Verdorie... Kate zegt geen uch, maar hoest!

[Jossie]

Het is achter de rug én het onderzoek zelf viel mee voor Kate. Ze kreeg een licht roesje, de prik werd uiteraard niet in dank afgenomen, maar deze VA weet altijd in een keer in het vat te prikken , zo ook deze keer.

De scopie was zeer interessant om te zien, manlief en ik hebben ademloos toegekeken. Helaas is de uitslag toch een (lichte) chronische bronchitis... Haar keel was duidelijk geïrriteerd en lichtjes ontstoken. Toen de scoop verder in haar luchtpijp kwam begon Kate te hoesten, maar de VA had hier al voor gewaarschuwd dat ze dat de eerste 10-20 cm zou doen. Kate bleef echter tot de vertakking in haar luchtpijp hoesten, wat ook duidde op enorme gevoeligheid van de luchtpijp. Onderweg kwamen we ook heel wat witte vlokken tegen, niet geel of groen, wel iets schuimig. Ofwel, het kwam van dieper en geen actieve ontsteking. Haar luchtpijp was over het geheel genomen wel te rood en geïrriteerd.

Het probleem speelt dus al langer en ze heeft wel degelijk dieper troep in haar longen zitten. Qua verzorging kán ik niets verbeteren, zodoende ook meteen een fikse therapie ingezet met 10 dagen Ventipulmin en daarbij ook 10 dagen antibiotica. Het hoesten moet dan over zijn, zo niet, dan bepalen we verder beleid. Wel moet ze licht bewegen, dus aan de longe stappen en wat draven om het diepere slijm in beweging te krijgen. De oorzaak is niet te achterhalen, de VA en ik vermoeden dat ze in haar jeugd wellicht ooit een longontsteking oid heeft gehad die nooit behandeld is en daardoor nu zo extreem gevoelig is. Ze mag in ieder geval nooit binnenstaan, dat zou funest kunnen zijn. Waar ook deze toename van hoesten in zou kunnen zitten, is een mogelijke allergie tegen gras en/of pollen. Als dit in het voorjaar gespeeld heeft en in combinatie met haar reeds verworven gevoeligheid, is er irritatie geweest met slijmvorming tot gevolg. Als dat slijm al die tijd is blijven zitten, kan dat ook resulteren in dit soort dingen.

Kortom... balen dat het dus toch iets chronisch is... Aan de andere kant is dit onderzoek wel een bevestiging van mijn gevoel dat er toch echt meer aan de hand was als een verslikking. Ik hoop dat deze medicijnen hun werk goed gaan doen en dat Kate beter wordt en in ieder geval stabiel blijft. Ik hou jullie op de hoogte!

[Aspen]

Nu heb je zekerheid! Fijn zeg! Hopelijk slaat de medicatie aan!

[Nacino]

Fijn dat het voorspoedig verliep

Waarom is de diagnose nu lichte chronische bronchitus? Waar baseert de DA dat op?

De medicatie slaat vast wel aan Maar idd, zoals je al zegt, waar komt die hoest steeds vandaan? Bij Nacino speelt het ook meestal in de herfst op en ik houd het ook op een combi van hooikoorts en stof (al is er dus al jaren practisch geen stof in zijn omgeving eigenlijk..)

Goed dat je verder hebt gekeken!

[Jasmijntje]

Ach toch iets chronisch , hoe is het mogelijk dat dat precies jou (en Kate) weer moet treffen? Een eerder door gemaakte longontsteking zou heel goed kunnen want aan de leefomstandigheden kan het gewoonweg niet liggen.

Blijf het toch eeen vreemd fenomeen vinden, dat altijd waar je bang voor bent met je paard (ook wel andere situaties natuurlijk) je altijd lijkt te overkomen, of hoort dat dan bij je oid , heel vreemd...

Hopelijk geeft de kuur Kate wat verlichting, en je weet nu dat je gevoel je nooit in de steek laat, niet met het hoesten als zowel met de bevangenheid .

Sterkte voor jullie beidjes!

[Pocalover]

Nou super dat je het hebt laten onderzoeken!

