Ja, het is een verhaal van hoe lichaam en geest elkaar in balans kunnen houden, óf geheel uit balans kunnen raken. Weet je nog Bren toen jij op zo'n donkere zondagmiddag even op haar hebt gezeten? Wat ze toen toonde, éven kwam die trots naar buiten, even dat 'hée, ik mag er zijn' .. dat was zo mooi!
Dat is ook de lijn die ik nu voor haar heb uitgezet - zij mag er zijn, een mening hebben, zich uiten, iets in ons groepje gooien! Ze wordt niet bestraft, we gaan - als er iets voorvalt - in onderhandeling, ze krijgt de kans zichzelf te zijn, zonder consequenties. En dat werkt!!
Zo mooi om te zien hoe ze schuchter opbloeit, dat ze niet meer hoeft te 'drammen' om een plek in te nemen, ze krijgt de ruimte.
En je kunt het zien hoor! Want ondanks haar nu nog wat mottige velletje.. glimt er een vuurtje in haar ogen, er is temperament, ze is 'ondeugend', een beetje een brutaaltje. Maar over je heen lopen doet ze niet, ze heeft respect en ik denk dat dit komt omdat zij ook gerespecteerd en gewaardeerd wordt. Er komt balans.
Het is een geweldig paard, een persoonlijkheid om U tegen te zeggen. Die ronde, nieuwsgierige ogen.. dat glimmertje erin.. het is weer terug en mensen zien het! Ik heb nu al vaker gehoord: jeetje, wat is ze eigenlijk een mooi paard, ze straalt weer. Ze is weer betrokken bij de wereld om haar heen. En dat is zo fijn!!
Bladwijzers