Volgens de 'overlevering' (zij die haar van vroeger kenden...) was Spök een drama om wormenkuur te geven. Na alle verhalen over een hangend paard aan het halstertouw, geknapte touwen, hoeven op voeten en weet ik wat nog meer, ging ik de eerste keer bijna in een american football tenue richting spok (helm op en zo).. Nee da's flauw. Ik was wel op wat heftigs voorbereid en dat klopte dus ook.
Zodra ik het halster vast pakte, probeerde ze weg te komen, achteruit te lopen, keihard met haar hoofd slaan, best link. Na een aantal vruchteloze pogingen (en kledders wormenkuur op mijn kleren....) gaf ik het zuchtend op. Ging stil naast haar staan en keek haar alleen maar aan, de wormenkuur nutteloos in mijn hand. Ze kijkt naar mij, hapt in de spuit en ik kan het zo in haar mond spuiten. Die ontzettend triomfantelijke blik in haar ogen zal ik echt nooit vergeten. JIJ ONTZETTEND DOM MENS: laat het me gewoon ZELF doen. Beschaamd ben ik in een hoekje gekropen en laat haar nu voortaan ZELF in die spuit happen. Niks geen halster vasthouden, vastzetten of wat dan ook.....
Wie leert wie ook al weer wat tussen paard en mens?
Bladwijzers