, de laatste dag alweer.
Smorgens ben ik bezig geweest met (alweer dat rotding) jawel trailerladen, het schoot niet echt op, ik kwam tot ¾ van de klep, en dan bleef ik steken. Of ik hem nu minder comfort gaf of niet, elke keer als ik hem weer de klep op zond kwamen we tot die ¾. Uiteindelijk heeft Eddy hem overgenomen en ja dan zie je toch wel een duidelijk verschil! Wat hij al zei, jij moet geen verschil maken in je spelletjes buiten de trailer, die moet je net zo doen als altijd. Dus als hij na 6 sec nog niet reageert op de fase 1, dan hup fase 4, en wel een effectieve.
Je zag duidelijk aan Unieko dat hij Eddy aan het begin wel grappig vondt, maar op een gegeven moment toch echt dacht “hè jongen, ga toch eens weg aan dat einde van dat touwtje�. Ik moet zeggen dat ik het soms ook moeilijk vond om te zien, want het ging niet altijd even zachtzinnig. Gelukkig zag ik wel dat Unieko het nodig had, want ook hier stond hij op de klep deed net of het oontzettend knap van hem was, en hinnikte ondertussen naar een paard wat voorbij liep. Zoals Eddy zei, dit paard heeft nog nooit een assertief persoon om zich heen gehad. (slik) Uiteindelijk stond hij met zijn voorbenen in de trailer. Op dat moment werd de klep wel glibberig van het zweet wat in straaltjes van hem af droop, dus zijn we maar gestopt.
(euhhm, wat de anderen in de tussentijd gedaan hebben? Ik heb werkelijk geen idee)

Smiddag met rijden had Eddy Opere ook mee. (en grr, natuurlijk ging Opere @ liberty in de trailer. Ik jaloers??? Nee hoor hoe kom je erop!)
Eerst hebben we het schouderblad even gemerkt en de beweging die het maakt, nu is dit bij Unieko nog goed te zien, maar bij sommige paarden is het aanmerkelijk lastiger. Ik heb met losse shims gereden tussen het dekje en het zadel. Ik had er weinig vertrouwen in dat dat bleef zitten, maar ja hoor Eddy had toch weer gelijk, het bleef allemaal keurig zitten.
We hebben de hulpen voor een eenvoudige galopwisseling in stap en draf geoefend. Het duurde een tijdje voordat ik hem doorhad, indirect rein, en dan direct rein richting de andere kant. (DVD 7, ch. 1 )
Daarna reden we een cirkel op de linkerhand, en wisselden dan van cirkel op de rechterhand. Woow wat een verschil met dinsdag, Unieko liep keurig op de cirkel.

Tot slot wou ik eigelijk nog galopperen, omdat dat thuis altijd hard en onbesuisd gaat, en ik dat daarom eigelijk alleen maar doe als er niemand in de bak is.
Nou het ging nog verre van perfect, maar de galop op zichzelf was goed. Niet hard, gewoon normaal. Eddy gaf de tip om Unieko ook in de galop een job te geven, dus toch cirkels, of gewoon follow the rail, maar een duidelijk patroon wat vaak herhaald wordt.

En toen was toch echt het moment van afsluiten aangebroken, jammer dat zeker! Maar ik denk dat we alle 4 weer ontzettend veel geleerd hebben en zeker een tijd vooruit kunnen.
Wat mij zelf erg opviel was dat sommige dingen gewoon vanzelf gingen. Ik had bijvoorbeeld aangegeven wel eens hulp te willen met opzadelen omdat Unieko dan altijd probeert te bijten. Woensdag zat ik op hem en realiseerde me ineens dat ik iets gemist had. Geen gebijt, geen uit het zadel gesleur, nee gewoon een paard wat relaxed onder me stond te wachten op het go signaal.
Mijn belangrijkste doel was toch wel meer respect van Unieko, en dus zelf assertiever worden. Ik denk niet dat dat een doel is wat je 123 gehaald kan hebben, dat moet groeien. Ik ben in ieder geval een stuk vooruit geholpen. Iemand heeft me ooit verteld dat een goede fase 4 uit je hart moet komen, en ik denk wel dat dat klopt. Nog (lang ) niet altijd, maar ik heb soms een paar goede fases 4 gehad, die “klopten�, ik zag resultaat, en nog belangrijker, ik voelde me niet schuldig want ik zag een likkende / kauwende Unieko die me daarna aandachtig aankeek, “oke, ik snap het, wat gaan we nu doen?’ Ik hoop dat ik die momenten vast kan houden!

