[L3] circling game at liberty: paard in de war

[Marja]

Ik ben nu een aantal keren bezig geweest met de circling game at liberty, waarbij je paard een steeds groter aantal rondjes (ik geloof 12 tot 20) om je heen moet draven zonder naar binnen te komen. Nou vindt Atli dit echt helemaal niet leuk, en eerlijk gezegd lijkt het me ook nogal verwarrend voor een paard. Hij gaat braaf lopen, maar na een paar rondjes vraagt hij al of hij naar binnen mag komen; hij geeft zich over (likken, kauwen, hoofd omlaag, kijken). Dat mag dan niet, en op een vingerwijzing loopt hij dan wel weer door. Maar hij kijkt soms echt verward: ik heb nu toch braaf een paar rondjes gelopen, ik geef me over, waarom stuur je me nog steeds weg?

Is dit nou ook gewoon de gevorderden versie van dominantiespelletjes? Net zoals ik zojuist in een ander topic heb zitten uitleggen dat paarden nou eenmaal lelijk kijken als de dominantie bepaald wordt? Maar tussen ons is die dominantie inmiddels wel duidelijk, die wordt nog amper in twijfel getrokken (nou ja af en toe in het bos, als hij naar huis wil en ik niet, maar echt veel moeite kost het dan niet om hem toch door te laten gaan).

Ik heb echt het idee dat Atli dit geen leuk spelletje vindt, en eigenlijk wil ik het dan ook niet meer met hem doen.
Parelli zegt echter dat het een test is van hoeveel respect je van je paard hebt: hoe meer rondjes hij uit zichzelf loopt, hoe meer respect je hebt van hem. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hiervan moet denken...

Bij de catching game (L2) laat je je paard juist naar je toekomen als hij deze onderdanige tekens vertoont. Oké het begin is dan wel anders: je stuurt hem weg omdat hij niet wil komen. Maar ik vraag me af of het paard dat verschil wel begrijpt, en of hij snapt waarom hij bij de circling game niet mag komen als hij daarom vraagt...

Wat denken jullie (gevorderde Parelli-studenten) ervan?

[Mafhaf]

Tsja Marja, goede vraag. Suus vraagt ook vaak na een aantal rondjes of ze mag komen. Ze vraagt het iets minder vriendelijk dan Atli: zij komt gewoon steeds korter om je heen draven (echt knappe kleine rondjes!) en kijkt je daarbij een beetje aan van: NOU, zeg het dan, dat ik mag stoppen! Wat ik eerlijk gezegd meestal lachend doe, omdat ik het zo grappig en Honza-achtig vind

Zelf ben ik (watje zijnd) geneigd om dit soort draw (te) vaak te belonen. Ik denk wel dat het klopt dat het veel respect (EN vertrouwen!) vergt om zolang zelf te blijven lopen, maar zou het zeker niet te vaak doen. Wel is het zo, dat je paard het, indien gevraagd, zou moeten kunnen. Maar waarom te vaak pesten met zulk gedoe? Zoals gezegd (en bekend), ik ben een watje.

[Marja]

Ik denk inderdaad ook dat je paard het -indien gevraagd- zou moeten kunnen. Maar ik wil het ook zeker niet te vaak oefenen! En ach, ik weet niet of wij watjes zijn hoor.
Ik was gisteren aan het oefenen op Atli's rechtergalop op de cirkel at liberty, en daarbij heb ik mij op de normal manier gedragen: meedraaien, veel aandrijven als hij dreigde uit galop te vallen (wat vaak is, want hij vindt rondjes galopperen moeilijk, zeker rechtsom), en heel veel "goed zo!" geroepen. Vooral als ik goed zo riep, zag je hem echt z'n oortjes naar voren doen en als ik dan aandreef, liep hij ook door met zijn oortjes naar voren. Terwijl als ik de circling game doe, en hij vraagt te komen en dat mag dan niet, dan loopt hij met zijn oren naar achteren braaf zijn rondje...

Ik ga dit dus ook maar niet te veel meer doen. Het heeft inderdaad met vertrouwen en respect te maken, en dat bouw je ook op met alle andere oefeningen. Tot je op een dag genoeg vertrouwen en respect hebt, zodat je paard vanzelf 12 rondjes om je heen cirkelt. (hoop ik...)

[Mafhaf]

ja dat dus. Je moet dat denk ik niet 'winnen' in die circlinggame maar elders, en dan meenemen naar je circlinggame.

Wat ik nog wel eens doe als ze braaf hun rondjes om mij heen draven of galopperen, is eens een beetje zuchten, briesen, als teken dat het allemal okee is, en dat ze het goed doen. Niet te hard zuchten natuurlijk, want dan staat Suus meteen stil haha. Dan drijf ik dus niet mee, maar geef ze wel signalen dat het goed is wat ze doen...

[Marja]

Oh dat is ook wel een goeie (zuchten en briesen)! Eens kijken hoe Atli daar op reageert. Of hij dan ook niet meteen stil gaat staan, hihihihi!

[Linda]

Ik merk dit ook bij Tamara, zij kan eigenlijk net als Atli reageren maar ook net als Suus gewoon steeds kleinere rondjes gaan maken. Nog een derde variant (jaja, ze heeft veel truukjes in petto) is gewoon schuin op je af lopen en zodoende geen rondje meer lopen maar hopen dat je op dat moment zo geintimideerd bent dat je haar naar binnen vraagt

Wat ik dan altijd doe is even lachen en dan een 'just kidding' houding aannemen en gelijk weer wegsenden. Vind ze niet altijd even leuk, maar anders blijft ze om het rondje vragen of ze naar binnen mag. De ene keer vraagt ze het en vraag ik haar gelijk naar binnen, de andere keer send ik haar gewoon weg. Wat Pat ook doet, is even naar binnen laten komen en dan vrij snel weer wegsenden...staat ook op de videoband van level 2, hij zegt dan: "Ok, you can come in, but you know what? That's long enough".
Daar denk ik dan altijd maar aan omdat Tamara altijd zo'n ontzettende kriebelkont is en ze elke gelegenheid aanpakt om te knuffelen in de hoop dat ik daarna blijf knuffelen en niks meer van haar vraag

Als Atli deze Game niet leuk vind zou ik 'm inderdaad ook niet te vaak spelen. Draw is moeilijk te krijgen en wanneer je je teveel gaat focussen op het steeds maar wegsenden verpest je die draw misschien weer. Gewoon af en toe de Game er eens doorheen gooien zogezegd...