is je paard blij?

[marjans]

Ik vroeg me af hoe jullie aan jullie paarden zien of ze blij zijn/iets fijn vinden (en dan heb ik het niet over favoriete krabplekjes met bijbehorende opgekrulde lippen )

[Horsefreakje]

Hmm, Pipa uit dat op verschullende manieren..gisteren bv, hadden we de paarden in de kleine weide gelaten omdat ik wou rijden met Pipa in de grote weide. Ik wou Pipa al gaan halen in de kleine weide, maar toen ik het poortje open deed drong ze zich van tussen de andere en stapte vrijwillig door het poortje...ookal had ze het zadel allaaang zien liggen. Dan moet het toch zijn dat ze dat fijn vindt? Want gisteren hadden we precies hetzelfde gedaan. Ze vindt het ook gewoon reuze fijn om alleen alle aandacht te krijgen!

Als ze echt blij is (zoals wanneer ze terug op de weide mogen) dan gaat haar staart in de lucht en geeft ze wel eens een bokje van plezier..dan maakt ze sliding stops en wat nog allemaal, van puur plezier.

Als ze iets wat ik doe met grondwerk fijn vindt zal ze heel 'zacht' zijn...zachtje oogjes, een diepe zucht, van 'ahhh het leven is goed!'....

[Rianne]

Yolein heeft dr oortjes altijd heel ontspannen opzij hangen als ze iets fijn vind, en als ze ontspannen is. Als ze iets leuks ziet (tijdens het rijden of gewoon op de grond), hoofdje hoog, oortjes naar voren, staart hoog opgetild.

Eevn offtopic: wat ik ook altijd zó leuk aan d'r vind.. Als ik ergens zit waar zij niet bijkan, dan gaat dat hoofdje helemaal omlaag, en gaat ze me aan zitten kijken met van die hele grote zielige ogen en oortjes naar voren. 'Kom je nou bij me?'

[willeke]

whahahaha soms heeft casandra wel eens de behoefte gekroeld te worden aan haar schoft.... De momenten dat ze daar echt om komt vragen gaat dat echt met opgekrulde lip of gaat ze zuchten omdat het zo heerlijk is

Ook het plekje net voor haar uier vind ze heerlijk om gekroeld te worden en onderkant van haar staartwortel. Dan heft ze haar staart helemaal omhoog en gaat ze met haar achterbenen uit elkaar staan... precies of ze hengstig is hahahaha

[Lacuna]

is je paard blij...

Als hij half slapend in de wei, lekker in het zonnetje staat, dan is hij geloof ik wel gelukkig...
Kom ik dan iets te enthousiast aanrennen, dan wordt hij wat geirriteerd... beetje spanning in rug en hals, koppie iets hoger, iets rimpels in zn neus... dan is hij een beetje pissig.

Ga ik dan met hem aan het werk, dan zie ik ook die verschillen. Vraag ik simpele dingen van hem, dan doet hij dat zeer beleefd en zonder al te veel moeite. Het feit dat er te weinig interactie is even daargelaten, is hij dan wel redelijk blij. Hij doet de oefeningen, omdat ik dat vraag en omdat het MIJ gelukkig maakt als hij ff dat halve pasje opzij wil gaan...
Is hij dan blij? Geen idee. Hij is in ieder geval niet geirriteerd, ongelukkig, gespannen of wat ook.

Natuurlijk kan ik de intensiteit van de training een beetje opschroeven. Moeilijker oefeningen vragen, waarbij hij zn lichaam correct dient te gebruiken (en waar ik dan ook zeer op let) Dat heeft echter iets meer aanmoediging van mijn kant nodig, en soms heeft hij daar geen oren naar en reageert hij wat pissig. Tenslotte stond hij daarnet nog lekker in de zon te genieten...
Eens hij echter in die correcte houding loopt, en mijn enthousiasme groter wordt, neemt hij dat over. Wordt hij zelf een prachtig paard, met een kracht en een uitstraling die je niet van een shet verwacht. Op dát moment geniet hij van de interactie, en is hij blij.

Er zijn gelukkig heel veel dagen dat hij vanuit het weiland al op me af komt, met die prachtige uitstraling. Koppie erop, oortjes naar voren en met die brutale blik in zn ogen om me uit te dagen nieuwe dingen te doen, te spelen, te gaan, wat dan ook.
Over het algemeen geloof ik wel dat mijn pony blij is.

