Vandaag wilde ik met Jeppe gaan wandelen, maar hij wilde niet van huis weg leek het.
Hij ging om de paar meter stilstaan, en dan moest ik 'm weer vragen mee te komen, weer stilstaan, vragen, hij was erg volhardend. Uiteindelijk zijn we wel ergens gekomen, want elke keer als 'ie even goed meeliep mocht hij grazen, maar ik ging me toch afvragen wat hier nou de precieze oorzaak van is. Op de terugweg liep hij gewon door, toen ben ik er ook opgeklommen, dat ging al helemaal niet op de heenweg.
Hij heeft de laatste tijd wel vaker dat 'ie in het begin niet mee wil, of juist zenuwachtig gaat doen, terwijl we een tijdje geleden zonder problemen het erf af sjokten, een lange wandeling tegemoet, wat 'ie dan (volgensmij) ook gewoon leuk vond (we gaan altijd ergens grazen, nouja; hij dan , of bijv. naar een leuke nieuwe plek).

Maargoed, wat zou de oorzaak van dit gedrag kúnnen zijn? Misschien ben ik in Jeppe's ogen geen echt kuddelid. Dat was het eerste wat in me opkwam; maar toen dacht ik meteen aan twee weken geleden, m'n zus liep met haar paard ('t dinnetje van Jeppe) voorop, en toen ging 'ie ook regelmatig stilstaan.
Misschien vind hij het eindpunt van een wandeling niet meer leuk genoeg? Misschien moet ik hem nog langer laten grazen, of iets anders leuks doen ofzo?
Of mist 'ie gewoon thuis; zou 'ie het in de wei zo fijn vinden dat 'ie liever gewoon helemaal niet weg gaat, met of zonder dinnetje?

Nouja, wat denken jullie hiervan? En heeft iemand tips?