Maar oke, voor mij was de cursus nog niet helemaal af, Unieko had immers nog niet in de trailer gestaan. (en zaterdag zou ik worden opgehaald, en zat Eddy in Lunteren) Eddy bood aan om nog even te komen kijken, dus ik heb Unieko na de “pauze� weer opgehaald en vol “frisse “ (niet zo heel fris na een dag paarden en 30°C) moed weer begonnen. Nou weer niet verder dan 2 voorbenen. Volgens Eddy kon ik beter op een goed moment stoppen, eerst zelf wat gaan eten en dan in de avond verder gaan, maar nee ik moest en zou hem dat ding inkrijgen. (ik = roofdier = rechtlijnig denken? Welneeeee)
Uiteindelijk zag ik toch in dat dat niet zou gaan werken, dus heb hem maar weer even teruggezet, en ben naar de camping gefietst. Ondertussen een telefoongesprek oefenend waarin ik Unieko zijn eigenaar vertelde dat hij nog een paar dagen langer bleef wegens “prive problemen�
Maar goed, rond 21.30 kwam ik weer, ik had me voorgenomen om blij te zijn met 1 stapje verder en in het uiterste geval precies hetzelfde resultaat. Ik had geen zin in nachtwerk.
En huh? Ik weet het echt niet meer precies, maar ik geloof na 1 keer, stond hij erin!!! En kreeg ik hem er niet meer uit want mijnheer had het hooinet ontdekt. Nog een keer om te kijken of het geen “vergissing “was, nee hoor hij draafde de trailer in. Stuiterstuitetstuiter, ik kon er de hele nacht niet van slapen.

Zaterdagochtend heb ik nog even met Unieko gespeeld, ook nog even de trailer in , geen probleem! Daarna snel de tent etc inpakken en toen stond mijn vader alweer voor mijn neus. Ik was wel benieuwd (en zenuwachtig) wat Unieko zou doen nu hij echt de trailer in moest, maar dit ging goed! Marieke moest nog even helpen om de juiste timing te vinden voor de laatste cm van zijn achtervoet. Maar hij stond erin, zonder dat het echt 3 uur duurde. Dus tsja ook dit was geen excuus meer om langer te blijven, en moesten we toch echt vertrekken….
Thuisgekomen gelijk chaggerijnig toen ik op de manege aankwam, wat een op elkaar gepakt zooitje stallen en weinig wei. Volgens mijn vader was het inderdaad het verschil in ruimte, maar ik denk zeker dat het ook de sfeer was. Het is niet te beschrijven zoals die daar is. En ik zal het ook niet proberen want ik ben jullie al dankbaar als jullie op dit moment nog steeds meelezen! Sorry voor de lap tekst, ik zal hem zometeen nog even doorlezen en kijken of ik wat kan schrappen maar ik ben bang van niet.

[/img]

[Hanneke1980]

O en ik ben nog een heleboel vergeten
In ieder geval dat dit een tweeledige cursus was, naast een Parelli is ook mijn vlaams weer bijgespijkerd, de andere cursisten kwamen allemaal uit Belgie.
Zo zij de man met de brave merrie dat haar probleem vaak was dat ze zich plat legde. Nou ik vond dat niet zo braaf! Had visioenen van een pony die zich vanuit de galop op de grond laat vallen, maar nee, het was terugkomen in tempo.

Oja en Roos, die foto van Unieko zijn luchtbed..... die is helaas mislukt

[sannie]

Wow, wat een verslag! Superleuk om te lezen, er zitten ook enorm grappige en heel herkenbare stukken bij. Bedankt voor het schrijven en gefeliciteerd met je traileroverwinning! Echt helemaal geweldig, je mag supertrots op jezelf zijn.

[issiem]

Ik heb genoten van je verslag! Ben er helemaal bij geweest, super! Dank je wel.

Wat een gedoe zeg met z'n been in de leadrope, ongelofelijk... daar houd je pas rekening mee als het een keer gebeurt... helaas.

Als je nog wat foto's hebt... ook zien!!!

[lila]

Klinkt als een zeer geslaagde cursus! De sfeer op het terrein sprak je erg aan blijkbaar, dat herken ik wel, dat je je dan meteen thuis voelt. Hoe groot paddockje kreeg je togewezen? En Eddy? Heeft hij ook nog op je paard gezeten misschien? Top dat het trailerladen tóch is gelukt!! Je hebt het dus goed geoefend. Leuk dat Eddy daar ook nog even de tijd voor nam! Wel gek eigenlijk dat hij daar meerdaagse cursussen geeft en geen slaapaccomodaties heeft?! Met dit weer op een camping is geen straf natuurlijk, maar je bent het liefst dan daar waar je paard is lijkt me!