Succes voor jullie allemaal en gaaf dan de scopie zo indrukwekkend was. Ik vind het ook altijd megagaaf omdat soort dingen te zien.

[nienke07]

Goeie move dus idd die scopie!
En nu opknappende heen... en ERG GOED het besef tot je door laten dringen dat dit dus niet aan jou ligt en dat je gelukkig alles er aan kan doen (qua faciliteiten) om het voor Kate zo leefbaar mogelijk te maken! Sterkte!

[trea]

Jee, was het toch niet voor niks, die scopie!
Beterschap, ik hoop op een spoedig herstel voor jullie.

[Mieke]

Eindelijk weg onzekerheid.
Ik hoop dat je voor Kate de juiste therapie kan vinden om het chronische tot het minimum te beperken.

[Marja]

Oh Jossie, dat is dan toch niet zo'n fijn nieuws.
Hopelijk slaat de kuur gauw aan en valt het in de toekomst nog mee! In elk geval doe jij er alles aan!

[lila]

Jee....
Bij Ollie was er ook spraka van een chronische bronchitis die een acuut karakter had gekregen. De bekende druppel die de emmer deed overlopen. Was elke winter en elk voorjaar raak met van die onschuldige kuchjes tot ze tijdens het rijden ineens spaans benauwd werd. De DA wilde alleen ventipulmin geven en ik heb er toen op gestaan (ik was niet aardig...) dat ze corticosteroïden kreeg ingespoten. Na een half uur kon ze toen gelukkig weer ademen. Ben paar dagen later naar dr. Vestjes geweest in Leiden voor de bronchoscopie (meisje die ik kende van andere stal met paard met COPD was daar prima geholpen). Ollie heeft i.p.v. een ronde een afgeplatte luchtpijp, wat het nog wat lastiger maakte voor haar. Ze heeft hoestpoederP gekregen, een magistrale receptuur, oftewel: hij maakt het zelf. Ik heb altijd het idee gehad dat het ventupulmin is, gemengd met prednison. Weet het niet zeker ( ). Eerst een hoge dosering (eetlepel 2dd), na 3 maanden afgebouwd, héééél langzaam. Na ruim een jaar (toen zat ze op een mespuntje per dag) kon ze zonder. Natuurlijk ook de bekende maatregelen genomen: frisse lucht, ook op stal voldoende ventilatie, niet meer scheren.... , niet te dik in de dekens, geen stro, geen hooi, uitmesten van de paarden alleen als zij buiten is. En best heel snel knapte ze op! Desensibiliseren. En de rust is wat betreft de longetjes geheel weergekeerd.
Nu is de irritatie maximaal, hopelijk knapt ze met de medicijnen snel op. De ventipulmin is als een inhaler voor longpatienten, zet de luchtwegen open. Omdat het over het voer gaat, duurt het echter wel een tijdje vóór het werkt. Hopelijk is de antibiotica zwaar genoeg om het de kop in te drukken. Anders toch maar even aan de prednison.
Goh Jossie. Zie je maar weer dat het goed is dat je naar je gevoel hebt geluisterd, Bij Ollie is het láng geleden, denk 7 jaar nu, en ze is topfit hersteld, staat zelfs weer op stro. Ik heb het neergeschreven omdat je misschien iets hebt aan m'n verhaal. Ik hoop en ga hárd duimen dat Kate ook weer helemaal de oude word!

[Linda]

Goed dat je dat onderzoek hebt laten doen. Wel enorm balen dat het toch chronisch blijkt te zijn. Ik hoop dat het stabiel blijft en dat Kate er niet veel last van zal (gaan) krijgen.

[Jossie]

@Nacino: De diagnose is gesteld op basis van haar ziektegeschiedenis en wat er te zien was met de scopie. Ze heeft sinds ik haar heb wel eens vaker een sporadisch kuchje laten horen, welke soms een paar dagen aanhielden en dan weer weg waren. Die kuchjes waren de reden dat ik de VA steeds liet komen . Nu is het kuchje een hoest geworden en helpt de sputolysin niet om het weg te krijgen. Bij de scopie was geen gele of groene slijmklonters te zien, zodoende geen acute bronchitis. Er was wel slijm, wit en schuimig, vandaar wel een bronchitis. Met de voorafgaande periode erbij is het toch een langer slepende aandoening en dus chronisch.