Hoe ik dat zie?
Puur en alleen door zijn uitstraling. Zijn felle, enthousiaste, uitdagende uitstraling die hem maakt tot een prachtig paard. En ik? Ik mag dat begeleiden. In de juiste banen leiden, maar slechts hetgeen hij mij aanbiedt. Daar mag ik mee spelen, daar mag ik aan werken, en zo help ik hem het beste uit zichzelf te kunnen halen.
Dan zijn we samen, en hebben we écht plezier, omdat niets meer afgedwongen wordt, en het enige wat telt is het moment daar. Op dát moment durf ik met 100% zekerheid te zeggen: "mijn paard is blij"

Groetjes, Lacuna

[Marlous]

Fido, mn verzorgpony heeft wel eens een dagje waarop ze 'down' is. Ik heb geen idee hoe ik dat zie, het is gewoon heel haar uitstraling. En dat zag ik 4 jaar geleden nog niet, dat begin ik nu pas een beetje door te krijgen.
Als ik aankomt hinnekt ze, of dat is omdat ze hoopt dat ze iets te eten krijgt, of omdat ze het gewoon blij is om me te zien dat weet ik niet.
En de laatste weken, is ze heeel aanhankelijk geworden. Normaal vond ze poetsen enzo helemaal niet zo leuk (of ze uitte het gewoon niet natuurlijk ) maar nu wil ze alleeen maar knuffelen, loopt de hele tijd achter me aan. Denk dat het komt omdat haar maatje op vakantie is.. Maar..of dat wat heeft te maken met (niet)blij-zijn??

[Mafhaf]

Op zich een goeie vraag.

Van Susan weet ik dat ze in ieder geval heel veel blijer is dan op de vorige stal. Ze is alerter, kijtk helderder, beweegt meer uit zichzelf, kijkt open, vrolijk gewoon.

Lodash is van nature een heel blij paard. Soms heeft hij zijn dag niet, dan issie wat stilletjes, of juist heel erg heftig schrikkerig, vlagerig, paniekerig. Ik geloof dat hij dan niet blij is, nee.

En overall denk ik dat ze allebei best blij zijn met mij als mens.Ze weten dat ik een groot hart heb, dat voor hun openstaat, ze weten dat ik oprecht met goede intentie mijn best doe.

[Antheman]

Hoe ik zie of mijn paard blij is?

Nou, Merrit is lekker duidelijk! Die gaat bijv met zijn hoofd hard schudden als hij lol heeft onderweg. Bokken mag hij ook graag doen als het ECHT superleuk is. Merrit wil ook weleens zijn hoofd op mijn schouders neerleggen.
En zijn oren spel, dat is ZO duidelijk. Hij wil de baas zijn. Wil voorop lopen. Wanneer zijn oortjes erop staan, is het leven goed. Merrit loopt zich graag uit de naad als het fijn is. Dat doet hij met rijden, maar zéker ook met grondwerk. En hij wil een taak hebben. Hij sleept de bak, hij neemt de jonge paarden op sleeptouw. Dat is mooi. Dat doet hij goed en snel en veilig.

Bij Andor vind ik dat véél moeilijker om te zien. Bij hem is het leven leuk als hij heel zacht op de hulpen reageert. Als hij mij nakijkt en wil weten waar zijn vrouwtje is. Als hij een heel zacht hoofd heeft. Andor geniet van beloningen, hij heeft veel bevestiging nodig. Hij wil het graag goed doen voor me. Zijn ogen zijn toch wel het belangrijkste "bewijs". Als ze zacht zijn, is het leven goed bij hem.

[Jess]

Shiva is voor mij ook heel duidelijk in haar humeur. Als ik aan kom en ze heeft me van ver al in de gaten komt ze in stap of draf naar het hek terwijl ze met dr oren helemaal naar voren mij aankijkt.
Ze plakt gelijk aan me (op respectabele afstand) en loopt stevig met me mee.
Ze is alert, ziet alles om haar heen en geniet daar ook van. Ze neemt alles rustig in zich op.

Ze is met rijden enthousiast en mag dr vrolijkheid idd uiten door een bokje ed. Ook vraagt ze regelmatig of ze een gang sneller mag.

Heeft ze een keer dr dag niet dan blijft ze doezelig in de wei staan als ik eraan kom en is ze slomer dan normaal. Dat is voor mij een teken dat ze lekker wilt niksen. En ook dat mag.

Ik geloof echt dat ze gelukkig is. Ze zit goed in dr vel, heeft appeltjes, glimt en straalt. Ze heeft ooit een keer een winter slecht in dr vel gezeten, lag aan de pensionstal toen, en toen was ze echt duf, sjagerijnig en dr vacht en hoeven waren slecht.