[Marja]

Hihi, "ik zal proberen een niet al te lang verslag te schrijven", begon je mee. En dan kómt me d'r toch een verhaal! Niet dat ik dat erg vind hoor. Ik heb met veel plezier je hele verhaal gelezen. Leuk dat je alles zo uitgebreid hebt verteld! Dit klonk echt als een supercursus waarin zowel jij als Unieko een heleboel geleerd hebben!
En het leuke is: als je zometeen een paar weken thuis bent, zul je steeds weer merken hoeveel je eigenlijk geleerd hebt, en dat het nog veel meer is dan je in eerste instantie dacht!

Ik begin zo langzamerhand trouwens wel nieuwsgierig te worden naar de locatie van Eddy. Op zijn site staan al een paar hele mooie foto's, en wat jij omschrijft klinkt ook super. Jammer dat het zo'n eind uit mijn buurt is...

[Pocalover]

Wow, gaaf, gefeliciteerd.
Ik ben ontzettend blij voor je.

Verder heb ik weinig woorden.
Bedankt voor dit verslag, inclusief de sfeer tekening.

En bedankt dat jij bent!

Groetjes
Roos

[Timbers]

Klinkt super! Krijg er zelf ook zin in om een keer op cursus te gaan.....jammer dat Eddy zo'n eind weg zit!

[Hanneke1980]

De foto's die volgen!, ik ben al zover dat ik ze op mijn album heb gezet, toen kwam ik niet verder (digibeet?), ga me er vanavond maar weer eens verder in verdiepen.

@ Lila : ik ben slecht in afmetingen, maar ik denk dat de paddock 5 bij 5 m was ofzo, ik heb er ook een foto van.
Nee Eddy heeft niet op Unieko gezeten, wel af en toe grondwerk met hem gedaan, en o wat leer je daar van! Nu ik erover nadenk heb ik hem ook tijdens andere cursussen niet heel veel op andermans paarden zien rijden. Ja deze cursus heeft hij wel op de shire gezeten. Zijn eigenaar kon / wou niet rijden, en hij had zijn dochter meegenomen voor dat gedeelte. Maar zij had weinig tot geen Parelli ervaring. Eddy heeft haar geholpen, is opgestegen en liet haar zien dat ze echt niet 2 teugels nodig had.

Ik weet niet waarom er bij Eddy geen slaapplaatsen zijn, er is wel een camping dichterbij hoor, op loopafstand, maar ja dan moet je wel op tijd reserveren, iets wat ik niet gedaan had. Nu zat ik op 5 minuten fietsafstand en dat was nog genieten voor me. (thuis = 20 min met de auto)
Afkicken nu dus!

[cornelie]

Nou, ook al was je verslag 10 x langer, het was leuk om te lezen En zo te lezen heb je toch erg veel geleerd en is je trailer probleem al een heel groot stuk verbeterd!!

[Hanneke1980]

, hoe doe je dat toch ook alweer, foto's posten?
(misschien vaker doen???)

Nou ja dan maar de link naar mijn album
http://www.mijnalbum.nl/Album=BXYJ886X

[Emmie]

Wat je beschrijft met die rust en die ruimte, ik ben het helemaal met je eens! Zodra ik daar aankwam voelde je het gewoon, een perfecte plek.

Hihi ik zag dat jij ook voor de dubbeldraad paddock had gekozen. En ik kan me helemaal inleven dat je maandagochtend vroeg even ben weze kijken, ik dacht ook steeds: Wat nou als hij weg is?

Wat fijn dat je een leuke en leerzame cursus heb gehad, dat maakt het vere reizen toch wel de moeite waard.

En die man met shire zat ook bij mij in de level 1 cursus, dat paard heeft zadeldwang of zo iets, heeft 2 uur geduurt de vorigek eer voordat je er rustig op kon zitten, ging dat nu beter?

[Pocalover]

Wat een prachtig paard!

Groetjes
Roos

[Mafhaf]

Wat een superverslag, zo helemaal in the moment, je krijgt meteen beeld. Wat hebben jullie veel geleerd!

Ik krijg weer zo veel zin in een clinic als ik dit lees!

[ilseb]

Ik ook! Ik ga eind augustus naar Oostburg voor het zomerkamp en ik krijg er al enorm veel zin in.