@Jasmijntje: Tja... ik was er al bang voor dat het toch meer was als een onschuldig kuchje. En waarom we juist getroffen lijken te worden door wat we het meeste vrezen? Ik weet het niet, ik ben niet echt een zweverig type (dat weet je ), maar ik krijg sterk het vermoeden dat ik hier iets van moet leren... Wat is me een raadsel, en waarom juist Kate ook, maar het is nu eenmaal zo en ik moet er samen met Kate mee dealen. Wees dus vast maar voorbereid op vele pb-tjes met HELLUP van mijn kant .

@lila: Dank voor jouw ervaring met Ollie! Dat geeft mij in ieder geval weer moed dat het straks goed te doen is voor Kate! Kate heeft gelukkig geen afgeplatte luchtpijp, slechts een zeer snel geïrriteerde. Ik hoop ook dat de medicijnen hun werk goed doen en dat nog zwaardere middelen overbodig zijn. Zo niet? Tja, dan maar prednison...
Het enige wat ik me nu bedenkt is dat Kate dit voorjaar heel veel brieste en schuurde met haar neus. Achteraf bezien wellicht de aanzet tot dit hele verhaal, toch iets van een allergie tegen pollen uit de bomen naast de paddock?

Nou ja... we zien wel. Eerst dit maar eens onder controle en dan zien we verder . In ieder geval allemaal bedankt voor het medeleven en de tips, het doet me goed.

[Timbers]

Fijn dat je meer weet nu Jossie!

Mijn Ester was afgeschreven$ op d'r 8e vanwege chronische bronchitis, advies was zelfs af laten maken want ze had het benauwd niet normaal meer. Elke stap die ze zette was ze aan het hoesten, dat sneed gewoon door je ziel zo erg.

Vandaar dat ik haar heb laten dekken, veel mensen hadden juist zoiets van dat kun je niet maken naar dat paard en dan krijgt ze het nog benauwder enzo......het hele vreemde van het verhaal is dat ze die winter dat ze drachtig was op stro heeft gestaan en droog hooi ad en nergens last van had, sterker nog het was onze beste winter ooit.....

Na het afspenen van Bo (1e veulentje) is ze wel weer enorm teruggevallen, maar toen ze de wei weer ingingen heb ik haar niet of nauwelijks meer gehoord eigenlijk. Ook niet toen ze drachtig was van Timber (2e veulentje) en laat ik het afkloppen ik hoor haar echt bijna niet, heel soms in de winter als ik speel even het eerste drafpasje en af en toe als de kuil toch te droog was vind ik gele klodders, maar verder heeft ze echt nergens last meer van en ze krijgt er ook geen medicatie meer voor.

Meestal had ik begin van de winter een grote pot hoestpoeders staan voor als ik een kuch hoorde dat ik dat er meteen in gooide maar (en ik ga dit afkloppen op hout) de laatste 2 of 3 winters al zeker niet meer.

Hopen dus dat het met Kate ook weer snel de goede kant uitgaat!

[Gudrun]

Veel sterkte! Maar hier valt echt wel goed mee te leven, met alle maatregelen die je nu doet en ergere periodes ventipulmin. Iderdaad nooit op stal. Wat ik bij Atout Pique ook deed was nu en dan een mix met etherische olieën maken (eucalyptus en zwarte den als ik me niet vergis, zou eht even moeten nakijken) en die heel sterk verdund met een plantenspuit over het hooi spoot. Soort inhalatie therapie dus.
Piek is nu 20 (wisselend ventipulmin vanaf zijn 14e), hoest nog nu en dan, moet je op warme dagen of als het lang droog is echt wel met rust laten (vandaar het semi-officiële pensioen) maar geniet nog altijd van een buitenritje en kan nog altijd als vanouds hevig zijn en trippelen.
Ik geef ook nu en dan een kuur met fenegriek, lijkt vaak ook wat verlichting te geven, Piekje wordt helaas soms wat heel erg hevig met de ventipulmin .

[Mafhaf]

En hoe is het nu met Kate?